فیلمنامه خوب، کارگردانی ضعیف
فرزانه متین
فیلم ملاقات با جادوگر به تهیه‌کنندگی حمید اعتباریان و کارگردانی جمشید بهرامیان که در سال ۱۳۹۸ ساخته شده بود بعد از ۵ سال در ۱۷ مرداد جاری روانه سینماها شد.
این فیلم که در ژانر کمدی قرار دارد هنرمندانی چون امیرمهدی ژوله، هستی مهدوی‌فر، مانی حقیقی، علیرضا خمسه و نسیم ادبی در آن به ایفای نقش پرداختند.
داستان فیلم درباره پسر یکی از رجال دولت است که گذرنامه‌اش در دست پدرش است و تمام راه‌های مهاجرت از ایران را بر او بسته است در مقابل دختری به نام سارا از امریکا برای ردیابی فردی به نام عطا که از خانواده‌اش یک میلیارد دلار کلاهبرداری کرده و هنوز پلیس اینترپل موفق به دستگیری‌اش نشده، به ایران برمی‌گردد تا کلاهبردار را پیدا و پولش را زنده کند. در یک جریان تصادفی آرش و سارا با یکدیگر آشنا می‌شوند، آرش در قبال کمک به سارا با توجه به شرایط پدرش، از او می‌خواهد با ازدو‌اج صوری، او را به امریکا ببرد.
رگه‌های طنز در فیلم بسیار ظریف جای‌گذاری شده و در برخی لحظه‌ها که از طنز فاصله گرفته به دلیل آن است که شرایط کنونی کشور که برای دیگران خنده‌دار است در فیلم گنجانده شده و این خاصیت قلم امیرمهدی ژوله است. ژوله‌ای که با نوشتن در هر زمانی، آینده را پیش‌بینی می‌کند.
او فیلمنامه را در ۵ سال قبل نوشته اما اختلاس‌ها و مسائل آقازادگی نه تنها در این ۵ سال رفع نشده که بیشتر و حتی نمایان‌تر برای مردم شده است، از این‌رو ژوله به خوبی می‌تواند با استفاده از موقعیت‌های طنز و دیالوگ‌های خنده‌دار، لحظات شادی را برای مخاطبان فراهم کند، اما آنچه فیلم را تا حدی ضعیف نگه می‌دارد، کارگردانی بهرامیان است. تدوین و دکوپاژ دم دستی است و اینکه به خوبی نتوانسته از بازیگران، بازی خوبی بگیرد. نقش آرش با بازی ژوله مانند سایر کارهایش در رئالیتی‌شوها یا نقش‌های کوچکش در سینماست. او در کاراکتری فرو رفته که حالاحالاها خارج شدن از آن برایش امکان‌پذیر نیست، از این‌رو ما با ژوله‌ای جدید روبه‌رو نیستیم. علیرضا خمسه در حد یک رجالی که بعدها اختلاس می‌کند، بازی قابل قبولی ندارد. او به دلیل فرو رفتن در نقش‌های کمدی، شخصیت جدی در قالبش نمی‌گنجد. بازی نسیم ادبی چنگی به دل نمی‌زد و از کاراکترهای کلیشه‌ای است که بود و نبود آن به پیشبرد قصه هیچ کمکی نمی‌کرد. هستی مهدوی‌فر هم با نقش سارا به عنوان یک کاراکتر قابل باور نبود، تنها بازی دلچسب و گیرا از آنِ مانی حقیقی است که در واقع به دلیل کلاهبرداری‌هایش از آرژانتین تا چین ملقب به جادوگر است، از این‌رو بازی مانی حقیقی یک سر و گردن از بقیه بالاتر است و به چشم می‌آمد. حقیقی چه در نقش‌های جدی و چه طنز کارنامه قابل‌قبولی از خود بر جای گذاشته است.
ژوله در زمینه اختلاس به خوبی عمل کرد و روند اختلاس‌های یک شبه را به طور واضح به نمایش گذاشت.
خواب‌های ژوله یا تصوراتش چندان چنگی به دل نمی‌زد و از ریتم فیلم می‌کاهد. ملاقات با جادوگر که با ریتم تندی آغاز شده بود در اواخر، ریتمش را از دست داد و افول کرد. چیزی که از این اثر بعید بود. مخاطب انتظار داشت، فیلم ریتمش را از دست ندهد.
در کل آثار طنز در ایران با ریتم تند آغاز می‌شود اما با پایانی دراماتیک تمام می‌شود که این قضیه در مورد فیلم ملاقات با جادوگر هم صدق می‌کند و ما با پایانی دراماتیک مواجهیم.
جالب است که بدانید این فیلم بلافاصله با ارائه پوسترش زیر تیغ سانسور رفت؛ ژوله که در پوستر با گریم بن‌لادن ظاهر شده تا با نگاهی طنازانه به تحقیر افراطی‌گرهای بنیادگرایانه بپردازد در کمال تعجب اینستاگرام این گریم را جدی گرفته، اقدام به حذف پوستر کرده و مشخص نیست چرا به غربال این شوخی پرداخته است.
البته پوستر ملاقات با جادوگر هیچ ربط و بستی با قصه فیلم ندارد و شاید حتی بیننده با دیدن پوستر از تماشای فیلم، منصرف شود و حوصله تماشای فیلم‌های انتحاری را نداشته باشد هر چند که نام فیلم حاکی از اثری کمدی است اما پوستر فیلم پس‌زننده است.