بودن يا نبودن، مساله اين است!

غروب روز اول پاييز بود كه پس از مدت‌هاي كش‌مكش ميان مسوولان دولتي، حسينعلي اميري در قامت معاون پارلماني رييس‌جمهوري از معرفي عليرضا رزم‌حسيني به عنوان گزينه پيشنهادي دولت براي تصدي مسووليت وزارت صنعت، معدن و تجارت به يازدهمين دوره مجلس شوراي اسلامي خبر داد. در اين ميان كسي انتظار نداشت كه رزم‌حسيني روز بعد از معرفي خود به مجلس راهي «بهارستان» شده و با همراهي معاون پارلماني روحاني و محمدرضا پورابراهيمي، رييس كميسيون اقتصادي مجلس در جلسه علني روز گذشته مجلس حاضر شود ولي اين اتفاق افتاد تا اعتراض نمايندگان به اين اقدام به يكي از حواشي جلسه روز گذشته پارلمان تبديل شود. نمايندگان معترض حضور رزم‌حسيني در پارلمان را خلاف آيين‌نامه توصيف كردند؛ حال آنكه در هيچ ‌يك از مفاد آيين‌نامه حضور وزير پيشنهادي در جلسه علني مجلس ممنوع اعلام نشده ولي با توجه به سبك و سياق پارلمان، اين اقدام امري خارج از عرف محسوب مي‌شود و به همين دليل رزم‌حسيني روز گذشته در نهايت چاره‌اي نداشت جز ترك صحن سبز ساختمان هرمي ‌شكل ميدان بهارستان.
نكته قابل‌ تامل در اين ميان آنكه جداي از لابي‌ها و رايزني‌هاي رزم‌حسيني با كميسيون‌ها و فراكسيون‌هاي مجلس يازدهم از يك‌ سو و رفاقتش با اعضاي ليست «هوالمطلوب» در مجلس يازدهم از سوي ديگر، آنچه مي‌تواند بر سرنوشت او تا حد قابل‌‌توجهي اثرگذار باشد، بودن يا نبودن حسن روحاني در قامت رييس‌جمهوري در جلسه راي اعتماد مجلس به رزم‌حسيني است. نمايندگان مجلس عدم حضور روحاني در جلسه دفاع از مدرس‌خياباني را به عنوان يكي از دلايل عدم اعتماد به او اعلام كردند و به همين دليل از همين حالا رايزني‌ها براي جلوگيري از تكرار وقايع آن روز ميان قواي مجريه و مقننه آغاز شده است. اميري حضور يا عدم حضور رييس‌جمهوري در مجلس را بسته به نظر ستاد ملي مقابل با كرونا اعلام كرده ولي همزمان از رايزني‌ها براي احتمال حضور ويديوكنفرانسي روحاني در جلسه علني مجلس خبر داده و تحقق اين مهم را منوط به نظر پارلمان اعلام كرده تا همچنان رابطه روحاني با اصولگرايان مجلس يازدهم يكي از حواشي دو قوه انتخابي جمهوري اسلامي محسوب شود.