آموزش و پرورش در سنگر ايرانيت و اسلاميت
اعزام داوطلبانه معلمين متعهد از سراسر كشور به كردستان و ارتقاي سطح آموزش و تربيتي از سومين استان از آخر به سومين استان از اول و دفاع از ارزش‌هاي ايراني- اسلامي از ديگر اقدامات آموزش و پرورش بوده است. در همين اواخر در اسفند 98 تا سال 1401 كه دچار ويروس كرونا شديم شاهد بوديم كه معلمين با تلاش مضاعف و بهره‌مندي از كمترين امكانات از تعطيلي آموزش جلوگيري كردند. مستندسازي اين اقدامات خداپسندانه مي‌تواند خيرات زيادي را به همراه داشته باشد. اين خدمات و صدها دستاورد ديگر آموزش و پرورش در حالي صورت گرفته كه اين ابروزارتخانه كه همواره مورد تهاجم و انتقاد افراد يا نهادهايي كه كمترين اطلاعي از عمق وجودي آن دارند، قرار مي‌گيرد. ذيلا به فرازهايي از كم‌لطفي‌ها كه به اين دستگاه شده است، مي‌پردازيم:
1- كسري 25 تا 30 درصد بودجه سالانه آموزش و پرورش. و اين در حالي است كه به نهادها يا افراد خارج از آموزش و پرورش بودجه‌هايي تخصيص مي‌دهند. هرچند كه تعليم و تربيت كار تخصصي و فني بوده اما با تخصيص بودجه به عنوان بودجه فرهنگي به افراد يا نهادهاي غيرمتخصص، بودجه را ناكارآمد مي‌كنند.
2- اگر «تربيت» را «ايجاد رفتار نسبتا پايدار» تعريف كنيم بايد يقين و فهم كنيم كه با شعار دادن آرمان فلسطين محقق نمي‌شود. تا زماني كه نوجوانان ما به اين باور نرسند كه مدافع آرمان فلسطين باشند، با شعار صرف مشكل مردم فلسطين حل نخواهد شد.
3- متاسفانه هر كس يا نهاد به خود اجازه مي‌دهد كه بر سر آموزش و پرورش بكوبد و در مورد آموزش و پرورش اظهارنظر كند.
4- سهم آموزش و پرورش از «جی‌دی‌پی» 4/2 درصد است در حالي كه ميانگين جهاني قريب به 4 درصد است. سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومي كشور 2/11 درصد است در حالي كه حداقل بايد 18 درصد باشد.
توفيقات آموزش و پرورش بعد از انقلاب قابل دفاع است و لازم است به این سوال جواب داد كه اگر آموزش و پرورش نبود چه مي‌شد؟ تا قدر آن بهتر نمايان مي‌شد.