قرارداد ميليون دلاري سپاهان و چند سوال
استقلال، پرسپوليس و سپاهان در مسابقات گل‌كوچك؟
چند تا از خبرگزاري‌هاي داخلي اعلام كردند مبلغ رضايتنامه پيام نيازمند كه به باشگاه پرتغالي پرداخت شده 53 ميليارد تومان بوده است.
خبرنگاران پرتغالي هم روز گذشته اعلام كردند باشگاه سپاهان يك ميليون يورو بابت فعال كردن بند فسخ قرارداد پيام نيازمند پرداخت كرده است. سپاهان اين پول را به حساب باشگاه پورتيموننس پرتغال ريخته است. باشگاهي كه در انتهاي ليگ بيستم با قراردادي 3 ساله نيازمند را از سپاهان به خدمت گرفت و بعد از يك فصل همكاري ناموفق آن را به باشگاه سابق خود قرض داد. نيازمند يك سال پس از حضوري قرضي در باشگاه سپاهان براي ماندن در اين تيم قراردادش را به صورت دايم با زردپوشان به ثبت رساند و سپاهان براي اينكه بتواند چنين كاري كند مجبور شد بند فسخ قرارداد دروازه‌بان ملي‌پوش را كه يك ميليون يورو بوده، فعال كند؛ يعني همان 53 ميليارد.
حالا جا دارد چند تا سوال واقعا مهم از مديران شركت فولاد مباركه سپاهان، مديران باشگاه سپاهان، مسوولان فدراسيون فوتبال و مقاماتي كه در مورد هزينه ارزي تيم‌هاي فوتبال در نقل و انتقالات هشدار داده بودند، پرسيد. قبل از آن ذكر اين نكته ضروري است كه نبايد هزينه ماندن نيازمند در سپاهان را همين 53 ميليارد تومان درنظر گرفت. اين پول براي گرفتن رضايتنامه او پرداخت شده و اين جدا از دستمزدي است كه ستاره زردپوشان بايد بگيرد. رقمي كه دست‌كم بايد نزديك به 20 ميليارد تومان باشد (وقتي گلر ذخيره استقلال بالاي ده ميليارد مي‌گيرد طبيعتا دروازه‌بان ملي‌پوش سپاهان بايد رقمي به مراتب بيشتر از اين دريافت كند). با اين حساب يك بازيكن براي تيمي كه قرار است براي قهرماني بسته شود در حدود 70 تا 80 ميليارد هزينه برمي‌دارد.
در چنين شرايطي از مديران كارخانه فولاد مباركه بايد پرسيد آيا در جريان چنين هزينه‌هايي براي باشگاه فوتبال زيرمجموعه خود هستند؟ آيا مي‌دانند همان ارزي كه اين روزها از چه اهميتي در كشور برخوردار است صرف بند خريد بازيكني مي‌شود كه دو فصل پيش با سلام و صلوات راهي اروپا شده بود و حالا با قيمت گران‌تر برگردانده شده؟ معاون رييس‌جمهور كه دستور داده باشگاه‌ها نبايد قرارداد ارزي با بازيكنان خارجي امضا كنند آيا مي‌داند يك شركت دولتي خصوصي يا به عبارت بهتر خصولتي فقط يك ميليون يورو براي بازيكن داخلي و نه خارجي پرداخت كرده است؟
از مديرعامل باشگاه سپاهان هم بايد پرسيد برمبناي كدام درآمدزايي در فصل قبل ايشان اينچنين براي خريد بازيكن هزينه مي‌كند؟ آيا سپاهان در ليگ قهرمانان آسيا حضور داشته و ما متوجه نشديم؟ آيا اين تيم قهرمان ليگ يا جام حذفي شده و به اشتباه جام به پرسپوليس داده شده؟ آيا سپاهان توانسته رقمي چند برابر استقلال و پرسپوليس براي قرارداد اسپانسرينگ و تبليغات دور زمين دريافت كند؟ در يك كلام منبع درآمدي كه به مديران سپاهان اجازه مي‌دهد فقط براي يك بازيكن چنين رقمي هزينه كنند، كجاست؟
جدا از مسائل بالا واقعيت اين است كه ارقام حول و حوش بازيكنان چهره و تاثيرگذار در ليگ ايران در همين حد است. يعني تيم‌هاي بزرگي كه مي‌خواهند براي قهرماني بسته شوند، مجبورند و بايد چنين پول‌هايي بپردازند. در اين شرايط قانون سقف بودجه 250 ميلياردي كه فدراسيون و سازمان ليگ درنظر گرفته‌اند چه معنايي مي‌تواند داشته باشد؟ ساكت كه خودش عضو هيات رييسه فدراسيون فوتبال است احيانا به قانون سقف بودجه اعتراضي ندارد يا داستان چيز ديگري است كه ديگران نمي‌دانند؟ به بيان صريح‌تر آيا قانون سقف بودجه فقط قرار است براي تيم‌هاي استقلال و پرسپوليس درنظر گرفته شود و باشگاه‌هاي صنعتي معدني از اين قاعده با ترفندهاي خاص خود مستثني مي‌شوند؟ وگرنه اگر قرار باشد سپاهان با بودجه 250 ميلياردي بسته شود همين حالا يك‌سوم بودجه‌اش را فقط براي يك گلر هزينه كرده و با پول باقيمانده‌اش نهايتا بتواند دو، سه بازيكن ديگر جذب كند و تيمي براي مسابقات گل‌كوچك ببندد. باقي باشگاه‌ها ازجمله استقلال و پرسپوليس هم همين‌طور. بدون شك با رقم‌هايي كه بازيكنان درخواست مي‌كنند تيم‌هاي بزرگ يا بايد با بازيكنان متوسط رو به پايين قرارداد ببندند يا با دو، سه بازيكن بزرگ به تفاهم برسند و به همان مسابقات گل‌كوچك بروند.
چند روز پيش هوشنگ نصيرزاده، عضو كارگروه ساماندهي نقل و انتقالات بازيكنان گفت: سه باشگاه استقلال، پرسپوليس و سپاهان بالاي 1200 ميليارد براي خريد بازيكن هزينه كرده‌اند. البته كه نصيرزاده تاكيد كرد اين هزينه باشگاه‌ها فقط براي قرارداد بازيكن و مربي و بدون آپشن است. اگر در نظر بگيريم فصل قبل هنگام عقد قرارداد دلار در محدوده 30 هزار تومان بود و با اين شرايط مثلا استقلال بالاي 400، 500 ميليارد خرج خريد بازيكن كرده چطور مي‌توان انتظار داشت كه به يك باره با دلار 50 هزار توماني اين رقم بيشتر از نصف كاهش پيدا كند؟ آن‌هم وقتي رقابتي بين تيم‌هاي صنعتي، معدني، خصوصي و دولتي وجود دارد و برخي باشگاه‌ها از امكاناتي برخوردارند كه ديگر باشگاه‌ها برخوردار نيستند.