حمله به كنگره اولين ميوه بذري است كه ترامپ پاشيد
امريكا در انتظار شورش‌هاي بيشتر
مترجم: هديه عابدي
روهي از اوباش مسلح طرفدار ترامپ كه روز چهارشنبه به كنگره امريكا حمله‌ور شدند و با خشونت جلوي تاييد نتيجه انتخابات به نفع جو بايدن را گرفتند، كاري كردند بزرگ‌ترين دموكراسي جهان مثل يك جمهوري موزفروش به نظر برسد كه از سوي گروهي اوباش اداره مي‌شود. پيش از آغاز خشونت‌ها، شورشيان به حرف‌هاي دونالد ترامپ، رييس‌جمهور امريكا گوش داده بودند كه ادعا كرده بود نتيجه انتخابات به سرقت رفته و آنها را به راهپيمايي در كنگره تحريك مي‌كرد. جداي از اينكه اين ماجرا چقدر سوررئال به نظر مي‌رسد، سوال بزرگ‌تر اين است كه آيا اين شورش نشان‌دهنده مرگ يك دولت فاسد و بي‌قانون است يا خبر از دردسرهاي بيشتر در آينده مي‌دهد؟ شايد هر دوي اين موارد اتفاق بيفتند. تجاوز اوباش به حريم كنگره بي‌ترديد يك شكست امنيتي مفتضحانه محسوب مي‌شود. صدها معترض خشمگين و مسلح به مجلس قانون‌گذاري قوي‌ترين كشور جهان حمله كردند. پليس امريكا كه معترضان به نژادپرستي را شديدا سركوب كرده بودند و براي مقابله با حملات احتمالي القاعده به دقت آماده مي‌شوند، در ظاهر آمادگي مقابله با يك عده سفيدپوست نژادپرست، افراط‌گراي ضدحكومت، دنباله‌روي نظريه توطئه و ديگر طرفداران ترامپ را نداشتند. اين افراد براي عمل به درخواست رييس‌جمهور مبني بر لغو نتيجه انتخابات، قصد داشتند «واشنگتن دي‌سي را به آتش كشيده و با خاك يكسان كنند» و اين مساله را علنا اعلام كرده بودند. اگرچه هنوز براي پيدا كردن مقصر خيلي زود است، اما پليس كنگره و نيروهاي امنيتي بايد در مورد عملكرد خود توضيح دهند.
حال اگر گروهي از تروريست‌هاي افراط‌گرا در اينترنت از طرفداران‌شان خواسته بودند اسلحه بردارند، در واشنگتن جمع شوند و كنگره را تصرف كنند، واكنش به چه صورت بود؟ نيروهاي امنيتي قطعا در هر يك از اين مراحل جلوي آنها را مي‌گرفتند. در شبكه‌هاي اجتماعي، آژانس‌هاي اطلاعاتي و پليس شواهدي را درخصوص طرح‌ريزي جرم جمع‌آوري مي‌كنند، افراد خطرناك را شناسايي كرده و سپس پيش از اينكه اقدامي صورت دهند، آنها را دستگير مي‌كنند. اگر هم از اين مرحله جان سالم به در ببرند، پليس قطعا به شكلي تهاجمي و قاطعانه وارد عمل مي‌شود. با اين حال، از آنجا كه راهپيمايي‌هاي ترامپ اغلب با خشونت همراه است و ترامپ نيز در سخنراني‌هاي خود ادبياتي تحريك‌آميز دارد، سياستمداران و پليس احتمالا به ديدن اين مسائل عادت كرده‌اند و تهديد حاميان ترامپ را جدي نمي‌گيرند.
با اين حال، اين آشوب چيزي فراتر از شكست امنيتي بود و نشان داد براي پليس، ارتش و ديگر نيروهاي امنيتي كار كردن در فضايي به‌شدت سياست‌زده تا چه حد مي‌تواند دشوار باشد. وقتي ترامپ خشونت را تشويق مي‌كند و مخالفان سياسي را شيطان جلوه مي‌دهد، مقامات امنيتي هر كاري كنند بالاخره متهم مي‌شوند به اينكه در اين دعواهاي سياسي داخلي، از يك‌طرف جانبداري كرده‌اند، هر چند كه اصلا دوست ندارند به چنين چيزي متهم شوند. براي مثال در ماه ژوئن، پس از آنكه پليس معترضان به نژادپرستي را از ميدان لافايت خارج كرد، ترامپ ترتيبي داد تا با ژنرال مارك ميلي، رييس ستاد مشترك ارتش، عكس يادگاري بگيرد. ميلي بعدا به خاطر حضور در آن نمايش عذرخواهي كرد و حق هم داشت. اين دقيقا همان سياست‌زدگي است كه مقامات بايد از آن دوري كنند.
خبر خوب اينكه خروج ترامپ از كاخ سفيد گام بزرگي رو به جلو خواهد بود. در سال‌هاي گذشته اف‌بي‌آي و وزارت امنيت داخلي تمركز خود را بر خشونت ضد حكومت افزايش داده‌اند، اما دولت جلوي برخورد شديدتر را گرفت. دولت كه تمايلي نداشت پليس جلوي افراط‌گرايان طرفدار ترامپ را بگيرد، به جاي آن بر جنبش‌هاي كم‌خطرتري چون آنتيفا تمركز كرد. يكي از مقامات سابق اف‌بي‌آي در گفت‌وگو با واشنگتن پست مي‌گويد: ماموران اف‌بي‌آي نسبت به تحقيق عليه پايگاه هواداران ترامپ، اكراه دارند. اين وضعيت براي ماموران و سرپرست‌هاي آنها باخت-باخت است. با اين حال با رفتن ترامپ از قدرت، پليس و ديگران مي‌توانند به وظيفه‌شان عمل كنند، بدون اينكه بخواهند حمايت، انتقاد يا بهره‌برداري رييس‌جمهور از اقدامات‌شان را درنظر بگيرند. وقتي ترامپ از قدرت خارج شود، ديگر تريبون سابق را دراختيار نخواهد داشت، هر چند به‌طور كامل از نظرها محو نمي‌شود (برعكس ممكن است توييت‌ها و سخنراني‌هايش از قبل هم شديداللحن‌تر شود، چراكه اصلا دوست ندارد از كانون توجه خارج شود).
