ويترين فوتبال ما همين بود، زشت و سرد و اعصاب خراب كن
خدايا در سال جديد از اين «دربي‌ها» نبينيم!
دو تيم پرسپوليس و استقلال در حالي يكصد و سومين دربي پايتخت را برگزار كردند كه هواداران اين دو تيم انتظار تماشاي نمايش به مراتب جذاب‌تري داشتند.استقلالي‌ها هفت سال است كه در جريان نود دقيقه بازي مقابل پرسپوليس برنده نشدند و از آن طرف قرمزها براي پاك كردن فاصله سه امتيازي با رقيب سنتي پا به ميدان گذاشتند. اما هر چه از زمان بازي گذشت به سردي مسابقه اضافه شد و رقابت بيشتر روي سكوها در پرتاب بطري و سنگ به سمت بازيكنان تيم حريف شكل گرفت.
تماشاگران تلويزيوني هم بيشتر حواس‌شان به سمت بذله‌گويي گزارشگر بازي رفت تا تماشاي يك بازي ناب كه ويترين فوتبال باشگاهي ما محسوب مي‌شود.
از بد حادثه در هفته‌اي كه دربي تهران برگزار شد، فوتبال اروپايي به مراحل حساس رسيد و زمان بازي‌هاي‌شان مصادف شد با مهم‌ترين بازي باشگاهي ايران. بازي اتلتيكو مقابل اينتر را ديديم و مقايسه كرديم با سبك بازي جواد لاليگايي مقابل پرسپوليس كه بعد از بازي در يك استوري از بازيكنان تيمش چنان تعريف و تمجيد كرد كه قند توي دل هر آدمي آب مي‌شد! حفظ فاصله سه امتيازي آن هم در شرايطي كه ده بازي و سي امتياز تا پايان فصل باقي مانده تا اين حد حماسي بود كه نكونام به شاگردانش دستور دهد تا اكثر زمان بازي را با دفاع اتوبوسي سپري كنند؟ كجا در استقلال به ياد داريم كه در دربي بازيكنان اين تيم براي كسب مساوي تن به وقت‌كشي دهند؟
البته در طرف مقابل عملكرد پرسپوليس هم تعريفي نداشت و اين تيم با بازيكنان خوبي كه دارد آن‌طور كه بايد حريف را تحت فشار نگذاشت. اوسمار بيشتر به فكر نباختن در دربي بود تا پيروزي وگرنه مقابل تيمي كه اتوبوسي دفاع مي‌كرد تعداد بيشتري حمله را در دستور كار قرار مي‌داد يا خيلي زودتر با بيرون كشيدن ريگي از بازي و اضافه كردن مهره هجومي به آب و آتش مي‌زد. افسوس كه اوسمار هم نتوانست مثل نكونام بر ترس خودش غلبه كند. نتيجه اين ترسو بازي كردن هم اين شد كه به گواه آمار شاهد يكي از بي‌كيفيت‌ترين دربي‌ها بوديم!
تحليل فني اين بازي با اغماض ارايه يك بازي بسته با لايه‌هاي متعدد دفاعي براي بستن راه‌هاي نفوذ ترابي و اورنوف بود كه آبي‌ها از پس آن برآمدند. در سوي مقابل قرمزها باوجود غيبت دو مهره اصلي در قلب خط دفاعي توانستند آن نقطه را پوشش دهند كه البته آن هم به بي‌اثر بودن استقلالي‌ها در زمان حمله بي‌ارتباط نبود.
تعويض‌هاي نكونام هم عجيب بود و كسي متوجه نشد علت تعويض سيلوا و آمدن رمضاني و بابايي چه بود! آن‌هم در شرايطي كه معمولا تيم‌هايي كه در زمين خودي جمع مي‌شوند براي استفاده از ضدحملات روي بازيكنان سرعتي حساب مي‌كنند. به عنوان مثال مهرداد محمدي با سرعت و انگيزه‌اي كه داشت، مي‌توانست برگ برنده استقلال باشد، اما بازيكنان بلندزن به زمين آمدند تا روي توپ‌هاي مستقيم كاري انجام دهند كه موفق هم نبودند.
تعويض‌هاي اوسمار هم نتيجه‌اي در برنداشت تا اين دربي سرد با نتيجه بدون گل به پايان برسد و حالا فقط مي‌توانيم از خدا بخواهيم همان‌طور كه مردم ما را در سال جديد از بلا و اتفاقات تلخ دور نگه مي‌دارد، كاري كند تا ديگر شاهد چنين دربي‌هاي سرد و بي‌روح و زشتي نباشيم! الهي آمين.