داستان تعداد هوادار در ايران
حواسمان به رشد جمعيت و سرشماريها باشد!
ايران در بيشترين حالت ۸۵ ميليون نفر جمعيت دارد. حتي با اين فرض كه تمام مردم ايران عاشق فوتبال هستند و طرفدار يك تيم خاص، حساب كتاب تعداد هواداران تيمها كه مديران و بازيكنان و طرفدارانشان ادعا ميكنند جور در نميآيد. پرسپوليسيها ميگويند ۴۰ تا 50 ميليون هوادار دارند و استقلاليها همين مدعا را دارند. مديران و هواداران تراكتور هم به واسطه يك نظرسنجي در ايافسي كه حتي براي ثبت در ويكيپديا هم اعتبار ندارد مدعي هستند پرطرفدارترين تيم ايران و آسياي مركزي هستند. به اين معني كه بايد بيشتر از سرخابيها هوادار داشته باشند. سپاهان و تيمهاي شمالي و جنوبي كشور هم اين وسط هستند. به اين ترتيب بايد چند ده ميليون ايراني ديگر وجود داشته باشند كه ما آنها را نميبينيم يا در سرشماريهاي رسمي شمرده نشدهاند.
اشكالي ندارد. در واقع هيچ كدام از اين ادعاها مهم نيست. اصلا پرسپوليسيها و استقلاليها بگويند تمام ايران طرفدار اين دو تيم هستند. تراكتور بگويد پرطرفدارترين تيم جهان است. فرقي در اصل موضوع پديد نميآورد. واقعيت فارغ از اين ادعاها سر جاي خودش است. مشكل از جايي شروع ميشود كه اين تيمها بسته به بزرگي ادعاي خود متوقع ميشوند. متوقع نگاه ملي، متوقع امكانات و توجه بيشتر، متوقع پوشش رسانهاي وسيعتر و متوقع تاثيرگذاري بيشتر در مناسبات فوتبالي. در جديدترين نمونه هم هوشنگ نصيرزاده، معاون ورزشي باشگاه تراكتور با استناد به نظرسنجي ايافسي مدعي شده تراكتور پرطرفدارترين تيم آسياست و بايد به بازيهاي اين تيم نگاه ملي شود.
معلوم نيست بايد در كدام بازي تراكتور به اين تيم نگاه ملي ميشده كه از نظر مديران باشگاه چنين اتفاقي رخ نداده است؟ اصلا آيا در بازيهاي داخلي بحث نگاه ملي محلي از اعراب پيدا ميكند؟ مديران تراكتور معتقدند كه چون اين تيم پرطرفدارترين تيم آسياست بايد بازيهايش از شبكه همگاني يعني سه يا ورزش پخش شود و پخش بازي از شبكه استاني كافي نيست. اين همان توقعي است كه بر پايه ادعاي اثبات نشده به وجود آمده است. بعد همين بحث كشيده ميشود و به هزار نقطه ديگر گسترش پيدا ميكند. اظهاراتي مطرح ميشود كه پشتوانه تمامشان همين بحث تعداد هوادار است. حالا شما بيا به آقايان زنوزي و نصيرزاده ثابت كن تراكتور نميتواند
۴۰ ميليون هوادار داشته باشد (براساس ادعاي زنوزي در پيام نوروزي سال ۹۸ خطاب به هواداران تيم). يا به پرسپوليسيها و استقلاليها بقبولان حداقل يكسوم جمعيت ايران يا علاقهاي به فوتبال ندارند يا در سن و سالي نيستند كه بخواهند هوادار به حساب بيايند.
در تمام دنيا تعداد هوادار باشگاه براساس ميزان فعاليت طرفداران در شبكههاي اجتماعي سنجيده ميشود و از همين منظر رئالمادريد پرطرفدارترين تيم دنيا به حساب ميآيد. همچنين ميزان خريد اقلام هواداري مخصوصا پيراهن و همچنين خريد بليت و حضور در ورزشگاه از جمله ديگر فاكتورهايي است كه در سنجش ميزان طرفداران محاسبه ميشود. اگر بخواهيم در ايران چنين رويهاي را پياده كنيم پرسپوليس با ۵.۱ ميليون دنبالكننده در اينستاگرام پرطرفدارترين تيم ايران است و بعد از آن استقلال با ۱.۹ ميليون و تراكتور با ۵۱۷ هزار نفر دوم و سوم هستند. بحث ميزان فروش بليت و خريد اقلام هواداري هم متاسفانه در ايران چندان قابل استناد نيست. تيمها فروشگاههاي مشخصي ندارند و هواداران هم خيلي فصلي و براساس حال و هواي نتيجهگيري تيم در استاديوم حاضر ميشوند. به اميد روزي كه اين سه تيم واقعا همان تعداد طرفداري كه مدعي هستند داشته باشند، چراكه نشان از بينالمللي شدن اين تيمها ميدهد و قطعا اين به فوتبال كشورمان هم كمك ميكند. ولي عجالتا تا آن زمان بهتر است حواسمان به ميزان رشد جمعيت ايران و اطلاعات مركز آمار باشد تا مثل عليرضا منصوريان زماني كه در تراكتور بود روز ۱۲ آذر نگوييم «زير فشار ۳۰ ميليون هوادار بوديم» و روز ۱۷ آذر مدعي شويم «در حق ۳۵ ميليون هوادار تراكتور جفا شد.»