شايد بزرگ‌ترين مساله‌اي كه پس از حمله به كنگره بايد به آن فكر كرد، آينده جنبشي باشد كه ترامپ به وجود آورد. ترامپ ده‌ها ميليون امريكايي از جمله كساني كه پيش‌تر فعاليت سياسي نداشتند، در طرفداري از خود بسيج كرده است. جنبش «عظمت را به امريكا بازگردان» نه‌تنها سازماندهي خوبي دارد، بلكه از شبكه درهم‌تنيده و بزرگي برخوردار است و ايده‌ها به سرعت در درون آن مي‌چرخد و از طريق شبكه‌هاي اجتماعي منتشر مي‌شود. اين جنبش از يك منظر به فرقه شباهت دارد، اما از عناصر ملي‌گرايي، عوام‌فريبي، برترپنداري نژاد سفيد و چندين نظريه توطئه از جمله جهان عجيب و غريب «كيو انان» نيز بهره مي‌برد. جنبش‌هاي گروهي هم مي‌توانند پلي به سمت خشونت بيشتر باشند، هم اينكه مثل سدي عليه آن عمل كنند. براي مثال مطالعه‌اي كه در اروپا انجام شد نشان مي‌دهد كشورهايي كه احزاب ضد مهاجرت قدرتمند دارند كمتر دچار خشونت ضد مهاجرين مي‌شوند، چراكه مردم احساس مي‌كنند نظام دغدغه‌هاي‌شان را مي‌شنود و به همين دليل افراط‌گرايان نمي‌توانند از خشم آنها سوءاستفاده كنند. با اين حال وقتي جنبش‌ها احساس مي‌كنند فرآيند سياسي صلح‌آميز دغدغه‌هاي آنها را ناديده مي‌گيرد -مثلا انتخاباتي برگزار مي‌شود كه به عقيده آنها در آن تقلب صورت گرفته- اين خطر بسيار جدي‌تر مي‌شود. چنين اتفاقي باعث مي‌شود پيروان اين جنبش‌ها احساس كنند نظام نمي‌تواند خواسته‌هاي آنها را برآورده كند و سياست باز هم شكست مي‌خورد. بخش عمده‌اي از پيروان به مبارزه مسالمت‌آميز خود ادامه مي‌دهند، اما وقتي يك جنبش ميليون‌ها دنباله‌رو داشته باشد، حتي درصد كوچكي از آنها نيز باعث مي‌شود جمعيت زيادي شكل بگيرد.
نظريات توطئه‌اي كه ميان فداييان ترامپ رواج دارد، باعث مي‌شود اين افراد نه تنها خطرناك بلكه غيرقابل پيش‌بيني شوند. ترامپ مدت‌هاست كه از نظريه‌هاي توطئه حمايت مي‌كند و احتمالا پس از ترك كاخ سفيد نيز به اين روند ادامه خواهد داد. اين نظريات باعث مي‌شوند گروه‌هاي كوچك يا افراد خود به صورت آتش به اختيار وارد عمل شوند و به كساني كه از نظرشان دشمن محسوب مي‌شود -از جمله روزنامه‌نگاران يا سياستمداران- حمله كنند. بذر عدم مشروعيتي كه ترامپ كاشته در آينده ميوه بسيار زشتي خواهد داد و امريكا بايد در ماه‌ها و سال‌هاي آتي منتظر ناآرامي‌هاي بيشتري باشد. اما شركت‌هاي رسانه‌اي مي‌توانند روند نشر اطلاعات غلط را كند كنند و بايد در اين زمينه قاطعانه‌تر وارد عمل شوند. شبكه‌هاي اجتماعي در حال حاضر در برابر خطر داعش بسيار هوشيار عمل مي‌كنند، اما در زمينه مقابله با افراط‌گرايان امريكايي نيز بايد اقدامات بيشتري را ترتيب دهند. حزب جمهوري‌خواه نيز بايد در ابعاد وسيع ترامپ را محكوم و اقدامات او را رد كند. اما اميدي به آنها نيست. با اينكه چند جمهوري‌خواه مسووليت‌پذير ترامپ را به خاطر تحريك طرفداران خود به خشونت محكوم كرده‌اند، اما بسياري از آنها تلاش مي‌كنند حد وسط را بگيرند و ضمن رد خشونت، از بي‌قاعدگي در انتخابات نيز انتقاد كنند. اگر فكر مي‌كنند چنين رويكردي قابل دفاع است، خودشان را گول مي‌زنند. حداقل بخشي از طرفداران خشمگين ترامپ معتقدند انتخابات نامشروع، خشونت را توجيه مي‌كند. آتشي كه نمايندگان كنگره براي خوشامد ترامپ با آن بازي مي‌كنند، دامن همه را مي‌گيرد.
منبع: فارن افرز