ريشه اين حرام‌خواري تاريخي در حرام‌خواري سياسي است
اينها چه كساني هستند كه از چنين قدرتي در فساد و كتمان برخوردارند؟ مگر صنعت موشك‌سازي است كه نگران ابعاد امنيتي آن باشند؟ كجايند كساني كه سال‌ها در حذف و حصر و بي‌آبرو كردن و بهتان زدن به رقباي سياسي خود سر از پا نشناخته و مرزهاي اخلاقي و انساني را در دادگاه‌هاي آنچناني و اعترافات تلويزيوني و استصواب و... درنورديدند؟ اين حرام‌خواري تاريخي، ريشه در حرام‌خواري سياسي و دستكاري در نظام توزيع قدرت سياسي و اقتصادي اين سال‌ها دارد. اين فقدان شفافيت، دشواري گردش آزاد اطلاعات و محدوديت رسانه‌هاي مستقل است كه فسادپوشي و فسادپروري را آسان و مبارزه با فساد را به مراتب دشوار و «اسراييل درون ما» را برساخته است. در بي‌قانون‌ترين كشورهاي جهان هم، شاهد اين اندازه از فساد نسبت به حجم اقتصادشان نبوده و نيستيم. سال‌هاست كه دم از مبارزه با فساد زده مي‌شود، ولي هر دم از اين باغ بري مي‌رسد. تا در معرض «آپارتايد سياسي» و نظام «تبعيض صنفي و سياسي» هستيم و تا عمده نگاه‌هاي نظارتي، متوجه كنترل مردم و انتخابات و سوءاستفاده از قانون و منكوب كردن مخالف و محدودسازي رسانه باشد، نتيجه همين است كه مي‌بينيم. اين سياست‌ها، فسادآفرين و خانمان‌سوز است و نبايد غافل بود كه همين بليه بزرگ‌ترين امپراتوري‌هاي جهان را نيز بي‌آبرو و مضمحل كرده است. جهان معاصر راهبردهاي علمي و آزموده‌اي براي شفافيت و مبارزه با فساد و انحصار دارد. چرا از تجربه جهان غافل باشيم و ساز خود را بزنيم؟ افسوس كه «نصيحت بي‌ثمر باشد زمين‌گيران غفلت را».
اين نقطه آزمون شعارها و وعده‌هاي چهل ساله است. اشك شهيدان از اين غفلت‌ها جاري است و همه را به محاكمه خواهد كشيد. تا فرصتي هست بيدار شويم و خانه را بتكانيم و طرحي نو دراندازيم و آب رفته را به جوي بازگردانيم. همين فساد را براي خودمان، اتمام حجت بدانيم. ترديد نبايد كرد، اين ره كه مي‌رويم به تركستان است و با اين سياق و جماعتي كه خود با رانت سياسي يا اقتصادي به قدرت رسيده‌اند، به جايي نمي‌رسيم. اگر قدرت اصلاح نداريم، كنار برويم و به مردم واگذاريم! به علي(ع) و نهج‌البلاغه رحم كنيم. در غير اين صورت، خداي ناكرده، تاريخ براي همه ما ثبت خواهد كرد كه انسان‌هايي كم سواد، مدعي و كارنابلد، كشوري با تمدن چند هزار ساله و مذهبي مفتخر به علي(ع) را به خاك سياه نشاندند و شرم نكردند. اين علي(ع) بود كه از درآوردن خلخال از پاي آن زن دق مي‌كرد! ما گرفتار نقش ايوانيم! فرياد علي(ع) را باور كنيم كه؛ اذا تغير السلطان، تغير الزمان! تا انديشه و شيوه حكمراني تغيير نكند، در بر همين پاشنه خواهد چرخيد.