انتخابات تركيه بدون برنده مطلق

نه 330، نه 367؛ اردوغان احتمالا روياي حكومت مطلق بر پارلمان تركيه را بايد در ليست آرزوهاي برآورده نشده‌اش بنويسد. با 330 كرسي، او مي‌توانست مجوز پارلمان براي برگزاري رفراندوم قانون اساسي و تغيير نظام پارلماني به رياستي را به دست آورد و با 367 كرسي و كسب اكثريت دو‌سوم حتي نيازي به برگزاري رفراندوم نيز نبود و با موافقت پارلمان، نظام دموكراسي تركيه را تغيير مي‌داد اما به نظر مي‌رسد كه با تمام تلاش‌ها، رييس‌جمهور تركيه در راي‌گيري روز يكشنبه بيشتر از نظرسنجي‌ها موفق نبوده است؛ حزب عدالت و توسعه به رياست داوود اوغلو، نخست‌وزير و رهبر معنوي اردوغان با كسب 43 درصد آرا، پيشتاز است و هر چند اين مي‌تواند به مفهوم تمديد حكومت 10 ساله اردوغان بر تركيه باشد اما آرزوي تغيير ساختار قدرت را برآورده نخواهد كرد. نظرسنجي‌ها يك پيش‌بيني درست ديگر هم داشته‌اند؛ نخستين «حزب» كرد وارد پارلمان تركيه خواهد شد. حزب «دموکراتیک مردمي» هم‌اكنون شش‌دهم درصد از حدنصاب 10 درصدي حضور در پارلمان تركيه پيش افتاده و به اين ترتيب نخستين حزب كرد خواهد بود كه از شانس تاسيس فراكسيون حزبي در نهاد قانون‌گذاري برخوردار مي‌شود و اين اتفاق بي‌ترديد مي‌تواند در معادله چندمجهولي كردستان تركيه و دولت مركزي، تاثيرگذار باشد. نتيجه شمارش آرا كه ساعت 9 ديشب به وقت تهران اعلام شده، بيانگر نتيجه‌ اوليه است و احتمال تغيير آن وجود دارد اما دو چيز قطعي به نظر مي‌رسد؛ سهم عدالت و توسعه از سبد راي مردم به 50 درصد نخواهد رسيد، پس اكثريتي كمتر از نيمي از كرسي‌هاي پارلمان را در اختيار خواهد داشت و شريك تازه‌اي هم در پارلمان دارند؛ كردهاي تركيه كه حالا ديگر چند نماينده خاموش نيستند، يك اقليت قدرتمند مي‌شوند.