ميزباني يك آرزوي دست نيافتني است
الدوحيل؛ بچه پولداري كه توپ دارد
از هر طرف كه حساب شود زور دارد تيمي كه در مرحله گروهي ليگ قهرمانان آسيا حذف شده در جام باشگاههاي جهان حضور داشته باشد اما فيناليست اين رقابتها نه. سهشنبه و در زوريخ قرعهكشي رقابتهاي جام باشگاههاي جهان انجام شد كه براساس آن تيم الدوحيل قطر بايد با الاهلي قهرمان آفريقا ديدار كند. الدوحيل به خاطر انصراف تيم اوكلندسيتي از منطقه اقيانوسيه مستقيم به دور يك چهارم رسيده است.
برنده تيمهاي الاهلي و الدوحيل بايد با بايرن مونيخ ديدار كند. در ديگر ديدار يك چهارم اولسان هيوندا فاتح ليگ قهرمانان آسيا بايد با تيگرز مكزيك روبهرو شود و برنده به مصاف قهرمان ليبرتادورس كه هنوز مشخص نشده، خواهد رفت. تمام تيمهايي كه در اين تورنمنت حضور دارند قهرمان قاره خودشان هستند جز الدوحيل. الدوحيل در ليگ قهرمانان آسيا فصل قبل درگروه پرسپوليس حضور داشت و حتي نتوانست از دور گروهي بالا برود. در همان تورنمنت پرسپوليس قهرمان غرب آسيا شد و در فينال ليگ قهرمانان آسيا دو بر يك به اولسان باخت. سوال مهم اينجاست كه چرا الدوحيل به عنوان يك باشگاه قطري بايد در جام باشگاههاي جهان به عنوان نماينده آسيا حاضر شود؟ اگر السد ديگر تيم مهم قطر هم به اين رقابتها فرستاده ميشد تفاوتي در اصل ماجرا ايجاد نميكرد. چراكه اين تيم هم در يك هشتم با باخت مقابل پرسپوليس ايران حذف شد.پاسخ اين سوال ساده و در عين حال سخت است. الدوحيل اين شانس را دارد كه با بزرگترين تيمهاي جهان بازي كند و كلي اعتبار براي خودش به دست آورد، صرفا به اين خاطر كه كشورش ميزبان مسابقات است.
الدوحيل همان بچه پولدار صاحب توپي است كه همه مجبورند بازياش بدهند. اين درست است كه ميزبانها هميشه خودشان به عنوان شركتكننده در يك تورنمنت حضور داشتند اما چون اين اتفاق چيزي است كه هميشه تكرار ميشده، دليل بر درستياش نيست.
به خصوص در مورد تيمي كه از صعود به دور حذفي عاجز مانده است. شايد بهتر باشد برگزاركنندگان رقابتها از سالهاي آينده تجديد نظري در اين زمينه داشته باشند. اگر قرار به رقابت ورزشي است اينكه يك تيم باشگاهي صرفا بر اساس اينكه ميزبان رقابتهاست بتواند نماينده داشته باشد، منطقي به نظر نميرسد. از طرف ديگر حضور الدوحيل در جام جهاني باشگاهها آن هم در كشوري كه همسايه ماست باز هم بحث اهميت گرفتن ميزباني تورنمنتهاي مهم را به ما يادآوري ميكند.
قطر مثل ميزباني بسياري از تورنمنتهاي چند سال اخير، ميزباني جام جهاني باشگاهها را هم به دست آورده و نه تنها از اين راه سود مالي به جيب ميزند و اعتبار به دست ميآورد كه ميتواند تيم خودش را هم در مسابقات وارد كند.
به هر حال از هر طرف كه به جام جهاني باشگاههاي ۲۰۲۱ نگاه كنيم، حسرتبار است. آن هم در شرايطي كه وقتي بحث ميزباني در ايران مطرح ميشود، بحثها حولوحوش ورود زنان به استاديوم و جمع كردن آب از زمين چمن با طي شكل ميگيرد. همين چند وقت پيش ميزباني مسابقات جوانان هندبال آسيا كه قرار بود در شهر شيراز برگزار شود از ايران به بهانه واهي شيوع كرونا گرفته و به كشور بحرين داده شد.
اين در حالي بود كه ايران همه تضمينهاي لازم را براي برگزاري رقابتها به بهترين شكل ممكن داده بود. با اين حال چند روز بعد از اينكه صالحياميري دبير كميته ملي المپيك ايران از شيخ احمد رييس كنفدراسيون هندبال آسيا قول قطعي برگزاري رقابتها در شيراز را گرفت، نامهاي از كنفدراسيون هندبال آسيا رسيد كه در آن قيد شده بود،تيمها مايل نيستند به دليل وضعيت كرونا در ايران به كشورمان بيايند. اين مساله نشان ميدهد كه حتي وقتي ما ميتوانيم ميزباني مسابقات را بگيريم، باز هم قادر نيستيم رقابتها را برگزار كنيم و با چنين مشكلاتي روبهرو ميشويم.