اولين قهرماني بدون مسي در قرن جديد چطور به دست آمد؟
پشت پرده موفقيت آبي‌اناري‌ها براي آغاز دوره جديد
سيد لو
ترجمه: هانيه نيك
بارسلونا فصل پرفراز و نشيبي را پشت سر گذاشت و درنهايت در همين هفته‌اي كه گذشت موفق شد جام قهرماني لاليگا را بالاي سر ببرد. اين نخستين جام بارسا بدون حضور مسي در قرن جديد است. جامي كه در ابتداي فصل كمتر كسي تصورش را مي‌كرد با روبان‌هاي آبي‌اناري تزيين شود. سيد لو روزنامه‌نگار معروف در نشريه گاردين روايتي جالب از اين قهرماني را شرح داده است كه در ادامه خواهيد خواند.
به گزارش گاردين، درنهايت، هيچ كس نتوانست بازيكنان بارسلونا را متوقف كند، حتي هواداران اسپانيولي كه در زمين بازي و تونل آنها را تعقيب مي‌كردند.
بنر روز يكشنبه در استاديوم رقيب همشهري موسوم به RCDE بارسا اعلام كرده بود «ما اسپانيول هستيم و اين زندگي ماست»، اما اين بنر چيزي نبود كه آنها دوست داشته باشند. آنها هرگز پيروزي تيم‌شان در دربي را در خانه خودشان نديده بودند و اين‌بار نه تنها شكست ديگري را شاهد بودند كه آنها را در طول سه فصل به سقوط دوم نزديك‌تر كرد، بلكه معدود كساني كه زود از استاديوم خارج نشده بودند شاهد جشن قهرماني رقباي‌شان در حياط خلوت خود بودند و تحمل اين واقعا براي‌شان سنگين بود.
در آن سوي ميدان، بارسلونا در حال رقصيدن بود. حلقه‌اي از بازيكنان و كاركنان كه در حال چرخش بودند. ناگهان طرفداران جاي آنها وارد زمين شدند. بدون هيچ انگيزه قبلي، حتي سه دقيقه هم آنجا نبودند. ژاوي هرناندز مربي اين تيم پيش از اين به اين نتيجه رسيده بود كه اين اتفاق (جشن گرفتن) نه در اين زمان و نه در اين مكان جايز نيست، پس آنها را به داخل زمين دعوت كرد.
در سكوي جنوبي، برخي هواداران اسپانيول -شايد چند صد نفر با چهره‌هاي پوشيده- موانع را شكستند، به زمين رفتند و شروع به ازدحام كردند. آنها به سمت بازيكنان هجوم آوردند. بارسا كه به‌موقع هشدار را دريافت كرده بود، مستقيما به سمت خط كناري حركت كرد. برخي آنها حين حركت زمين خوردند، برخي ديگر ترسيده بودند. فرانك كسيه درحالي كه از حلقه محاصره بيرون مي‌رفت، لبخند زد.
از عقب پليس و كاركنان امنيتي كه در آن نقطه با عجله تلاش مي‌كردند بيشتر مواقع قادر نبودند ورودي تونل را مسدود كنند. پرتاب موشك، صندلي و بطري‌ها را نظاره‌گر بودند و به درگيري‌ها گوش مي‌دادند. برخي هواداران به جايگاه هيات‌مديره يورش بردند و خواستار استعفا شدند. يكي از آنها به دوربين تلويزيون لگد زد. فردي كه بعدا معلوم شد كه در انتخابات قبلي انتخاب رييس در فهرست تيم محبوب پارتيدو بوده است. در داخل، درگيري‌هايي وجود داشت، بازيكنان عقب رانده شدند: رونالد آرائوخو و سرخيو بوسكتس به خصوص. كاپيتان بارسلونا گفت: «حيف است، اما خب فوتبال است ديگر، اين زندگي است. اكنون آنچه مهم است جشن گرفتن و شاد بودن است.»
