آخرين رييس جمهور

فصل دوم: دانلد جان ترامپ Donald John Trump
«با دست لاي پاي‌شان را مي‌گيرم. هر كاري مي‌تواني بكني.»  هيچكس فكرش را نمي‌كرد كه اين جملات روزي در كنار جملات معروف روساي جمهور ايالات متحده در تاريخ ثبت شوند. جملاتي مثل جمله كندي « نپرسيد كشورم براي من چه كرده، بپرسيد من براي كشورم چه كرده‌ام.»  يا جمله معروف لينكلن كه پرسيد: «آيا وقتي دشمنانم را دوست خود مي‌كنم، آنها را نابود نمي‌كنم؟» باورش هنوز سخت است. ظهور دانلد ترامپ پديده‌اي است كه هزاران محقق و تاريخدان جهان به آن پرداخته‌ و خواهند پرداخت  و تا قرن‌ها بعد به عنوان يك رويداد مهم تاريخي در ايالات متحده  بررسي خواهد  شد. 
چهل و پنجمين رييس‌جمهور ايالات متحده امريكا، دانلد جان ترامپ ساعت 45: 10 بامداد روز جمعه چهارم ژوئن 1946 در بيمارستان جاماييكاي نيويورك در محله كويينز متولد شد. او چهارمين فرزند فِرِد و ماري ترامپ است. دانلد در محله اعياني جاماييكاي نيويورك در خانه‌اي كه 23 اتاق و 9 حمام داشت بزرگ شد. محله جاماييكا به قول امريكايي‌ها يك محله تمام سفيد بود. برخلاف امروز آن تمامي ساكنان آن از نژاد اروپاي غربي بودند. بدين لحاظ ترامپ از كودكي با ديگر قوم‌ها يا نژادهاي ساكن امريكا و نيويورك تماسي نداشت. پدرش هفت روز هفته كار مي‌كرد و روزهاي يكشنبه بچه‌ها را به محل كار  مي‌برد. 
فِرِد يكشنبه‌ها را صرف سركشي به ساختمان‌ها مي‌كرد و مراقب بود حتي يك ميخ هم از بين نرود. او به پسرانش مي‌گفت، برنده و درنده باشيد. دانلد از زمان پيش دبستاني تا كلاس هفتم به مدرسه كيو- فورست Kew-Forest School رفت. رفتار او در دبستان بسيار شرورانه و غيرقابل تحمل شده بود. در جشن تولد‌ها كيك‌ را پرت مي‌كرد و در مدرسه مدام با بچه‌ها زد و خورد داشت. تا حدي كه حتي براي فِرِد ترامپ كه پسرهايش را لوس بار آورده بود قابل تحمل نبود. فِرِد ترامپ فكر كرد تنها مدرسه نظام مي‌تواند به دانلد انضباط و ادب بياموزد. دانلد در كتاب هنر معامله مي‌نويسد، در نوجواني هميشه دنبال شر بودم. دوست داشتم به هم بريزم و به مردم سختي بدهم. در آن سال‌ها دانلد نوجوان به دليل اينكه فكر كرده بود با مشت به صورت معلم موسيقي‌اش كوبيده بود. او گفت فكر كردم چيز زيادي بلد نيست. دردسرهاي دانلد براي فِرِد كه هميشه سر كار  بود بيش از اندازه شده  بود. 
آكادمي نظامي نيويورك
دانلد ترامپ در سن 13 سالگي به آكادمي نظامي نيويورك رفت. آكادمي نظامي نيويورك، يك مدرسه شبانه‌روزي براي پسران بود كه در 60 مايلي (100 كيلومتر) شمال منهتن قرار داشت. مدرسه نظامي براي دانلد خوب پيش رفت.  او در يك مصاحبه گفت من در سيستم نظامي خيلي خوب كار كردم، يكي از بهترين دانش‌آموزان آنجا شدم، تعليم نظامي من بيشتر از خيلي از افرادي كه به ارتش مي‌روند،  بود.  در سن 17 سالگي دانلد به عنوان كاپيتان گروه منصوب شد. به گزارش واشنگتن پست كه با برخي از همكلاسي‌هاي او صحبت كرده‌، رفتار ترامپ از آن موقع نشان از بي‌علاقگي به انجام وظيفه و شانه خالي كردن از زير بار مسووليت بود. بيشتر اوقات را در اتاقش مي‌گذراند و آخر هفته‌ها به نحوي از مدرسه فرار مي‌كرد. دانلد بعضي وقت‌ها با دختران جوان و زيبا باز مي‌گشت كه مايه خشم همكلاسي‌هايش  مي‌شد. 
