با صورت‌مان از احساسات‌مان مي‌گوييم
وجيهه قنبري
حرف مي‌زنيم تا نزديك‌تر شويم، كلمات پلي مي‌شوند از ذهن‌مان به دنياي درون ديگري تا آشنايي‌ها به صميميت و ماندگاري رابطه برسند.اما حرف‌ها هميشه ياريگر نيستند، يا كلمات همراهان خوبي نيستند يا در زمان درست در جاي مناسب ننشسته‌اند كه فاصله ما را با گفت‌وگوي موثر بيشتر مي‌كنند. معصومه ابتكار معاون امور زنان و خانواده رييس‌جمهوري چند روز پيش بود كه گفت اگر بتوانيم مهارت‌هاي گفت‌وگوي موثر را از سطوح پايين در خانواده تقويت كنيم، نقش خود را ايفا كرده‌ايم.گر چه از جزييات و برنامه معاونت امور زنان و خانواده رياست‌جمهوري در اين باره توضيحي نمي‌دهد اما همين كه به گفت‌وگوي موثر، به عنوان يك مهارت اكتسابي توجه مي‌شود يعني مي‌توان اميدوار بود آموزش مهارت‌هاي ارتباطي جدي گرفته شود. حرف مي‌زنيم تا به درك متقابل برسيم اتفاقي كه گاه در ميان كلمات گم مي‌شود و از ياد مي‌رود و ما خود را تنها‌تر مي‌بينيم. ارتباط كلامي مهارتي است كه بايد بياموزيم تا دنياي ديگري و حتي خودمان را كشف كنيم. اما مي‌توان از كلمات عبور كرد و در فضاي ديگري رابطه‌اي صميمي را شكل داد. ارتباط غيركلامي در اغلب اوقات موثر‌تر از ارتباط كلامي است و بهتر از واژه‌ها پيام و منظورمان را به ديگري مي‌رساند. يك نگاه يك لبخند، يك اخم و... مي‌تواند ديگري را ازعشق، غم، خشم يا هر احساس ديگرمان سرشار كند. بيردويسل، پژوهشگر حوزه ارتباطات معتقد است كه تنها 35 درصد از «معني» با واژه‌ها و ۶۵ درصد با ارتباطات غيركلامي به ديگري منتقل مي‌شود. آلبرت مهرابيان، روان‌شناس نيز پيام‌هاي فرستاده شده در يك ارتباط بين‌فردي را تجزيه و تحليل كرده و به اين نتيجه رسيده است كه هفت درصد پيام با كلمات و ٩٣ درصد با نشانه‌هاي غيركلامي انتقال داده مي‌شود. رفتارهاي بي‌كلام براي ما آشناست. با صورت‌مان از احساسات‌مان مي‌گوييم و به ديگري پيوند مي‌خوريم. صورت‌هاي‌ما، توان بالايي براي برقراري ارتباط در يك رابطه دارند. چهره اولين جايي است كه وضعيت عاطفي ما را نشان مي‌دهد. مي‌توانيم با يادگرفتن ارتباط غيركلامي فضا را براي رسيدن به يك گفت‌وگوي موثر هموار كنيم.