اين اتفاقات در رختكن نيز رخ داد. رييس باشگاه، خوان لاپورتا، با كت و شلوار خيس، كراوات به يك طرف كشيده شده، لباس پاره و كثيف به زور وارد شد. ويديوي آرائوخو با موهاي آبي و قرمز رنگ شده‌اش كه مي‌گفت فكر مي‌كنم اين‌طوري خوب به نظر مي‌رسم در فضاي اينستاگرام پخش شد و ليونل مسي هم در لايو آن پست شركت كرد. هفت كيلومتر دورتر، به سمت شهر، جمعيتي در زمين تمرين خوان گمپر بارسلونا در حال ساختن سنگري بودند كه اولين مانع براي بازيكناني بود كه به بالكن بالا حمله‌ور شده بودند. حاميان بيشتري در اطراف فواره Canaletes، يك محل تجمع سنتي در بالاي منطقه Ramblas جمع شدند. از ژاوي پرسيده شد كه ساعت منع رفت و آمد چند است. او گفت: «نه! امشب آزادي است. اين سزاوار يك جشن بزرگ است.» عصر دوشنبه، آنها در كنار تيم زنان فاتح خود با اتوبوس از شهر عبور خواهند كرد.
در آگوست 2019، مسي ابراز اميدواري كرد كه روزي مردم بايد بفهمند كه قهرماني در ليگ چقدر سخت است. بارسلونا چهار ماه قبل از آن، هشتمين قهرماني خود را در 11 سال گذشته كسب كرده بود. شبي كه آنها قهرمان شدند، بازيكنان تي‌شرت‌هايي پوشيده بودند كه روي آن نوشته شده بود: «چيزهاي خارق‌العاده و غيرعادي، عادي به نظر مي‌رسند.» اين‌بار فرق مي‌كرد؛ آنها ياد گرفته بودند كه بردن يك ليگ چقدر سخت است و قدردان آن بودند. اين يك برد فوق‌العاده و كامل بود و ديگر عادي نبود. اين اولين‌باري است كه بارسلونا عنوان پيروزي را تصاحب كرده است.
چهار سال يك ابديت نيست، اما مي‌توان ابديت موجود در آن را حس كرد، به خصوص زماني كه براي يك دهه در كشورهاي ديگر اين اتفاق افتاده باشد و اگر اين همان رويايي باشد كه بسياري از باشگاه‌ها آرزوي آن را دارند، آن چيز هم واقعي و هم آرامش‌بخش خواهد شد. روي تي‌شرت‌هايي كه اين‌بار پوشيده بودند، نوشته شده بود: «ليگ مال ماست، آينده هم». شايد بيش از حد خوش‌بينانه باشد، اما چيزي در آن نهفته است، يك چيز هر چند كوچك كه از يك نياز عاطفي صحبت مي‌كند. لاپورتا گفت: «ما شادي را برگردانديم.»
اين اولين قهرماني بارسلونا در ليگ بدون مسي اين قرن است. در نيمه‌هاي فصل، جرارد پيكه اعلام بازنشستگي كرد و آخرين قهرماني سرخيو بوسكتس كه نهمين قهرماني اوست، اعلام شد. او گفت: «من مي‌خواستم با اين قهرماني، زمين را براي هميشه ترك كنم.» تنها چهار عضو ديگر تيم -مارك آندره تراشتگن، جوردي آلبا، سرجي روبرتو و عثمان دمبله- در اينجا قهرمان ليگ شده‌اند. آرائوخو گفت: «اين رويداد براي نسلي كه در راه است خيلي مهم است.» رافينيا اضافه كرد: «اين اولين مورد براي بسياري از ماست.» اين بازيكن برزيلي افزود: «اگر در ابتداي فصل از روزنامه‌نگاران مي‌پرسيدم كه آيا ما با چنين برتري قهرمان ليگ مي‌شويم، تعداد كمي پاسخ مثبت مي‌دادند.»
