تنها چند روز تا آغاز رقابت‌های پارالمپیک پاریس بیشتر باقی نمانده است. ورزشکاران نابینای ایرانی که جزيی از کاروان ورزشی کشورمان در پارالمپیک هستند نیز آماده حضور در مسابقات شده‌اند. با این حال در چند روز گذشته برخی حواشی مثل خط خوردن وحید نوری قهرمان دوره قبل جودوی نابینایان شکل گرفت. برای بررسی شرایط ورزشکاران نابیناي ایران که در سه رشته راهی پاریس می‌شوند با محمدرضا مظلومی، ريیس این فدراسیون گفت‌وگویی را ترتیب دادیم.
فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان چند ورزشکار به پاریس اعزام می‌کند؟
رشته تیمی ما گلبال است که 6 ورزشکار داریم. ما با امریکا و برزیل و فرانسه همگروه هستیم که با آنها به صورت دوره‌ای بازی خواهیم کرد. دو تا جودوکار داریم در وزن 60 کیلوگرم و 90 کیلوگرم. در دوومیدانی 6 ورزشکار داریم. 5 مرد و یک ورزشکار خانم. خانم صفرزاده که 400 متر می‌دود. 5 ورزشکار مرد هم در رشته‌های پرتابی هستند که به این مسابقات اعزام می‌شوند. کلا 14 تا ورزشکار داریم در سه رشته.
اردوها چطور است؟ آمادگی بچه‌ها؟
خدا را شکر خوب است. برای گلبال یازده اردوی تدارکاتی گذاشتیم و دو اردوی خارجی هم داشتیم. بچه‌ها اواخر در اردن بودند و تمرین کردند. در اردوهای متمرکز و غیرمتمرکز بودند و آماده شدند. ما در تهران بحث زمین داریم، ولی در استان‌ها خدا را شکر بچه‌ها امکانات خوبی دارند. دو ورزشکار ما در استان لرستان تمرین می‌کنند. یک ورزشکار ما در یاسوج است و یک ورزشکار در مشهد. خانم صفرزاده در اصفهان و آقای اولاد هم در تهران زیرنظر مربی کار می‌کنند. ما قبل از اعزام یک اردوی متمرکز داریم که جمع‌بندی کنیم و ان‌شاءالله تیم اعزام می‌شود به پاریس.
وحید نوری قهرمان دوره قبل پارالمپیک در رشته جودو از اعزام جا ماند و حواشی زیادی ایجاد کرد. داستان چه بود؟
آقای نوری در اواخر بهمن ماه به مسابقات آلمان اعزام شد و همانجا هم کلاس‌بندی شد. کلاس‌بندی سختی هم انجام شد. برای دو سال کلاس B2 را گرفتند و از این نظر ما مشکلی نداشتیم. امسال متاسفانه پارالمپیک جهانی آمد و روی 15 ورزشکار جودو دست گذاشت و گفت اینها پرونده‌شان ناقص است و باید کلاس‌بندی جدید شوند. گفتند باید آزمایش‌های جدید بدهند. ما آزمایش‌های جدید گرفتیم و توی سیستم هم بارگذاری کردیم، اما متاسفانه کشور مصر به ورزشکار ما ویزا نداد که برود برای مسابقات و کلاس‌بندی. درنهایت او از کلاس‌بندی جا ماند و هرقدر هم ما پیگیری کردیم ولی متاسفانه جای دیگر کلاس‌بندی نبود. سازمان جهانی هم متاسفانه نداشتن کلاس‌بندی بچه‌های ما را مدنظر قرار داد. نه فقط بچه‌های ما. از ازبکستان و آذربایجان و آلمان بودند و متاسفانه به مشکل خوردند و حذف شدند.
شایعاتی مطرح شده بود که می‌گفتند او بیناست و حتی گواهینامه هم دارد!
وقتی پزشکان تایید می‌کنند دیگر ما نمی‌توانیم بگوییم ما می‌دانیم و دکترها نمی‌دانند، اما در ایران بلافاصله همه تبدیل می‌شوند به پزشک و اظهارنظر می‌کنند. یک بار یکی از مسوولان به من گفت فلان ورزشکار شما بیناست. به او گفتم اگر شما تشخیص می‌دهی بیناست از این به بعد ورزشکاران را بفرستم پیش شما معاینه کنی! دکتر تعریف دارد. دکتر براساس معاینه کلاس می‌دهد. در ایران بیشتر از اینکه دنیا روی ما زوم کند، خودمان روی خودمان زوم می‌کنیم و حاشیه می‌سازیم. در حالی که خیلی‌ها با لنز گواهینامه گرفتند و مشکلی هم ندارند. اما همه ما در ایران کارشناس چشم هستیم. شما دیدید بعد از موفقیت ما در توکیو و هانگژو آمدند و در برخی برنامه‌های صداوسیما گفتند آقا! نابینا بینا شد! فدراسیون ما نابینایان و کم‌بینایان است. تشخیص این هم با پزشک است. هر ورزشکاری از ایران بخواهد اعزام شود باید تحت معاینه پزشکان متخصص قرار بگیرد، اما متاسفانه برخی بخل و کینه دارند.
