موسوي لاري درگيري لفظي خاتمي و روحاني را تكذيب كرد
بحث رييسجمهور و رييسجمهورساز
ميگويند براي اينكه سياستمداري بتواند در انتخاباتي سراسري پيروز شود، علاوه بر سابقه و توانايي و كارنامه، بايد از ويژگيهاي شخصيتي و خلقوخويي هم برخوردار باشد كه بتواند از يكسو اجماعي ميان همفكران سياسي و احزاب و تشكلهاي نزديك به خود ايجاد كند تا پشت او بايستند و او را براي پيروزي در انتخابات همراهي كنند و از ديگرسو قادر باشد علاوه بر اثرگذاري بر ذهن و فكر رايدهندگان، قلوبشان را هم تسخير و آنها را متقاعد كند كه او را به رقبايش ترجيح دهند. اما پيروزيهاي انتخاباتي گاه به شيوههايي ديگر رقم ميخورد و كم نيستند سياستمداراني كه با آراي ميليوني، پيروز انتخابات شدهاند اما لزوما همه اين ويژگيها را به تنهايي دارا نيستند و از اين فهرست و سياهه بلند، لزوما نميتوانند روبهروي تمامي گزينهها مهر تاييد بزنند. سياستمداراني كه بخشي از آنچه براي پيروزي لازم است، خود دارند اما بخشي ديگر را به دوش حاميانشان ميگذارند و اين حاميان هستند كه بخشي از گامهاي پيروزي را به جاي آن سياستمداران برميدارند. همين هم هست كه در عالم سياست، بعضي سياستمداران را «روساي بالقوه» يا بهاصطلاح «حاكم» (king) ميخوانند و برخي را «رييسساز» (kingMakrt) .
اگر به اين دوگانه قائل باشيم، بيراه نيست كه بگوييم اگرچه حسن روحاني سياستمداري توانمند و البته هوشمند بوده كه توانسته با جلب آراي مردم و اجماع جريانهاي سياسي به رياست برسد و «رييس» شود اما اين مهم محقق نشده، مگر با ايفاي نقشي كه حاميان سياسي و به اصطلاح «رييسسازان» نزديك به او، رقم زدند؛ سياستمداراني چون علياكبر هاشميرفسنجاني، ميرحسين موسوي، مهدي كروبي و حتي علياكبر ناطقنوري و البته شايد مهمتر و خصيصهنماتر از ديگر بزرگان اين فهرست، سيدمحمد خاتمي. سياستمداري اصلاحطلب كه زماني بدون حمايتهايي كه 7 سال گذشته پشتيبان حسن روحاني بود، به رياست رسيد و بزنگاه حساس بهار 92 و 96 نيز نقشي كليدي در دستيابي حسن روحاني به رياست ايفا كرد. 7 سال پس از نخستين پيروزي انتخاباتي حسن روحاني و نزديك به 3 سال بعد از پيروزي دوم، رابطه دوجانبه اين سياستمدار برجسته اما چندان شبيه به گذشته نيست و درحالي كه ديروز خبري از درگيري لفظي خاتمي و روحاني در يك گفتوگوي تلفني به مناسبت روز عيد غدير از سوي يك مقام نزديك به دفتر رييسجمهوري تكذيب شد، برخي ناظران گفتند كه باتوجه به تكرار چنين اخباري طي ماههاي گذشته، بعيد نيست حتي اگر درگيري لفظي آنطور كه ابتدا عنوان شده، صحت نداشته باشد اما دستكم بحثي دوستانه ميان اين دو درگرفته باشد؛ آنهم با استناد به اين ضربالمثل كهن فارسي كه «تا نباشد چيزكي، مردم نگويند چيزها»؛ بهويژه آنكه در خبري كه ايسنا به عنوان «تكذيب اين شايعه» منتشر كرد، نامي از مقام نزديك به دفتر رييسجمهوري در ميان نيست، هرچند اين مقام ناشناس، از رسانهها خواست كه «صداقت و تقوا را در انتشار اخبار رعايت كنند و صرفا براي جذب مخاطب از انتشارمطالب كذب پرهيز نمايند.»
ساعتي پس از انتشار اين خبر در خبرگزاري دولتي ايسنا اما خبرگزاري رسمي دولت نيز به اين خبر واكنش نشان داد. ايرنا كه به اين بهانه، سراغ سيد عبدالواحد موسوي لاري، وزير كشور دولت اصلاحات رفت و اقدام به انتشار گفتوگويي كوتاه با اين چهره اصلاحطلب كرد، در گزارش خود به نقل از موسويلاري آورده است: «تماس تلفني روحاني و خاتمي براي احوالپرسي و در فضاي دوستانه بوده است، آنها در ماه مبارك رمضان و برگزاري مراسم افطاري در مهماني همديگر شركت ميكنند و تماسهاي تلفني مكرر داشته و دارند.»
موسوي لاري همچنين به ايرنا گفته است: «همين اواخر هم آقاي روحاني به آقاي خاتمي زنگ زدند و بعد از احوالپرسي و اظهار محبت، طبق صحبتي كه از آقاي خاتمي شنيدم، در بخشي از اين گفتوگو آقاي روحاني گرفتاريهاي دولت و مشكلاتي را كه بر سر راه دولت وجود دارد، مطرح و آقاي خاتمي هم نقطهنظراتي را در مورد سياست خارجي و داخلي بيان كردند.» وزير كشور دولت اصلاحات البته نه اين تماس تلفني را منكر شده و نه حتي صحبتي كه ميان خاتمي و روحاني درباره مشكلات كشور درگرفته است. چنانكه گفته است: «چيزي كه من از آقاي خاتمي شنيدم، انتقادي نبود و تماسي دوستانه بوده است. آقاي روحاني گلايهمندي از مشكلاتي كه برايش درست كردند را مطرح كرد و آقاي خاتمي هم مسائلي را كه دولت بايد انجام ميداده و نداده، بيان كرده است.» موسوي لاري همچنين گفته است: «من به معجزه كلام ايمان دارم و هر نوع گفتوگو بين رفقا و رقبا و بين نهادها را مثبت ميبينم. معتقدم اگر فضاي نقد باشد، جامعه رشد ميكند ميخواهد اين گفتوگو بين روحاني و خاتمي باشد يا بين مصطفي تاجزاده و حسين شريعتمداري.» هرچه بود اين نخستينبار نيست كه چنين اخباري از رابطه سياستمدار رييسجمهورساز اصلاحطلب و رييسجمهوري اعتدالگراي ايران به گوش ميرسد؛ آنهم در روزهايي كه اصلاحطلبان به عنوان حاميان اصلي دولت روحاني، بيش از هر زمان ديگر نسبت به عملكرد دولت موردحمايتشان انتقاد ميكنند و به اين باور رسيدهاند كه در اين يك سال پاياني نميتوان چندان به تحقق آن شعارها و وعدههاي مصلحانه دولت تدبير و اميد، اميد بست.