پيش‌درآمدي بر استيضاح نخست؟

آن روز كه نمايندگان مجلس يازدهم در اقدامي در نوع خود بي‌سابقه، طي نامه‌اي به حسن روحاني، سيدابراهيم رييسي و محمدباقر قاليباف در قامت روساي قواي مجريه، قضاييه و مقننه خواستار بركناري بيژن نامدار زنگنه از وزارت نفت شده و از اقدامات كرده و ناكرده او به تندي گلايه كردند، بسياري تصورش را مي‌كردند كه اوضاع براي شيخ‌الوزراي دولت شيخ ديپلمات در اين يك سال پاياني فعاليت دولت تدبير و اميد به‌مراتب دشوارتر از گذشته شده و او كاري ساده براي تعامل با اصولگرايان پارلمان يازدهم برخلاف اصلاح‌طلبان و اعتدالگرايان مجلس دهم نداشته باشد. اين حدس و گمان‌ها روز گذشته رسما بر همگان اثبات شد و زنگنه نتوانست از عهده پاسخ به‌ نسبت غيرسياسي نماينده دشتستان برآيد و درحالي صحن سبز ساختمان هرمي شكل ميدان بهارستان را ترك كرد كه نخستين كارت زرد مجلس انقلابي به نام او ثبت شده بود. ابراهيم رضايي، نماينده اصولگراي دشتستان از وزير نفت درباره علت عدم بهره‌برداري از فاز ۱۴ پارس جنوبي پرسيد و پس از تاكيد زنگنه بر اقدامات بي‌نظير صورت گرفته در اين فاز، اعلام كرد كه از گفته‌هاي وزير نفت قانع نشده و اقدامات زنگنه را مصداق «ترك فعل» خواند و درنتيجه حتي خواستار انجام تحقيق و تفحص در روند ساخت و بهره‌برداري فاز 14 پارس جنوبي شد. درنهايت هيات‌رييسه مجلس بنا بر آيين‌نامه سوال رضايي را به راي گذاشت و نمايندگان با 82 راي موافق در مقابل 129 مخالف، گفته‌هاي زنگنه را قانع‌كننده تشخيص ندادند و دست رد به سينه وزير نفت زدند تا يكي از پيش‌درآمدهاي استيضاح زنگنه فراهم شده باشد.