امير دژاكام مطرح كرد
تئاتر محل كاسبي نيست
امير دژاكام با اشاره به چگونگي شكل‌گيري نمايش «ايوب خان» از افرادي كه تنها داعيه فعاليت فرهنگي دارند و تئاتر را به مكاني براي كاسبي تبديل كرده‌اند، گلايه كرد. امير دژاكام، نويسنده و كارگردان تئاتر كه نمايش «ايوب خان» را در جشنواره تئاتر فجر روي صحنه داشت و قرار است بعد از پايان اين رويداد به اجراي عمومي خود ادامه دهد درباره انگيزه‌اش از اجراي اين اثر نمايشي در شرايط بحران كرونا به مهر مي‌گويد: من از ابتداي آغاز گستردگي كرونا تمرين‌هاي نمايش «ايوب خان» را با رعايت همه دستورالعمل‌هاي بهداشتي آغاز كردم، چون عقل سليم حكم مي‌كرد كه بايد پروتكل‌هاي بهداشتي را رعايت كنيم، از اين رو كلاس‌هايم را تبديل به كلاس‌هاي از راه دور كردم و تمرين‌هاي نمايش هم در فضاي مجازي برگزار شد. در اين نوع تمرين‌ها بچه‌هاي گروه در فضاي باز روي پشت بام يا حياط منازل‌شان از طريق فضاي مجازي با من در ارتباط بودند و به همين ترتيب كم‌كم نمايش شكل گرفت كه در كاخ سعدآباد و درياچه چيتگر نيز اجراهايي در فضاي باز داشتيم.
وي ادامه داد: تئاتر شغل ماست و نمي‌توان تعطيلش كرد پس بايد با شرايط پيش آمده سازگار مي‌شديم. ميزانسن نمايش نيز به گونه‌اي طراحي شده است كه در هر صحنه بازيگرها تك‌تك يا به تعداد كم روي صحنه مي‌آمدند. از اين‌رو با رعايت نكات بهداشتي و فاصله‌گذاري توانستيم اين نمايش را براي اجرا آماده كنيم كه خوشبختانه در طول اين يك سال هيچ كدام از بچه‌هاي گروه بيمار نشدند و در تمرين‌ها و كلاس‌ها هم بر لزوم تقويت سيستم ايمني بدن، خوردن غذاهاي مقوي و رعايت مسائل بهداشتي تاكيد مي‌كردم.
اين كارگردان تئاتر با اشاره به اينكه نمايش «ايوب خان» اثري در نكوداشت زندگي است، بيان كرد: به قول سياوش كسرايي «زندگي آتشكده‌اي ديرينه پابرجاست /گر بيفروزيش رقص شعله‌اش در هر كران پيداست / ورنه، خاموش است و خاموشي گناه ماست» و ما نيز تلاش كرديم كه هيمه‌اي در اين آتش بيندازيم كه ثمره‌اش نمايش «ايوب خان» شده است.
وي درباره هنرمنداني كه پيش از كرونا داعيه تئاتر داشتند، اما در اين شرايط حتي حاضر نيستند به ديدن آثار همكاران‌شان بنشينند، بيان كرد: مساله حضور بازيگران چهره و كارگردانان تجاري در تئاتر بدون اينكه من بخواهم آن را تاييد يا نفي كنم سر راه كار كردن امثال من قرار گرفته است. اين روزها خيلي از بازيگران حرفه‌اي حاضر نيستند كار كنند و شاهد هستيم كارگردانان آثار تجاري تئاتر كه فروش‌هاي ميلياردي داشتند امروزه و در اين شرايط حتي حاضر نيستند به سالن‌هاي تئاتر تشريف بياورند و به ديدن نمايشي بنشينند چه برسد به اينكه بخواهند اثري را به صحنه ببرند چون تئاتر براي‌شان تجارت و كاسبي است نه شغل اصلي و زندگي‌شان. خيلي از اين افراد در فاصله بين ساخت سريال و فيلم سينمايي‌شان دو ماه فرصت دارند و مي‌گويند بياييم يك نمايش را به اصطلاح «ببنديم يا جمع كنيم» تا از اين حوزه هم پولي به جيب بزنند.