پس یعنی به خاطر انتشار اخبار در ایران نبوده که به وحید نوری گفتند دوباره کلاس‌بندی شود؟
نه تعدادی بودند و ایشان هم جزوشان بود. اواخر بهمن ماه در آلمان کلاس دو ساله گرفت و مدارکش هم موجود است، اما خب برخی اوقات به صورت رندم برخی ورزشکاران را دوباره معاینه می‌کنند. این دوره 15 جودوکار را آوردند و بررسی مجدد کردند. برخی توانستند بروند کلاس‌بندی مجدد شوند، اما ایشان نتوانست و چون کلاس‌بندی نداشت، نتوانست در پارالمپیك حاضر شود.
کلاس گرفتن چیست؟
وقتی ورزشکاران نابینا یا کم‌بینا وارد مسابقات ما می‌شوند توسط دکتر متخصص چشم‌پزشک معاینه می‌شوند. 20 روز قبل از اعزام باید مدارک این ورزشکاران را در سیستم بارگذاری کنیم. مدارک فیزیکی هم باید همراه‌مان باشد. آنجا باز توسط سه دکتر دیگر معاینه می‌شوند. در این صورت کلاس می‌دهند.
امید مدال داریم؟
امیدواریم که جزو چهار تا تیم در گلبال باشیم. متاسفانه ما استانداردهای لازم را برای اردوها نداشتیم. بچه‌ها انگیزه و روحیه خوبی دارند ولی ما با برزیل که قهرمان جهان است همگروه هستیم. امید داریم در گروه بیاییم بالا و جزو چهار تا تیم باشیم. به این نیت هم تیم را اعزام می‌کنیم. ما قول دادیم که بچه‌ها روی سکو باشند. در جودو یک طلا و یک برنز پیش‌بینی کردیم. امیدواریم محقق شوند. در دوومیدانی هم یک طلا و دو نقره پیش‌بینی شده است. امیدواریم همه بچه‌ها مدال بگیرند ولی رنگش فرق می‌کند. پرتاب‌ها مدال طلا و نقره‌اش برای ماست. در پرتاب دیسک وضعیت خوبی داریم. نفر انگلیسی اول بود که دوپینگش در آمد. نفر بعدی از ایران است. در پرتاب نیزه هم مدال‌شان قطعی است و امیدواریم طلا باشد. خانم صفرزاده هم که در 400 متر می‌دود سال گذشته در جهانی اول شد ولی اینجا کار سختی دارد. او دومین دختر نابیناست که برای پارالمپیک اعزام می‌شود. خیلی هم سخت زحمت می‌کشد و ما هم شرمنده‌اش هستیم، چون متاسفانه مربی‌اش را نمی‌توانیم اعزام کنیم به خاطر محدودیتی که داریم ولی از ایشان خواهش کردیم با تمام روحیه در مسابقات حاضر شود.
میزان پاداش پارالمپیکی‌ها با المپیکی‌ها یکی است؟
میزان پاداش دولتی یکی است. وزارت ورزش فرقی بین مدال‌های المپیک و پارالمپیک نمی‌گذارد ولی کمیته ملی المپیک و پارالمپیک باتوجه به بودجه‌ای که دارند متفاوت است. طلاهای بچه‌های پارالمپیک بسیار بیشتر از طلاهای المپیک است و پاداش متفاوت است.
دیگر حاشیه‌ای که رسانه‌ها به آن پرداختند مهاجرت سجاد هاشمی دونده ایرانی به ترکیه بود. او قبلا در ایران به عنوان ورزشکار بدون معلولیت در دوومیدانی حضور داشت و الان در تیم نابینایان و کم‌بینایان ترکیه است.
بله ایشان در المپیک برای ایران می‌دوید، اما لنزهایش را در آورد و پاسپورت ترکیه‌ای گرفت و نامش را هم عوض کرد و الان برای کشور ترکیه می‌دود. دو تا طلا هم در مسابقات جهانی گرفت و شانس اصلی مدال طلا در پارالمپیک است. او در ایران لنز استفاده می‌کرد و وقتی لنزش را در آورد توانست کلاس بگیرد. او وقتی در ایران بود به خاطر حواشی که برایش ساختند تصمیم گرفت برود. عده‌ای او را متهم کردند که می‌خواهد از این موقعیت استفاده کند. آن طرف به او پاداش‌های خوبی پیشنهاد دادند. رفت از سازمان‌های جهانی کلاس گرفت و الان هم شده ورزشکار این کشور. او دو طلای قطعی در پارالمپیک به دست خواهد آورد که برای کشور ترکیه خواهد بود.