خبرنگاران چند رسانه‌اي نياز امروز دنياي رسانه
تفاوت خبرنگاري راديويي و تلويزيوني
پژوهشگر و مترجم: محمدجواد موسوي‌‌زاده
امروزه در دنيا، روزنامه‌نگاري و خبرنگاري به عنوان يك حرفه و تخصص به انوع مختلفي تقسيم شده و هر نوعي از آن ويژگي‌هاي خاص خود را دارد. روز به روز مخاطبان اخبار از رسانه‌هاي كاغذي بيشتر فاصله مي‌گيرند و به سمت رسانه‌هاي ديجيتال، پادكست‌ها و اخبار تلويزيوني مي‌روند. اين بستري است كه مفهوم خبرنگاري چندرسانه‌اي را رقم زده و خبرنگاران و گزارشگراني كه بتوانند توانايي‌هاي خود را با اين فضا منطبق كنند، شانس بالاتري براي موفقيت دارند. ديگر خبرنگاري تنها نوشتن نيست. امروز خبرنگاران چندرسانه‌اي در دنيا بايد توانايي تصويربرداري، اديت و... را نيز داشته باشند كه در اين راستا خبرنگاران راديو و تلويزيون نيز داراي مهارت‌هايي بايد باشند.
با ذكر مقدمه بالا در ادامه نگاهي خواهيم داشت به ترجمه مطلبي در سايت «نيويورك فيلم آكادمي» مربوط به دانشگاه هنرهاي نمايشي و بصري نيويورك در خصوص تفاوت‌هاي خبرنگاري راديويي و تلويزيوني كه سعي كرده به طور اختصار تفاوت‌هاي دو حوزه را بيان كند.
با فراگيري تكنولوژي‌هاي ديجيتال و تقاضاي بي‌وقفه اخبار در شبانه‌روز، خبرنگاران راديويي و تلويزيوني داراي چند نقش بنيادي در فضاي رسانه‌اي قرن 21 هستند. جهت افزايش شانس براي رسيدن به شغل در دنياي خبرنگاري راديويي و تلويزيوني، شما نيازمند توانايي‌هايي فراتر از تحويل، جمع‌آوري و تطابق اطلاعات براي ارسال محتواي خبري به گوينده خبر هستيد. همچنين به نظر مي‌رسد تخصص مربوط به پشت صحنه مانند تصويربرداري، تدوين و توليدات مختلف براي رسانه خاص شما شامل رسانه جديد، چاپي، تلويزيوني يا صوتي مورد نياز باشد.
با تبحر در چندين بستر، دست شما براي انتخاب اينكه كدام مسير را مي‌خواهيد دنبال كنيد همچنين تحت تاثير قرار دادن تعداد بيشتري از كارفرمايان بازتر مي‌شود. با ذكر اين نكته كه اينجا چندين نكته مفيد در خصوص تفاوت‌هاي روزنامه‌نگاري راديويي و تلويزيوني آورده شده است. در تلويزيون آنچه مخاطبان مي‌بينند براي اطلاعاتي كه پردازش مي‌كنند و نحوه تفسير اين اطلاعات حياتي است. به اين دلايل همه چيز در تلويزيون بزرگ‌تر است و بيشتر به چشم مي‌آيد همچنين به طور قابل توجهي روي كلمات كمتر تمركز مي‌شود. برخلاف اين در راديو و قالب‌هاي پادكست(اخبار صوتي) مسووليت تجسم داستان به عهده تخيل مخاطب است. خبرنگاران چند رسانه‌اي و گزارشگران تلويزيوني صداگذاري همراه با تصاوير و ويديوها را ارايه مي‌دهند كه اساسا عملي است همچون كپشن‌گذاري براي آن چيزي كه ديده مي‌شود.
عمل ويرايش ويديو قبل از نوشتن متن به ندرت در اتاق خبر تلويزيون دنبال مي‌شود اگرچه گزارشگران در زمان نوشتن، ويديو را در ذهن نگه مي‌دارند. ويرايش فيلم براي متناسب كردن كلمات است. آن چيزي كه بيشترين اهميت را دارد اين است كه كلمات را ساده، كوتاه و مختصر به كار بگيريد تا مخاطبان يك‌باره با اطلاعات بيش از حد غرق نشوند.
