خونخواهي شهيد فخري‌زاده
بهروز بهزادي
تصور كنيد امسال يكصد هزار نفر دانش‌آموز در بخشي از كشور وارد سال اول ابتدايي شوند. اين تعداد در چند مرحله آموزش دبستان و دبيرستان ريزش مي‌كنند و 50 نفر آنان وارد دانشگاه مي‌شوند. در بين اين 50 نفر يك دانشجوي نخبه شايد يافت شود. اين مطلب را داشته باشيد تا بگويم در اين مسير ده‌ها ميليارد دلار هزينه مي‌شود و عصاره اين دلارها يك فارغ‌التحصيل نخبه است كه مي‌تواند محسن فخري‌زاده دانشمند هسته‌اي ايران باشد كه ديروز توسط عوامل و ايادي مزدور ترور شد. اين روي اقتصادي ماجرا است. روي ديگر و مهم‌تر اين است كه شهيد فخري‌زاده با پيشينه تحصيلات و نخبه‌گري خود ساليان طولاني در برنامه دفاعي كشور تجربه اندوخته است، يكي از دانشمنداني است كه در حوزه علم و عمل به مديريت مي‌رسد. در عالم واقع همتراز او كمتر مي‌توان يافت. او كسي است كه امنيت او به شدت براي كشور مهم است. بايد او را به قولي لاي پنبه نگه دارند. نگذارند كوچك‌ترين آسيبي به او برسد. يعني اينكه از نظر امنيتي لايه‌هاي حفاظتي اطلاعاتي فشرده بايد در كنارشان باشند.
به ويژه كه براي همه روشن بود ديگر كشورهايي كه با ايران دشمني دارند نقش او را به خوبي مي‌شناختند، درصدد ترور او بوده‌اند و سوال اينجاست كه تروريست‌ها اطلاعات رفت و آمد شهيد فخري‌زاده را از كجا به دست آورده‌اند. من كه يك روزنامه‌نگار ساده‌ام و هيچ‌گونه شغل اطلاعاتي و امنيتي نداشته‌ام اعتقاد دارم عوامل اطلاعاتي مي‌توانند در لايه‌هايي كه محل و مسير شهيد فخري‌زاده را مي‌دانسته‌اند و يا مي‌شناخته‌اند تحقيق كنند و حداقل مزدوران داخلي را بشناسند. به هر حال ايران براي صنايع هسته‌اي خود هزينه‌هاي بسياري داده است، نظير دانشمنداني كه قبلا ترور شدند مثل شادروان شهرياري كه سال‌ها قبل در همين روزها او را از ما گرفتند و البته انواع خرابكاري‌ها، حداقل خواست ملت آن است كه مسوولان مزدوران داخلي را تحويل عدالت دهند.