رئال‌مادريد از زمان جام جهاني و بعد از سقوط زودهنگام اتلتيكو در سه بازي متوالي در ليگ شكست خورد، اما قهرمان نشدن آنها فقط به خاطر ناكامي آنها در رقابت ليگ نيست. اگر ناكامي دوگانه اروپايي بارسلونا همراه شكست 4-صفر مقابل مادريد در نيمه نهايي كوپا دل ري، ناگزير سوالاتي را در مورد موفقيت‌آميز بودن پروژه جديد تيم مطرح كرده، موفقيت آنها در داخل كشور به همان اندازه غيرقابل انكار و غيرمنتظره است.
بارسلونا 14 امتياز با تيم دوم درحالي چهار بازي باقي‌مانده فاصله دارد. آنها در حال حاضر 85 امتياز دارند، يك امتياز كمتر از مجموع قهرماني مادريد و اتلتي نسبت به دو سال گذشته، هنوز مي‌توانند به 97 برسند كه سومين بالاترين مجموع امتياز تاريخ در لاليگاست. بارسا از اكتبر در صدر بوده و درنهايت كسي به آنها نزديك نشده است.
اين يك بارسلوناي متفاوت است و يك دوره متفاوت. ژاوي اصرار دارد تيمي در حال ساخت است، اما يك تيم فرعي است كه موفقيتش تداوم دارد. اگرچه اين نكته مدنظرش نبود، اما با اين حال نكته مهمي است. اين تيمي است كه در زمان تغيير و بحران مالي قهرمان ليگ شده است؛ اين تيم باشگاهي با بدهي‌هاي ميليارد يورويي است كه كار مي‌كند. در نيوكمپ بازي مي‌كند و پرونده نگريرا (رسوايي رشوه به داوران) به عنوان پس‌زمينه وجود دارد. اينها اتفاقاتي هستند كه آنها را احاطه كرده است.
اين باشگاهي است كه براي ساخت اين تيم در وهله اول بايد از اهرم‌هايي استفاده كند كه چندان وجهه خوبي براي باشگاه ندارد. ريسكي كه برخي آن را دست‌كم در كوتاه‌مدت قابل قبول مي‌دانند. با اين حال ميزان حقوقي كه باشگاه پرداخت مي‌كند به ۲۵۰ ميليون پوند مي‌رسد؛ جايي كه قراردادهاي جديد براي گاوي، آره‌نا، ماركوس آلونسو و سرجي روبرتو هنوز به طور رسمي ثبت نشده است.
همه اينها مي‌تواند بخشي از دلايلي باشد كه چرا گفته مي‌شود بارسلونا همراه با هوادارانش اين قهرماني را جشن گرفت. باتوجه به جمعيت طرفداري متوسط 84.000 نفري اين تيم كه براي هر بازي به استاديوم مي‌آيند، به نظر مي‌رسد كه اين مشكلات جديد، آنها را بيش از هر زمان ديگري نسبت به ايفاي نقش و حمايت از باشگاه آگاه كرده است. قطعا اين مشكلات باعث شده كه آنها از كاستي‌ها آگاه شوند و به دنبال راه‌حل‌هاي جديد باشند.
زماني كه آنها در ماه اكتبر در برنابئو شكست خوردند، قهرماني در ليگ غيرممكن به نظر مي‌رسيد اما آنها با پشتكار و تلاش رقابت كردند. اين ممكن است ضعيف‌ترين بارسلونا در بين تمام بارسلوناهاي قهرمان باشد كه باعث مي‌شود كسب عنوان قهرمان احساس بهتري داشته باشد -يا حداقل شايسته‌تر. به خاطر غلبه بر موانعي كه ممكن است زماني غيرقابل عبور بوده باشند.
به گفته بوسكتس، ال‌كلاسيكو يك تغيير در تيم ايجاد كرد، يك «تغيير تاكتيكي». ژاوي ظاهرا در خط جلو با سه نفر بازي مي‌كرد و بيشتر يك خط چهارنفره را در وسط بازي داشت. تر اشتگن اعتراف كرد: «هيچ‌كس نمي‌داند اسمش را چه بگذاريم، اما هر چه بود جواب داد. ما بازي‌هاي درخشاني داشتيم و بازي‌هاي ديگري كه بايد آستين‌ها را براي‌شان بالا مي‌زديم.» كلماتي كه او براي توصيف بارسلونا به كار برد عبارت بودند از: «محكم»، «پايدار» او افزود: «آمار و ارقام در فاز دفاعي خوب بودند.»
