«مسيرهاي كمتر ركاب خورده»

يكي از تازه‌ترين حضورهاي موفقيت‌آميز زنان و دختران ايراني در مسابقات بين‌المللي ورزشي «كمپين و فيلم مستند در حال ساخت مسيرهاي كمتر ركاب خورده» است. هدف«مسيرهاي كمتر ركاب خورده» كمك كردن به زنان و دختران است تا بتوانند از طريق ورزش محدوديت‌هاي خويش را كنار بگذارند و بيش از پيش رشد كنند و شكوفا شوند. پارسال هم شيرين گرامي، اولين زن شركت‌كننده در مسابقات سه‌گانه يا مردان آهنين در مسابقات ديگري، دوچرخه‌سواري بين قاره‌اي (TransContinental Race) كه شامل حدود چهار هزاركيلومتر ركابزني بدون هيچ پشتيباني بود شركت كرد. در اين سبك از مسابقات شركت‌كننده بدون هيچ كمكي بايد كل مسير را ركاب بزند و فقط از مغازه يا ساير امكانات عمومي براي رفع نيازهاي خود استفاده كند و حتي اگر دوچرخه‌اش خراب شود بايد يا خودش آن را تعمير كند يا آن را به تعميرگاه عمومي ببرد و هرگونه پشتيباني ممنوع است.  كمپين مسيرهاي كمتر ركاب خورده كه توسط شيرين گرامي راه‌اندازي و مديریت مي‌شود امسال كمك كرده تا مرسده چگيني در همان مسابقات دوچرخه‌سواري شركت كند اما هدفش بسيار فراتر از اين است. مسير امسال مسابقات بين قاره‌اي (TCR) از مرز بين بلژيك و فرانسه شروع و تا تركيه ادامه پيدا مي‌كند. مرسده درباره تمريناتش براي آماده شدن جهت شركت در اين مسابقه اين طور مي‌گويد:«اين مسابقه من را خيلي تغيير داده است. اين يك تجربه كاملا جديد بوده است. به روش‌هاي زيادي استرس‌زا بوده است تا فقط به خط شروع برسيم، به خاطر مشكلات ويزاي من، نگراني‌ها در مورد تهيه تجهيزات و دوچرخه‌ام چون نمي‌تواني چيزي به ايران بفرستي. وقتي به مسابقه مي‌رسم و در خط شروع هستم، ديگر نگران نخواهم بود و آماده خواهم بود كه لذت ببرم». مسابقه تي‌سي‌آر، از اول مرداد شروع شد و تا حدود ده روز ديگر ادامه داشت و مرسده چگيني در پنج روز اول از شروع مسابقه بيش از يك‌سوم مسير، يعني 1500 كيلومتر را ركاب زده است. شيرين گرامي در شبكه اجتماعي خود چنين مي‌گويد: «درحالي كه هنوز المپيك شروع نشده است اما كم و بيش قابل پيش‌بيني است كه چه كشورهايي برنده خواهند شد! پس همه ورزشكاران عمده كشورهاي ديگر دنيا چه مي‌شوند؟! آنها‌هم به همان اندازه انگيزه، شور و شوق، هوش و توان جسمي دارند كه ورزشكاران [كشورهاي برنده]...پس چه چيزي مانع از آن مي‌شود كه جام قهرماني را به دست نياورند؟ المپيك را به كنار بگذاريد. در طول دو سال گذشته من با ورزشكاران زن زيادي از كنيا، كنگو، رواندا، هند، قرقيزستان، ايران، پاكستان و... در ارتباط بوده‌ام. همه چالش‌ها و محدوديت‌هاي فراوان و مشابهي دارند. علي‌رغم تمام تبليغاتي كه درباره جامعيت و فراگير بودن ورزش مي‌شود اما هنوز هم ورزش براي بسياري از مردم دست‌يافتني نيست. كمپين «مسيرهاي كمتر ركاب خورده» به دنبال كشف اين است كه چرا ورزشكاران از برخي كشورها به ندرت در عرصه‌هاي ورزشي بين‌المللي ديده مي‌شوند و با مستندسازي سفر گروهي از اين ورزشكاران، قصد دارد به چالش‌هايي كه با آنها روبرو هستند بپردازد و در عين حال استعداد و شوروشوق آنها را به نمايش بگذارد. آيا استعداد، پشتكار و اراده براي تحقق روياهاي ورزشي‌مان بدون توجه به اينكه چه كسي هستيم، كافي است؟ مسيرهاي_كمترركاب_خورده به دنبال پاسخ به اين سوال هست كه: چه قيدوبندهايي مانع از آن مي‌شود كه شاهد حضور اين ورزشكاران شگفت‌انگيز در مسابقات باشيم؟ در اين فيلم مستند كه از حضور اين ورزشكاران در #مسابقه_ ركابزني _ بين _ قاره‌اي است اين موانع را به نظاره خواهيم نشست.» هزينه‌هاي توليد اين مستند از طريق يك كمپين جمع مي‌شود و قرار است با بيشتر ديده شدن اين مستند اين پيام را كه «برخلاف ادعاهاي موجود، هنوز هم چالش‌هاي ديده نشده بسياري در مسير حضور افراد زيادي از جهان براي شركت در مسابقات ورزشي وجود دارد» به جهانيان مخابره شود. در لينك زير ويديوي معرفي اين پروژه را ببينيد و آن را به دوستاني كه امكان پرداخت دارند معرفي كنيد.                       
www.roadslesscycled.co.uk