سوت‌هاي اشتباه تمامي ندارد
مربيان معترض، داوران بي‌تمركز
اشتباهات داوري در فوتبال ايران از بين نمي‌رود، بلكه از ليگي به ليگ ديگر منتقل مي‌شود. از همان هفته اول ليگ به خاطر اتفاقات بازي فولاد و ذوب‌آهن جنجال داوري شروع شد و در بازبيني صحنه‌هاي چند بازي ديگر ليگ اشتباهات داوري به چشم آمد. روز نخست هفته دوم در سه بازي به اندازه كل هفته اول جنجال به خاطر اعتراض به داوري مطرح شد. مربيان معتقدند سر تيم‌شان بريده مي‌شود و داوران همچنان بر طبل «اشتباهات داوري بخشي از بازي است» مي‌كوبند. در بازي سپاهان و آلومينيوم رسول خطيبي و كادرفني اين تيم به‌شدت به گل زده سپاهان معترض بودند و اعتقاد داشتند آن گل در شرايط آفسايد به ثمر رسيده است. در بازي نساجي و تراكتور هم دوربين‌ها نشان داد گل دژاگه آفسايد بوده.
با اين شروع به نظر مي‌رسد وضعيت خوبي از لحاظ داوري در انتظار ادامه ليگ نيست. داوران از همان ابتدا بدون تمركز وارد مسابقات شدند و بازيكنان و مربيان منتظر يك تلنگر هستند كه از كوره در بروند و خراب بشوند سر داور. از سيستم كمك‌داور ويديويي هم كه خبري نيست. سرپرست كميته داوران فدراسيون فوتبال هم در اتاقش قايم شده مبادا با رسانه‌ها روبه‌رو شود و مجبور باشد به چند سوال در مورد عملكردش از ماجراي ليست داوران بين‌المللي و چك صد ميليوني تا قضاوت داوران پاسخ بدهد.
وضعيت آنقدر خراب است كه مي‌توان به تمام طرفين ماجرا حق داد. مربيان و بازيكنان حق دارند اگر عصباني مي‌شوند. آنها ثمره يك هفته تلاش و زحمت‌شان را مي‌بينند كه با يك سوت اشتباه بر باد رفته. بردي را مي‌بينند كه به مساوي تبديل شده يا تك امتيازي كه دود مي‌شود و مي‌رود هوا. داوران هم وضعيت خوبي ندارند. داوراني كه قبل از شروع ليگ بايد تعهد مي‌دادند اگر بلايي به واسطه بيماري كرونا سرشان بيايد پاي خودشان است. داوراني كه دستمزدشان براي قضاوت هر بازي به حدي پايين است كه اصلا صرفه اقتصادي ندارد. تازه همان را هم هر چند ماه يك بار دريافت مي‌كنند. در اين ميان نه مي‌توان به مربي و بازيكن خرده گرفت كه چرا اعتراض مي‌كني نه به داور كه چرا تمركز نداري؟
شائبه‌ها، حرف و حديث‌ها، زمزمه‌ها و حواشي از ابتداي فصل بيستم آغاز شده است. بخش مهمي از آن هم به قضاوت داوران باز مي‌گردد. راه‌حل منطقي‌اش اين است كه فدراسيون و كميته داوران به اين وضعيت سر و سامان بدهند، البته همان‌طوركه گفته شد فدراسيون سرگرم كارهاي ديگري است و سرپرست كميته داوران هم قايم شده. راه‌حل كدخدا منشانه‌اش هم اين است كه از مربيان و بازيكنان خواسته شود كمي به اعصاب خودشان مسلط باشند و از سمت ديگر از داوران هم بخواهيم دقت بيشتري به خرج دهند. هرچند اين راه‌حل سال‌هاست به مربيان و داوران پيشنهاد شده و اگر قرار بود جواب بدهد تا حالا جواب مي‌داد.