داستان‌هايي از كشتي ايران در رقابت‌هاي المپيك
منصور رحيميها، اولين كشتي‌گيري كه به سر وزن نرسيد
مردادماه 1327 براي نخستين بار تيم كشتي ايران در رقابت‌هاي المپيك 1948 لندن حضور يافت. در آن لحظات گويي قطره‌هاي اشك بر گونه‌هاشان فرو مي‌غلتيد كه انگار باورشان نيست كه مي‌بايست تا دقيقه‌هاي ديگر عشق به كام آنها چشانده خواهد شد. كاروان اعزامي از دانشكده افسري به سمت فرودگاه مهرآباد منتقل شدند و با انتظار آرزوهاي خوش چشم‌ها را فروبستند و يك روز بعد در دهكده محل مسابقات در اردوگاه اكسبريج در بخش غربي لندن اسكان يافتند. پس از چند روز به اردوگاه اكتون به همراه كشورهاي عراق و پاكستان جابه‌جا شدند. اما اين محل كه در يكي از دبيرستان‌هاي اين شهر تعيين شده بود به لحاظ برخوردار نبودن از امكانات لازم براي تمرين، تغذيه مناسب و وزن كم كردن، كاروان ايران را با مشكلات زيادي مواجه كرد. فاصله چند كيلومتري اردوگاه تا محل رقابت‌ها و نبود وسايل تردد باعث شد كه كشتي‌گيران نتوانند كاهش وزن خود در فاصله چند روز تا آغاز مسابقات را به تدريج انجام دهند. يكي از آنها منصور رحيميها در 57 كيلوگرم بود كه از اين موضوع رنج مي‌بُرد. همچنين اعضاي تيم نمي‌دانستند كه باسكول‌هاي ساخت كشور انگليس، وزن را با معيار ديگري به جز كيلوگرم نشان مي‌دهد و بايد واحد پوند را تبديل به كيلوگرم كنند تا وزن خود را به دست آورند. رحيميها كه نسبت به چند كشتي‌گير ديگر بايد گِرم‌هاي بيشتري كم مي‌كرد در طول چند روز در اردوگاه به علت نبود سونا مجبور بود در كنار كوره زغال‌سنگ وزن خود را كاهش دهد و اين موضوع او را آزار مي‌داد. در نهايت و در روز موعود تيم كشتي ايران در يك ساعت مانده تا آغاز وزن‌كشي به محل رقابت‌ها رسيد كه رحيميها با همه تلاش تا دقيقه‌هاي پاياني نتوانست 200 گرم اضافي تا رسيدن به وزن قانوني را كم كند و مجبور شد با چشماني گريان از روي سكوي‌هاي تماشاگران به نظاره مسابقات سايرين بنشيند. همچنين عباس حريري در 79 كيلوگرم هم بعد از شكست از گلن براند امريكايي در دور اول به علت اضافه وزن نتوانست ادامه دهد و به اين ترتيب به رحيميها پيوست. البته از سوي ديگر مصدوميت شديد زانوي حريري نيز در اين موضوع تداخل داشت.