از کنشگری «خیر عمومی» تا کنشگری «حزب سیاسی»- 1
4-مجتمع و متشکل شدن و جمعیت‌سازی و هم‌رسانی و هم‌افزایی را زمینه‌ای تهسیل‌کننده برای کاربست صحیح قدرت در خدمت ملت می‌داند و دنبال منافع بازاری و جیرینگی نیست. ابزار او فعالیت اثربخش و خدمت صادقانه برای بهتر شدن وضعیت مردم است. این حزب و آن حزب را نه برای نزدیکی‌های چرتکه به دستانه بلکه برای اتکا کردن جهت کاهش آلام مردم و افزایش خیر جمعی بر می‌کشد.
5- کنشگر خیر عمومی آهسته و پیوسته حرکت می‌کند. ابن‌الوقت است و زمان‌شناس و اهل حرمت مستمر. به تعبیر امام علی در نهج‌البلاغه بردباری و استقامت در هدف را وزیر خود، دانش را چراغ راه و راهنمای خویش، مدارا با دیگران را برادر و عقل را یاور و شکیبایی را سردار سپاه خود می‌شناسد. کتاب خیر عمومی و خیر خصوصی اثر ریموند گویس شهروندان را به قلمرو حوزه عمومی دعوت می‌کند تا انسان که برای خیر و منافع فردی تصمیم می‌گیرند برای خیر و منافع جمعی بیندیشند. هستی خصوصی با هستی عمومی پیوند خورده و انسان خودخواه اگر فقط در تکاپوی هستی خصوصی است و منافع دیگران را قربانی می‌کند تا به منافع شخصی بیشتری دست یابد انسان اخلاقی اجتماعی به فکر هستی عمومی بوده و خود را متغیر متاثری از هستی عمومی می‌داند. به تعبیر امام علی(ع) در نامه به مالک‌اشتر نافع‌ترین فرد و خیرخواه‌ترین برای اکثریت است و حقوق اقلیت را هم به دیده حرمت می‌نگرد.