تئودور دوبايس Theodore Dobias، افسر سابق جنگ ويتنام و كلنل ارتش كه در آن زمان مسووليت تدريس آكادمي نظامي نيويورك را داشت به واشنگتن پست مي‌گويد، دانلد در ابتدا دوست نداشت دستور بشنود، تختت را مرتب كن، كفشت را واكس بزن و كارهاي ديگر. دوبايس مي‌گويد كه او دانلد را به شاگردي پذيرفت. دوبايس به خاطر دارد كه پيشرفت دانلد بسيار كند بود زماني كه به درجه گروهباني رسيد همقطارهايش سروان بودند. او بسيار كمتر از آنچه الان حرف مي‌زند حرف مي‌زد و در مورد ثروت خانواده‌اش چيزي نمي‌گفت. در اين دوران دانلد به عنوان يك ورزشكار برجسته ظاهر شد، براي تيم بيسبال بازي مي‌كرد و در تيم فوتبال امريكايي در پست دفاع آخر توپ مي‌زد. وي همچنين در تيمي كه اكثرا دانشجويانش از امريكاي  لاتين بودند  فوتبال بازي مي‌كرد.  برخي از دوستان دوران كودكي دانلد باور دارند كه شيوه صحبت مستقيم و صريح ترامپ ممكن است ريشه در سال‌هاي تحصيل در آكادمي نظامي داشته  باشد.
پسري كه دانشگاه را دوست نداشت
در سال 1964، وي در دانشگاه فوردهام ثبت نام كرد. دو سال بعد به دانشكده وارتون Wharton دانشگاه پنسيلوانيا منتقل شد و در مه 1968 با مدرك ليسانس در رشته اقتصاد  فارغ‌التحصيل شد. دو شرح حال از ترامپ كه در سال‌هاي 1973 و 1976 در نيويورك تايمز منتشر شد كه به اشتباه گزارش دادند كه وي در كلاس خود در وارتون شاگرد اول بوده، اما واقعيت اين است كه او هرگز دانشجوي درخشاني  نبود.
مايكل كوهن Michael Cohen وكيل بدنام دانلد ترامپ در نامه‌هايي به دانشگاه‌هايي كه ترامپ در آنها تحصيل كرده است به آنها هشدار داد كه اگر سوابق ترامپ را منتشر كنند  با پيگرد قضايي روبرو خواهند شد. از اين روي مدارك دقيقي از وضعيت تحصيلي ترامپ در دست نيست.  نشريه بوستون گلوب در يك گزارشي كه در آگوست 2015 با عنوان «حتي در دانشگاه ترامپ بي‌حيا بود.» منتشر شد، مي‌نويسد، وقتي كه استاد وارتون روز اول از دانشجويان پرسيد براي چه به اين كلاس آمده‌ايد، دانلد دستش را بلند كرد و جواب داد: من مي‌خواهم پادشاه املاك نيويورك شوم. استاد از او پرسيد پسرم، اسم تو چيست؟ در جواب شنيد، من دانلد ترامپ هستم. بچه‌ها به پوزخند به او گفتند بشين بچه عوضي. اين حرف‌ها خاطرات لوئيس كالوماريس Louis Calomaris همكلاسي ترامپ از روز اول دانشگاه است.  طبق گفته بيش از 12 همكلاسي كه با مجله بوستون گلوب مصاحبه كرده‌اند، شخصيت پررو، صريح و گاه جنجالي كه به ترامپ كمك كرده است تا رياست‌جمهوري سال 2016 رياست‌جمهوري ايالات متحده پيش‌ برود و آن ويژگي‌هاي بارزي كه عامل موفقيتش در برنامه‌هاي سرگرمي تلويزيوني بودند، در دوران دانشجويي كاملا آشكار بود. جوزف كوهن - كه عضو گروه دانشجويان املاك و مستغلات با ترامپ همكلاس بود - گفت: «من اين آدم را مي‌شناسم. او قطعا پرحرف و صريح بود. اگر حرفي براي گفتن داشت، مانند امروز، بي‌محابا مي‌گفت.» كالوماريس حرف جوزف كوهن را تاييد مي‌كند و مي‌گويد، همان سبك، همان صراحت، همان لاف زدن‌ها. دقيقا همان دانلد است.  