آرش دادگر در نشست گفت‌وگو درباره نمايشنامه «اوديسه 2020»
براي روياهاي‌مان تلاش نمي‌كنيم
گروه هنر و ادبيات
گروه تئاتر «كوآنتوم» به سرپرستي آرش دادگر چند روز قبل به اجراي نمايش «اوديسه» در مجموعه تئاترشهر پايان داد. نمايشي كه فروردين سال 95 در تالار حافظ روي صحنه رفته بود و امسال با در نظر گرفتن تغييراتي بار ديگر اجرا شد. اين گروه عصر روز شنبه مهمان دومين شب از مجموعه برنامه شب‌هاي «گلفام»، در فروشگاه مركزي انتشارات علمي و فرهنگي بودند تا با مخاطبان درباره نمايشنامه «اوديسه 2020» نوشته امين طباطبايي و متن «اوديسه» نوشته هومر با ترجمه سعيد نفيسي به بحث و گفت‌وگو بنشينند. طبق اين گزارش نمايش «اوديسه ۲۰۲۰» به نويسندگي امين طباطبايي و كارگرداني آرش دادگر مورد بحث و گفت‌وگوي حاضران قرار گرفت. امين طباطبايي درباره نگارش نمايشنامه بر اساس متن اوديسه هومر توضيحاتي ارايه داد. «به من سفارش نوشتن متني بر اساس اوديسه هومر را دادند و اين شروع كار ما با آرش دادگر شد. تكليف‌مان مشخص بود كه ما يك «اوديسه» و يك «ملوان» داريم بنابراين در طول دو سال با آرش دادگر كار را پيش برديم. هر چه جلوتر رفتيم متوجه شديم به متن‌هاي متفاوت نيازمنديم، يعني علاوه بر متن هومر، ما نياز به فلسفه، شعر و موسيقي داشتيم تا در نهايت به متن حاضر رسيديم. البته متن نمايشنامه كامل نيست؛ به نوعي نمايشنامه هيچ وقت يك ادبيات يا كتاب نيست چون يك اتفاق و رخداد باز است و طبيعي است كه در دل تمرينات ما اتفاقات مختلفي برايش بيفتد و به نوعي به پختگي برسد. در هر صورت نگارش متني درباره هومر كار دشواري بود چرا كه خواندن اين متن يك غول بود و به همين علت كار دو سال طول كشيد.» در ادامه اين نشست، آرش دادگر كارگردان نمايش «اوديسه 2020» درباره گسترش تخيل در تئاتر و هنر قصه‌گويي به اظهارنظر پرداخت. «مساله‌اي در كار تئاتر وجود دارد كه مي‌پرسيم تا كجا مي‌توان تخيل را گسترش داد؟ اولين هنر انسان قصه‌گويي است؛ اينكه از هيچ يك قصه مي‌سازد، يعني «يكي بود، يكي نبود» و قصه‌گو شما را با يك كليدواژه وارد دنياي جديد مي‌كند. با اين واژه به ما اعلام مي‌شود كه قرار نيست با واقعيتي سر و كار داشته باشيم يعني همه قصه‌ها كه با اين واژگان شروع مي‌شوند، يك اصل عدم قطعيت را براي ما مشخص مي‌كنند و ما در دنيايي هستيم كه مي‌توانيم وارد و خارج شويم، يعني به عبارتي به سرزمين عجايب مي‌آييم. بنابراين پرواز، روي آب راه رفتن يا هر چيز ديگري مقياس متفاوتي در اين جهان قصه دارد كه درست است شبيه جهان ما است اما قواعد خاص روياگونه دارد. داستان با اين كار ما را به جهاني پرتاب مي‌كند كه در آن جهان ما چيزهايي را كه نمي‌توانيم در اين دنيا داشته باشيم، مي‌توانيم داشته باشيم. در تمام داستان‌هاي عاميانه اين را داريم كه همان اول كار همه چيز را به ما مي‌دهند، مثل يك ماهيگير كه خيلي فقير است و هر روز كنار آب مي‌رود تا شكم زن و بچه را سير كند و يك روز يك پري دريايي شكار مي‌كند و داستان‌هاي ديگر رخ مي‌دهد و در واقع اين ماهيگير هيچ كاري براي رسيدن به روياهايش انجام نداده است. اصولا ما ايرانيان متخصصان قصه‌گويي هستيم چون هيچ وقت براي رسيدن به روياهاي‌مان تلاش نمي‌كنيم.»
برنامه «شب‌هاي گلفام» با همت انتشارات علمي و فرهنگي، هر هفته با بررسي يكي از كتاب‌هاي چاپ شده اين مجموعه با حضور نويسندگان، مترجمان، منتقدان و هنرمندان در فروشگاه‌هاي اين انتشارات برگزار مي‌شود.