از ساعي تا بيرو؛ به خاطر يك مشت پول!
برخي از اين ورزشكاران و فوتباليست‌هاي سرشناس شده‌اند نمونه بارز آن ترند توييتر كه مي‌گفت «سي بيشتر بدهيد شهرستان هم مي‌روند.» كنايه‌اي از بي‌پرنسيب بودن يك شخص كه هيچ خط قرمز و احترامي براي خودش قائل نيست و با مقداري پول مي‌توان او را خريد. روز گذشته ويديوهاي زيادي از انبوه مردمي كه در ماجراي كورش كمپاني پول خود را از دست دادند منتشر شد. آنهايي كه به اميد خريد يك گوشي باكلاس ميليون‌ها تومان از سرمايه اندك‌شان را دراختيار فردي گذاشتند كه حالا متواري است. شنيده‌ها از رقم بيش از دو هزار ميليارد تومان صحبت مي‌كنند. اين فرد كه فعلا متواري است چطور توانست مردم را گول بزند؟ هيچ بحثي نيست كه در وهله اول نهادهاي نظارتي مقصر هستند كه اجازه فعاليت به فردي كه گفته مي‌شود حتي كارت پايان خدمت هم نداشته، دادند. شركتي كه از همان نخستين تبليغاتش به وضوح بوي كلاهبرداري پانزي استشمام مي‌شد. همچنين نبايد فراموش كرد كه خود مالباخته‌ها هم درصدي از تقصير را به عهده دارند. چرا بايد يك نفر باور كند شركتي داخل ايران مي‌تواند آيفون را از درب كارخانه در خارج كشور ارزان‌تر بدهد؟ البته ذكر اين نكته ضروري است كه به هر حال از بين 90 ميليون نفر جمعيت حتما عده‌اي پيدا مي‌شوند كه از روي نياز يا سهل‌انگاري يا طمع وارد اين دام مي‌شوند و اتفاقا قوانينی گذاشته مي‌شوند براي حفاظت از همين افراد. در كنار انفعال نهادهاي نظارتي و اشتباه مالباخته‌ها نبايد از نقش سلبريتي‌هايي كه براي اين شركت اعتمادزايي كردند به راحتي عبور كرد. ستاره‌هايي نظير عليرضا بيرانوند و حسين كنعاني‌زادگان يا هادي ساعي و خواهران منصوريان و برخي ورزشكاران و بازيگران ديگر. افرادي كه حاضر شدند به خاطر چند ميليون تومان اعتبار خودشان را بگذارند پاي اين شركت قارچي و طرفداران‌شان را هم مجاب كنند كه اينجا بي‌خطر است. مشخص است كه اين افراد امروز مي‌گويند ما از كجا مي‌دانستيم؟ مي‌گويند اين شركت مجوز داشته و كارش قانوني بوده است. همه اينها درست. ما هم انتظار نداريم بازيكنان فوتبال پوآرو باشند و خودشان بروند ته و توي شركت را در بياورند، ولي اين وسط نقش حرمت خودتان چه مي‌شود؟ اعتبار و شخصيت‌تان كجا مي‌رود؟ به اين فكر نمي‌كنيد كه عده زيادي از مردم چشم‌شان به شماست و دوست دارند همان راهي را بروند كه شما رفته‌ايد؟ آيا ذره‌اي مسووليت اجتماعي براي خودتان قائل هستيد؟ يا اگر فردا بگويند فلان شركت 20 ميليون براي تبليغات مي‌دهد با سر مي‌دويد؟ اين رقم چه درصدي از درآمدهاي سرشار شما را شامل مي‌شود كه نمي‌توانيد بي‌خيالش بشويد؟