استفاده از واژگان ساده به جذب بيشتر مخاطبان كمك مي‌كند. اين تفاوت چنداني با اخبار راديو ندارد اگرچه تاكيد بر واژه‌هاي توصيفي و توجه ويژه به تلفظ براي شنوندگان راديو بسيار مهم‌تر از بينندگان تلويزيون است.
علاوه بر اين از آنجا كه شنوندگان راديو معمولا هنگام گوش دادن مشغول فعاليت‌هاي ديگري هستند، گويندگان خبر راديو معمولا از متون «محاوره‌اي» براي جلب‌توجه شنونده استفاده مي‌كنند.
همچنين قالب‌هاي سكانس‌هاي تلويزيون از راديو و اخبار صوتي متفاوت است. براي نمونه، يك ويديو پربازديد(سمي) مي‌تواند به عنوان نقطه شروع يك برنامه در نظر گرفته شود اما راديو و پادكست‌ها بايد بدون داشتن قدرت ديداري، محتوايي كه قدرت بالايي در جلب توجه را تنها با استفاده از كلمات دارند در اولويت بگذارند.
به اضافه اينكه برنامه‌هاي پيش‌بيني هواشناسي و اعلام وضعيت ترافيكي معمولا جزو برنامه‌هاي جانبي (غيراصلي) تلويزيون هستند مگر اينكه شرايط خاص آب و هوايي و ترافيك‌هاي شديد از موضوعات داغ روز باشد. برنامه‌هاي خبري تلويزيون يافته‌هاي هواشناسي و پيش‌بيني‌ها را با استفاده از نقشه و ابزارهاي گرافيكي و تكنيك‌هاي وابسته به كروماكي(مرتبط با پرده سبز) مرتبط كرده و به نمايش مي‌گذارند.
برعكس 90 درصد مسافران شهري به راديو گوش مي‌دهند و اين امر حاكي از افزايش اهميت برنامه‌هاي راديويي مرتبط به ترافيك است كه اين نوع برنامه را در صدر كنداكتور اين رسانه قرار مي‌دهد.
اگرچه فيلم و تصاوير مزيتي براي انتقال مفاهيم به مخاطب دارند كه كلمات گاهي اوقات نمي‌توانند داشته باشد اما پخش تلويزيوني براي پوشش يك واقعه به افراد و منابع بيشتري نياز دارد.
عنوان مثال يك گزارشگر ميداني به طور ايده‌آل با يك اپراتور دوربين همراه مي‌شود. اگر بتوانيد به عنوان تهيه‌كننده، تدوينگر و متكي به توانايي خوب عمل كنيد، براي حرفه شما گزينه‌هاي بيشتري در اختيار خواهد بود. روزنامه‌نگاران چند رسانه‌اي(MMJ) با تقاضاي زيادي مواجه هستند و به نوعي مي‌توان گفت سر خواستن آنها دعواست.
در هر صورت اين گزارشگران و تهيه‌كنندگان اخبار صوتي هستند كه مي‌توانند به موقعيت بروند و بدون داشتن تجهيزات خاصي و تنها با يك دستگاه ضبط صدا مصاحبه بگيرند. اين امر بازيابي سوژه‌ها و مصاحبه صوتي را براي حمايت از سوژه داستاني آسان‌تر مي‌كند كه آماده‌سازي و سازمان‌دهي آن كمتر با پيچيدگي همراه است. به علاوه اينكه مصاحبه‌شوندگان در بسياري از اوقات در زمان نبود دوربين بيشتر با درخواست مصاحبه موافقت مي‌كنند.
با تمام اين تفاسير، اين به ترجيح شخصي شما برمي‌گردد كه با عنوان يك خبرنگار تازه‌كار در حوزه صوت و تصوير كدام رسانه را دنبال كنيد. تنها به ياد داشته باشيد كه هوشيار، زيرك و هميشه كنجكاو باشيد.
لينك منبع:
https://www.nyfa.edu/student-resources/differences-tv-radio-podcast-journalism/