اين ليگ متعلق به خيلي بازيكنان بود. ليگ گاوي با بازي غرورآفرينش بود و البته ليگ بوسكتس در 35 سالگي. ليگ فرنكي دي يونگ، بعد از اينكه سعي كردند او را مجبور به خروج كنند. اين ليگ متعلق به الخاندرو بالده نيز بود كه بسيار الهام‌بخش بود. متعلق به آندرياس كريستنسن كه در سكوت عالي كار كرد. و به طور قطع به آرائوخو. وقتي نوبت به لحظه حياتي رسيد، ليگ متعلق به كسيه نيز بود كه گل ال‌كلاسيكو در ماه مارس را زد. مطمئنا ليگ تراشتگن نيز بود، احتمالا بيشتر از هر كس ديگري. او تنها مردي بود كه از اتفاقات يكشنبه شب ناراضي بود. دو گل بي‌اهميتي كه تيم خورد او را آزار مي‌داد. اين دو گل يك‌ششم از تمام گل‌هايي بود كه در تمام فصل دريافت كرده بودند كه نمادي از تغيير بود. تراشتگن 88درصد ضرباتي كه به سمت دروازه‌اش روانه شده بود را مهار كرده بود. در 25 سالگي هيچ‌كس بيشتر از او كلين شيت نداشته است. يك‌بار براي هميشه و اين يك ركورد براي تمام دوران خواهد بود. او در طول فصل تنها 13 بار دروازه خود را باز شده ديد كه آماري اعجاب‌آور است و ركوردي جديد. از اين تعداد فقط دو گل در نيوكمپ بوده است و يكي از آنها پنالتي بود و ديگري يك گل به خودي. روز يكشنبه بارسلونا چهار گل زد. در بسياري از شب‌ها فقط يك گل به ثمر رسانده بود. يك‌سوم بازي‌هاي آنها يك-صفر به پايان رسيده است.
مربي تيم ادامه داد: «اين يك ليگ فوق‌العاده است و ما بايد واقعا براي روشي كه انجام داديم ارزش قائل باشيم: گاهي اوقات ما خيلي خوب بازي مي‌كرديم، در بعضي مواقع نشان مي‌داديم كه مي‌دانيم چگونه رنج بكشيم يا چگونه حريف بلاك كنيم.»
اين ممكن است خيلي شبيه به ژاوي، ايدئولوژي نهايي باشگاه يا مدافع ايمان سرسختانه فوتبالي طرفداران بارسلونا به نظر نرسد، اما ژاوي هوش و سازگاري مورد نياز را نشان داده. آنها با هم راهي پيدا كرده‌اند. اگر بحث‌هايي در مورد هويت آنها حتي در زماني كه برنده شده‌اند، وجود داشته باشد، همين سخت‌ترين جايي است كه وجود دارد. واقعيت اين است كه هيچ ترديدي نمي‌تواند در مورد موفقيت وجود داشته باشد. اما ژاوي با وجود اينكه به عنوان يك قهرمان مورد استقبال قرار گرفت، هنوز هم كمتر كسي واقعا انتظار چنين چيزي را داشت. او در زمان بحران مديريت را برعهده گرفت و فرهنگ را تغيير داد. تحولي كه آغاز شد و با اينكه او هشت عنوان قهرماني ليگ را به عنوان بازيكن كسب كرده بود، اما اين اولين قهرماني او به عنوان مدير است، مسووليتي كه فراتر از يك تيم است و آن را متفاوت مي‌كند.
بنابراين وقتي از او پرسيده شد، آن لحظه كه بازيكنان تيم از مهلكه فرار كردند و به سلامت داخل شدند تا جشن‌شان را به درستي براي عنواني كه چهار سال از آن مي‌گذرد آغاز كنند، آيا اين موفقيت در ليگ متعلق ژاوي است؟ او گفت: «نه، اين مال بارسلوناست.»