گوارديولا و تيمش مي‌توانند توپ را به خانه ببرند
برد مورينيو با استفاده هنرمندانه از هري كين
بهرام سرگوسرايي
هر چند لباس تاتنهام نسبت به فصل قبل تفاوت‌هايي داشت و منچسترسيتي هم با لباس يك دست مشكي كه كمتر از آن استفاده مي‌كند وارد بازي شد، رقابت دو تيم همان بازي آشناي هميشگي بود. همان جنگ تكراري ژوزه مورينيو و پپ گوارديولا. تقابل مالكيت توپ و استفاده از ضد حمله. سيتيزن‌ها در بازي 80 درصد مالكيت توپ را در اختيار داشتند و مورينيو به همان ۲۰ درصد قناعت كرد. آقاي خاص حتي آنقدر سخاوتمند بود كه بعد از بازي در واكنش به درصد مالكيت توپ حريف گفت:«اصلا توپ را بدهيد منچسترسيتي با خودش ببرد خانه. من هم 3 امتياز را مي‌برم».
مورينيو ۳ امتياز بسيار حساس را از چنگ گوارديولا بيرون كشيد. اين هفتمين برد مورينيو مقابل پپ در مقابل ۱۱ شكست بود. نكته مهمش اين است كه مورينيو در تقابل قبلي هم به پيروزي رسيده بود در حالي كه همه فكر مي‌كردند دوران او تمام شده. حالا تاتنهام با هدايت مورينيو جزو مدعيان قهرماني است و حتي به صدر جدول هم رسيده است. اما اگر بازي دو تيم همان رويه تكراري گذشته بود، چطور گوارديولا باخت؟ چرا نتوانست تعداد بردهايش را دقيقا دوبرابر تعداد بردهاي ژوزه كند؟ مرد پرتغالي چه آسي رو كرد؟ پاسخ هري كين است. واقعيت اين است كه ژوزه و پپ هر دو كاملا خودشان باقي مانده‌اند. فوتبال تقريبا تغييرات زيادي كرده اما براي اين دو نفر فوتبال به همان سياق سابق ادامه دارد. در شبي كه لندن شاهد حملات پردامنه سيتيزن‌ها و ضد حملات وحشيانه مورينيو بود همه ياد تقابل‌هاي اين دو در بارسلونا - رئال و منچسترسيتي - منچستريونايتد افتادند.
چند سال پيش گوارديولا از تاتنهام به عنوان «تيم هري‌كين» ياد كرد. شنبه شب در ورزشگاه تاتنهام گوارديولا تيم هري كين را درست همان‌طور كه خودش توصيف كرده بود، ديد. گوارديولا هري كيني را ديد كه به هدايت مهاجمان تيم مي‌پرداخت و مدافعان مركزي حريف را گيج مي‌كرد. با جابه‌جا شدن‌هاي پياپي و برخوردهاي فيزيكي به موقع. او هميشه به دنبال دور زدن مدافعان مياني و حركت توي عمق حريف و دادن پاس‌هاي مورب كليدي بود.
براي مدت طولاني زماني كه بارسلوناي پپ در اوج بود، بحث‌هاي زيادي در مورد اينكه نقش مهاجم مركزي كلاسيك در فوتبال تمام شده شكل گرفت. گوارديولا استفاده از ۹ كاذب را باب كرد. بازيكني كه عقب مي‌آمد و توپ مي‌گرفت و جلو مي‌رفت. هري‌كين مقابل منچسترسيتي نه آن ۹ كاذب بود نه آن نوك كلاسيك. تاييدي بر اينكه به قول خود گوارديولا مهاجمان مركزي متنوع و تكامل يافته كار مي‌كنند.
