الهه‌ها يك گام تا رستگاري فاصله داشتند
To Bergamo with love
90 دقيقه! درست 90 دقيقه الهه‌هاي فوتبال ايتاليا يكي از جذاب‌ترين قصه‌هاي تاريخ فوتبال را به نگارش درآوردند، اما درست هنگامي كه داشتند صفحه آخر را به پايان مي‌رساندند، انگار دستي از غيب رسيد و همه نوشته‌هاي‌شان را خط زد و روايت را جور ديگري به پايان رساند.
قبل از شروع بازي آتالانتا با پاري‌سن‌ژرمن چشم هواداران فوتبال از مقايسه مالي دو باشگاه درآمده بود. آن قدر گفتند حقوق نيمار به اندازه كل بازيكنان آتالانتاست و آن قدر تكرار كردند پولي كه پي‌اس‌جي فقط براي خريد نيمار و امباپه هزينه كرده به اندازه كل پولي است كه آبي و مشكي‌هاي برگامو از سال 2011 به اين سو خرج كرده‌اند كه آدم فكر مي‌كرد قرار است شاهد نبرد تاريخي پرولتاريا و طبقه بورژوا باشد نه يك بازي فوتبال در مرحله يك‌چهارم نهايي ليگ قهرمانان اروپا. اين در حالي بود كه همه اين حرف‌ها فقط جذابيت رسانه‌اي داشت و در عمل هيچ تفاوتي براي دو تيم ايجاد نمي‌كرد. آتالانتا همان‌طوركه از مرحله گروهي صعود كرده بود و همان‌طوركه دروازه والنسيا را در دو بازي رفت و برگشت يك‌هشتم 8 بار گشوده بود، مي‌خواست پاريسي‌ها را نيز ناكام بگذارد و در اين راه اهميتي به قيمت بازيكنان خودشان و حريف نمي‌داد. آنها با گاسپريني آمده بودند به تاريخ‌نويسي خودشان ادامه بدهند. تاريخي كه با حضور در ليگ قهرمانان شروع شد و بعد با صعود از گروه ادامه پيدا كرد و با رسيدن به جمع هشت تيم پاياني شكل افسانه به خودش گرفت.
در سمت مقابل اما تيمي قرار داشت كه در اين چند سال اخير هر كاري از دستش بر مي‌آمد انجام داد تا فقط بتواند يك‌بار به جمع چهار تيم پاياني برسد. هواداران پاري‌سن‌ژرمن قبل از بازي تصور مي‌كردند آتالانتا ساده‌ترين قرعه ممكن براي آنهاست تا روياي 25 ساله آنها شكل واقعيت به خودش بگيرد. آخرين باري كه پي‌اس‌جي به دور نيمه‌نهايي ليگ قهرمانان رسيده بود، برمي‌گشت به سال 1995. اما همه اشتباه مي‌كردند. بازي كه آغاز شد، توخل و شاگردانش و تمام پاريس فهميدند آتالانتا بي‌دليل قوي‌ترين خط حمله سري‌آ را به دست نياورده است و خبري از صعود آسان نيست.
اگر سيو عالي ناواس در دقايق ابتدايي بازي نبود، نيمار و يارانش خيلي زود متوجه مي‌شدند نه تنها خبري از صعود آسان نيست، بلكه ممكن است اصلا صعودي در كار نباشد. هر چند دقايقي بعد پاساليچ با شوتي كات‌دار اين كابوس را تبديل به واقعيت كرد. آتالانتا يك بر صفر جلو افتاده بود و احتمالا در آن لحظات شهر كوچك برگامو روي ابرها قرار داشت. يكي از شهرهايي كه بيشترين تلفات را بابت بيماري كرونا متحمل شده و اتفاقا گفته مي‌شود يكي از دلايلش برگزاري بازي رفت مرحله يك‌هشتم نهايي ليگ قهرمانان اروپا بين آتالانتا و والنسيا با حضور تماشاچيان در اوايل پاندمي كرونا بوده است. بازمانده‌هاي برگامو، همچون مردماني به جا مانده از جنگ، بعد از گلزني تيم‌شان شروع به ثانيه‌شماري كردند. پيتزافروش‌هاي شهر هم احساس كردند شايد مجبور شوند چند روز بعد بيست‌وچهارساعته مشغول به كار شوند چون يكي از بازيكنان آتالانتا قول داده بود در صورت قهرماني تيم‌شان به تمام شهر پيتزاي رايگان مي‌دهد. در همان لحظات روزنامه‌نگاران نيز در ذهن‌شان دنبال بهترين تيترهاي ممكن مي‌‌گشتند تا براي صعود الهه‌ها خرج كنند، چراكه فقط يك فوتبالي خوش ذوق مي‌تواند بفهمد صعود تيمي مثل آتالانتا آن هم با پيروزي مقابل تيمي همچون پاريس‌سن‌ژرمن چقدر دراماتيك‌تر است. چيزي كه مجريان برنامه ورزشي صداوسيما دركي از آن نداشتند و ندارند. كساني كه گمان مي‌كنند همين كه تيم ستاره‌هاي بيشتري داشته باشد، جذاب‌تر است!
شاگردان گاسپريني 90 دقيقه تمام از تك گلي كه حكم مرگ و زندگي براي‌شان داشت، حفاظت كردند. همان‌طور كه رسانه‌هاي ايتاليايي روز قبل از بازي نوشته بودند، دعاي خير تمام ايتاليا آن شب پشت بازيكنان منطقه شمالي كشورشان بود. در طرف مقابل توخل هرچه بازيكن داشت به زمين فرستاد؛ امباپه، دراكسلر، چوپو موتينگ. يك حذف ديگر در دور يك‌چهارم به هيچ چيزي جز اخراج او منجر نمي‌شد. درست در همان لحظات حساس بالاخره ورق برگشت. سانتر بازيكنان پاريس در محوطه جريمه به نيمار رسيد و بعد در شلوغي مقابل دروازه آتالانتا توپ با ضربه ماركينيوش و برخورد به بازيكن آتالانتا به گل تبديل شد. آتالانتا به يك‌باره از درون فرو پاشيد و آن قدر نتوانست خودش را جمع و جور كند كه سه دقيقه بعد چوپو موتينگ ضربه نهايي را وارد كرد. انگار بازي فقط 3 دقيقه بوده باشد، از دقيقه 90 تا 93.
واقعيت آن است آن طوركه جواد خياباني در گزارش بازي مي‌گفت، صعود يا حذف پاريس چندان به پول نفت و گاز ربطي نداشت. آتالانتا اگر تيمي باتجربه‌تر بود مي‌توانست بازي را نگه دارد و به دور بعد برسد. هرچند اين مقايسه‌هاي مالي هميشه سويه‌هايي از جذابيت دارد مخصوصا براي گزارشگران ايراني كه هنگام بازي‌هاي استقلال و پرسپوليس با تيم‌هاي عربي هم مدام به آن اشاره مي‌كنند. حالا پاريس در پرتغال مانده و منتظر بازي نيمه‌نهايي است. الهه‌هاي برگامو هم در ميان استقبال هواداران‌شان به شهر بازگشتند. هواداراني كه مي‌دانستند خبري از پيتزاي رايگان نيست ولي متوجه بودند تيم‌شان چه كار بزرگي انجام داده است. همان‌طوركه ما هم مي‌دانيم. پس شايد بد نباشد حتي حالا و با وجود شكست آبي و مشكي‌ها يكي از همان تيترهايي كه مي‌خواستيم براي پيروزي تاريخي آتالانتا بزنيم را استفاده كنيم.