با دست خالي نمي‌شود با كرونا جنگيد
مسعود جوزي
بعضي «غياب»ها هست كه بيش از هر «حضور»ي به چشم مي‌آيد. كاش در «بيانيه رييس‌جمهور در آستانه اعمال محدوديت‌هاي شديد براي مقابله با موج سوم كرونا» به جاي آن همه عبارات مبتني بر رويكرد «بگير و ببند» (مقابله و قرارگاه و بسيج و نيروي انتظامي و هشدار و جريمه و...) يك كلمه حرف از جبران خسارت مردم زيان‌ديده از تعطيلي و محدوديت‌ها بود ولي انگار دولت يك‌سره چشم بر كرونازدگان روزگذران گنجشك‌روزي (همان مستضعفان كه زماني صاحبان انقلاب خوانده مي‌شدند و البته طبقه قبلا متوسطي كه اكنون به مستضعفان پ‍يوسته‌اند) بسته است و از تبعات و آثار ويران‌كننده اين محدوديت‌ها بر زندگي‌شان بي‌خبر است. ظاهرا در وضعيتي هستيم كه دولت حتي از دادن وعده‌هايي در حد وامهاي چند ميليون توماني اسفند سال پيش هم عاجز است؛ يارانه‌ها و وامهاي بلاعوض چندين هزار دلار و يورويي مشابه كشورهاي ديگر كه بماند. اما با دست خالي نمي‌شود با كرونا جنگيد. نمي‌شود از سازمان برنامه و بودجه خواست فقط اعتبارات مورد نياز وزارت بهداشت را تامين كند و از جبران خسارات مردم غافل بود. هزينه كرونا فقط تامين ميليون‌ها تست مورد نياز و داروها و تجهيزات بيمارستاني و حقوق كادر درمان و پيش‌خريد واكسن و... نيست؛ چند ميليون ايراني زير خط فقر داريم كه كارشان از اختلالات ناشي از فقر و نابرابري مزمن گذشته و اين محدوديت‌ها آنها را پيش از ابتلا به كوويد-۱۹ خواهد كشت. مبارزه با كرونا به تدابير سياسي فراتري از آنچه در اين بيانيه رييس‌جمهور آمده است، نياز دارد.پزشك و روزنامه‌نگار