همكلاسي‌هاي سابق دانلد به بوستون گلوب گفتند كه او زياد حرف مي‌زد اما به ندرت در كلاس مي‌درخشيد، به سختي در فعاليت‌هاي دانشگاه شركت مي‌كرد، از مهماني‌ها و انجمن‌هاي دانشجويي دوري مي‌كرد و بيشتر اوقات فراغت خود را صرف تعقيب روياي خود مي‌كرد. دانلد ترامپ مي‌خواست از طريق استفاده از امكانات پدرش كه يك پيمانكار برجسته املاك نيويورك بود كسب و كاري شروع كند و ثروت بسياري داشته باشد. همكلاسي ديگرش ويليام اسپشت William Specht به بوستون گلوب گفت، خيلي خودش را قبول داشت، همين دانلد بود كه هست، از آن موقع دماغ بالا بود. زيادي اعتماد به نفس داشت.  ترامپ در مصاحبه‌اي با بوستون گلوب درباره سال‌هاي تحصيل خود گفت، «يك تجربه واقعا عالي داشتم. همكلاسي‌ها افراد فوق‌العاده و بسيار باهوشي بودند. آنجا به شما اعتماد به نفس مي‌دهد. آنجا شما با باهوش‌ترين افراد هستيد و مي‌توانيد با آنها پيشرفت كنيد. وقتي فارغ‌التحصيل مي‌شوي، احساس خوبي نسبت به خود داري.» در جواب خبرنگار كه گفت با بيش از 300 همكلاس او مصاحبه كرده‌اند، گفت: «اميدوارم به‌ طور كل در مورد من چيزهاي خوبي گفته باشند. بايد خوب گفته باشند. منظورم اين است كه چه چيزي دارند بگويند كه خوب نباشد؟»  براي دانلد، حمايت مالي پدرش يك مزيت آشكار نسبت به هم سن و سالانش بود. با حدود 2 ميليون دلار وام از پدرش، بلافاصله پس از ورود به وارتون شروع به خريد ملك در فيلادلفيا كرد. ترامپ به بوستون گلوب گفت: «برايم هميشه يك غريزه طبيعي بوده است. من خانه را تعمير مي‌كردم، ساختمان‌هاي كوچك را درست مي‌كردم. آنها را تعمير مي‌كردم و مي‌فروختم، اجاره مي‌دادم يا در آنها زندگي مي‌كردم. خيلي كارها كردم. در دوران دانشگاه كمي درآمد داشتم.»  در طول دوره دانشجويي ترامپ به مهماني همكلاسي‌هايش نمي‌رفت، عضو هيچ انجمن دانشجويي نشد. مردي كه بعدها چهره خود را در سراسر جهان تبليغ مي‌كند، حتي براي عكس رسمي سالنامه دانشگاه ظاهر نشد.‌ تري فارل Terry Farrellهمكلاس او مي‌گويد «او هميشه شكايت داشت كه هر آخر هفته مجبور است به نيويورك برود و مثل سگ براي پدرش كار كند. دانلد از برنامه كاري‌اش ناله مي‌كرد. هر آخر هفته، ناپديد مي‌شد. برايش تاسف مي‌خوردم.»   كالوماريس  كه اكنون به عنوان مشاور بازرگاني و استاد كار مي‌كند، گفت:  «دان (دانلد) يك مرد باهوش بود، اما من مي‌توانم بگويم علاقه‌اي به درس خواندن نداشت. آنچه او واقعا به آن علاقه داشت گرفتن وام و معامله كردن بود. او هميشه به دنبال معامله سريع، شكار برق‌آسا بود. مثل الان زياد اهل موقعيت‌شناسي نبود. مي‌شد فهميد كه نيمي از مواقع حتي تمرين‌ها را نخوانده. با بلوف و پشت هم‌اندازي درسش را تمام كرد.»