كين بازي‌هاي فوق‌العاده‌اي مقابل تيم‌هاي بزرگ در كارنامه‌اش ثبت كرده. از چلسي ۲۰۱۴ تا ليورپول ۲۰۱۷. اما نمايش شنبه شب او متفاوت بود. او تكل مي‌زد، پرس مي‌كرد، دنبال بازيكن صاحب توپ مي‌دويد و پاس‌هاي شگفت‌انگيز مي‌داد. او به عنوان يك محور مركزي پيشرفته، يك لنگرگاه، يك مغز متفكر و يك رهبر به تمام معنا ظاهر شد. آيا ممكن است مهاجم نوكي به خاطر عملكرد فوق‌العاده‌اش مورد تقدير قرار بگيرد در حالي كه حتي يك ضربه به سمت چارچوب نزده؟ بله ممكن است. اگر آن بازيكن هري كين باشد.
سبك برد تاتنهام نقطه مقابل ايده‌اي بود كه مي‌گفت مورينيو به عنوان يك مربي ذهن ايستايي دارد و بيشتر روي قسمت عقب تيمش تمركز دارد و روي جزييات حمله كار نمي‌كند. اينكه او بي‌خيال اين قسمت از زمين مي‌شود و آن را به قدرت و غريزه مهاجمان واگذار مي‌كند. اما مورينيو بارها ثابت كرده كه توانايي خوبي در شناخت نقاط مختلف زمين و نقطه ضعف‌هاي حريف دارد. او سبك حمله تاتنهام را نيز اصلاح كرده است.
برابر سيتي همه فضاهاي مورد نظر ژوزه اطراف ناحيه مركزي زمين بود. در صحنه هر دو گل اتفاقات فوق‌العاده‌اي افتاد. در هر دو نقش هري كين كاملا واضح بود. اين كاري است كه مي‌توان مقابل تيم‌هايي كه خيلي بالا و متراكم بازي مي‌كنند، اجرا كرد. كارهايي كه در نظر اول پيش‌بيني‌پذير به نظر مي‌رسند. بازي تهاجمي تاتنهام مبتني بر پيدا كردن فضا پشت فول‌بك‌هاي حريف بود. بعد دادن پاس‌هاي قطري به اطراف از مركز زمين. در حالي كه 3 دقيقه از بازي گذشته بود كين، رگيلون را پشت واكر كه جلو رفته بود، صاحب توپ كرد. آن حمله خنثي شد اما يك دقيقه بعد تاتنهام با استفاده از همان حربه به گل رسيد. اندومبله با يك پاس تماشايي كه از قوس مركز زمين ارسال شده بود، سون هيون مينگ را صاحب توپ كرد و مهاجم كره‌اي خيلي خوب دروازه ادرسون را گشود.
گل نتيجه مستقيم بازگشت هري كين به مركز زمين بود. اين باعث شد پشت او خالي شود. نيمه دوم و در حالي كه ۲۰ دقيقه از بازي گذشته بود همان كار دوباره انجام شد، از همان منطقه. كين دوباره به عقب رفت. توپ گرفت و اين بار خودش يك پاس مورب به لوسلسو داد و او با ضربه‌اي هوشمندانه گل دوم را زد. فضا باز هم فضاي پشت سر واكر بود.
سيتي با از دست دادن سرخيو آگوئرو كه روي نيمكت نشسته برتري خود را از دست داده و در مواجهه با تاتنهام هم نتوانست به گل برسد. اما عامل اصلي شكست آنها هري كين و استفاده هنرمندانه مورينيو از او بود. مورينيو بود كه كين را از شماره ۹ به همه كاره تيم تبديل كرد. انگار او سرمربي تيم درون زمين بود. مورينيو بيش از هر چيزي ديگري بردن را دوست دارد. دوست دارد ايده فوتبال بر مبناي مالكيت توپ را به سخره بگيرد. او سبك مخرب و سرراست خود را بيشتر مي‌پسندد. حالا او مي‌تواند بابت رسيدن به تمام علايقش مقابل گوارديولا لذت دوچنداني ببرد.