تحصيل به قيمت جان!
عدم دسترسي مناسب جاده‌ها همه مزيد بر علت تكرار چنين حوادث مرگبار و بي‌شماري شده است. همين چند روز پيش يك دستگاه اتوبوس حامل دانش‌آموزان روستايي در شهرستان قصرقند واژگون و دچار حريق شده كه خوشبختانه فرزندان و آينده‌سازان وطن به‌طرز معجزه‌آسايي از اين حادثه جان سالم به در برده‌اند، اما تعدادي نيز زخمي شده و جراحت ديده‌اند.
همچنين از ديگر حوادث مشابه مرگبار دانش‌آموزي سالِ تحصيلي ۱۴۰۲در سيستان‌وبلوچستان دو فقره تصادف جداگانه با موتورسيكلت در روستاهاي اطراف شهرستان فنوج بود كه متاسفانه دانش‌آموزان روستايي به دليل نبود سرويس مدارس و وسيله نقليه عمومي ناچار هستند همواره از همان سنين پايين نوجواني براي پيمودن مسافت طولاني خانه تا مدرسه خود رانندگي كنند كه نتيجه‌اش چنين حوادث تلخ و مرگباري خواهد بود.
حال پرسش اينجاست كه چرا سهم يك دانش‌آموز سيستان‌و‌بلوچستاني از آموزش و خدمات تحصيلي و آموزشي «مرگ» تراژديك با وسايل نقليه غيراستاندارد و در طول مسيرهاي ناايمن از خانه تا مدرسه باشد و تحصيل در اين استان به قيمت جان ايشان تمام شود؟! چرا؟! مگر غير از اين است كه لازمه يادگيري مطلوب داشتن ذهني آرام و فارغ از هرگونه اضطراب و پريشاني است كه دانش‌آموزان اين استان از آن محرومند، چراكه به جاي بهره‌مندي از سرويس مدارس با خودروهاي سوخت‌بري كه بمب‌هاي متحرك لقب گرفته‌اند، رفت‌و‌آمد مي‌كنند و نيز ماشين‌هاي عبوري كه حوادث مختلفي جان آينده‌سازان اين سامان را همواره تهديد مي‌كند.
اگر به مرور حوادث مرگبار و تلخ دانش‌آموزي طي سال‌هاي اخير در سيستان‌وبلوچستان پرداخته شود، درخواهيم يافت كه تاكنون دانش‌آموزان بسياري به جاي رفتن به دانشگاه روانه گورستان‌ها شده‌اند و هزينه كم‌كاري سيستم آموزشي و عدم تخصيص كافي سرانه سرويس مدارس را اين طفلان معصوم و پدران و مادران داغديده‌شان پرداخت كرده‌اند.
هر ساله با آغاز سال تحصيلي جديد يكي از مهم‌ترين دغدغه‌هاي آموزشي والدين به ويژه براي دانش‌آموزان دختر خويش در روستاها نبود سرويس مدارس به دليل عدم تخصيص سرانه كافي براي اين مهم توسط وزارت آموزش‌و‌پرورش بوده و نيز جالب است بدانيد در همه دولت‌ها جذب ترك تحصيلان و بازماندگان تحصيلي جزو اولويت‌ها برشمرده شده كه بايد ريشه عدم موفقيت جذب تاركان و بازماندگان تحصيلي را در كم‌توجهي به تقويت سرانه بودجه طرح موسوم به روستا مركزي يا همان سرويس مدارس دانش‌آموزان دانست.
براساس تازه‌ترين آمارهاي منتشر شده و بنا بر اظهارات مقامات محلي سالانه ۳۰ درصد از دانش‌آموزان اين استان به دليل ناتواني در پرداخت هزينه‌هاي مربوط به سرويس مدارس اقدام به ترك تحصيل مي‌كنند. حال اگر دولت‌ها به جاي مانور بي‌عمل و پرهزينه جذب ترك تحصيلان و بازماندگان تحصيلي بر تقويت و تخصيص منابع لازم طرح روستا مركزي و سرويس مدارس در سيستان و بلوچستان تمركز مي‌كرد اكنون نه تنها سالانه بر آمار تاركان تحصيلي ۳۰ درصد افزوده نمي‌شد، بلكه دانش‌آموزان نيز هزينه‌هاي جاني و والدين نيز فشارهاي رواني اين طرح را چنين پرداخت نمي‌كردند.