فرمانده كل قوا از سربازي گريخت
واشنگتن‌پست در مقاله ماه مه 2018 مي‌نويسد، درست 50 سال پيش بيستم ماه مه 1968 دانلد ترامپ از دانشكده وارتون دانشگاه پنسيلوانيا فارغ‌التحصيل شد. در پاسخ به روزنامه بوستون گلوب كه از او پرسيده شد چه خاطره‌اي از روز فارغ‌التحصيلي داري پنداري كه از يك كتاب كودكان بخواند، گفت: «يك روز زيبا بود، والدينم آنجا بودند، يك روز خوشايند بود. او فراموش كرده بود در آن سال ، 899 سرباز امريكايي در اوج جنگ ويتنام مرده بودند. آنجا با يك شنل با نوارهاي طلايي در كنار ماري و فِرِد ترامپ كه لبخند رضايت داشتند ايستاد و عكس يادگاري گرفت. رنگ شنلش بر حسب اتفاق همان رنگي بود كه با آن بعدها آسمانخراش‌ها، پنت‌هاوس‌ها و در نهايت دفتر رياست‌جمهوري را تزيين كرد.  بسياري از همكلاسي‌هايش كه آن روز فارغ‌التحصيل شدند به خدمت سربازي فراخوانده و عازم ويتنام شدند. تعداد زيادي از آنها در تابوت‌هاي پيچيده شده در پرچم ايالات متحده بازگشتند. اما ترامپ هرگز به سربازي فراخوانده نشد. در طول چهار سال دانشجويي هر سال درخواست معافيت تحصيلي كرده بود. مطابق دفتر محلي سامانه گزينش انتخابي سربازان كمتر چهار ماه از فارغ‌التحصيلي‌اش نگذشته بود كه از سازمان پزشكي نيروهاي مسلح ورقه معافيت پزشكي گرفت. اسناد مربوط به آن معاينه‌ها بعد از جنگ ويتنام همراه با باقي اسناد سامانه گزينشي سربازان نابود شده‌اند و واقعا معلوم نيست كه چرا دانلد ترامپ از خدمت سربازي معاف شده است. ستاد انتخاباتي ترامپ در پاسخ به سوال خبرنگاران توضيح داد كه يكي از استخوان‌هاي كف پايش بيرون زده بوده و به اين دليل ترامپ شرايط حضور در ارتش را نداشته است و از خدمت نظام معاف شده است. دليلي كه گفتن آن از باور كردنش سخت‌تر است. واقعيت اين است كه خانواده ترامپ از پدربزرگش فِرِدريك گرفته تا فِرِد و دانلد اعتقادي به خدمت به كشور نداشتند. براي خانواده ترامپ ثروت‌اندوزي بيشتر از كشور و خدمت به هموطنان اهميت دارد. خدمت به وطن در فرهنگ خانوادگي ترامپ كاري ابلهانه است. خود او سال‌ها قبل در يك برنامه راديويي با افتخار گفته بود سر ارتش كلاه گذاشته و با تظاهر به درد زانو از خدمت سربازي گريخته است. او همچنين بارها با كوچك شمردن جانبازان و اسراي جنگي گفته است كسي كه اسير شده نمي‌تواند قهرمان باشد. پيش از انتخاب شدنش درباره جان مك‌كين هم‌حزبي ترامپ و رقيب 2008 اوباما گفته بود، او يك قهرمان جنگ نيست، من افرادي را كه اسير نشده باشند بيشتر دوست دارم. جان مك‌كين سناتور برجسته جمهوريخواه و قهرمان جنگ ويتنام بود. هواپيماي او بالاي هانوي سرنگون شده بود و شش سال عمرش را در اسارت و شكنجه گذراند. مك‌كين پسر فرمانده كل نيروي پاسفيك امريكا بود. وقتي كه ويتنامي‌ها خواستند او را به عنوان يك هديه به امريكايي‌‌ها آزاد كنند او سر باز زد و گفت من با همه همرزمانم تا روز آزادي همه مي‌مانم و تا پايان جنگ در اسارت ماند. اظهارنظر تحقيرآميز ترامپ خشم سران حزب جهموريخواه و عامه مردم را برانگيخت. تصور كنيد كه چنين شخصي اكنون فرمانده كل نيروهاي مسلح باشد.