گام دوم وفاق، تحقق وعده‌هاي پزشكيان است
حشمت‌الله فلاحت پيشه
حشمت‌الله فلاحيت پيشه نماينده ادوار مجلس از منظر متفاوتي به موضوع وفاق ملي ورود كرده و مي‌گويد: طرح دولت وفاق ملي در اوج چالش‌هاي سياسي در ايران مطرح شده است. دولت وفاق ملي به دليل تنازعات موجود، كمترين زمينه شكل‌گيري را در فضاي سياسي ايران داشت؛ مسعود پزشكيان پيروزي خود در انتخابات 1403را مديون كساني است كه طي سال‌هاي اخير به دليل برخي محدوديت‌ها به صورت كامل از عرصه‌هاي مديريتي حذف شده بودند. در عين حال پزشكيان هنوز هم زير سوال است كه چرا كابينه‌اش را از ميان يارانش نچيده است.
استدلالي كه در پاسخ به اين انتقادات مطرح شد، اين بود كه رييس‌جمهور منتخب براي پيشبرد سياست‌ها و وعده‌هاي انتخاباتي‌اش نيازمند آن است كه توجه قوا و جريانات سياسي ديگر را در راستاي يك سياست همكاري‌جويانه جلب كند. بر اين اساس با رونمايي از وزراي پيشنهادي مشخص شد كه 3الي 4چهره از اين اسامي، افراد نزديك به پزشكيان هستند و بيش از 70درصد وزرا، كساني هستند كه شايد حتي به او راي هم نداده باشند!
اگر مجلس به كليت كابينه راي دهد و به قول معروف كابينه پزشكيان تلفاتي نداشته باشد مي‌توان گفت كه گام اول براي شكل‌دهي به دولت وفاق موثر بوده است. اما اگر حتي 1وزير مسعود پزشكيان راي نياورد، نبايد آن را به عنوان درصدي از 19وزير محاسبه كنيم، بلكه بايد آن را درصدي از 6الي 7وزيري در نظر بگيريم كه ذيل همفكران آقاي پزشكيان محسوب مي‌شوند. افتادن 1الي 2وزير در يك چنين شرايطي به معناي عدم راي اعتماد به 25تا30 درصد كابينه است. چرا كه تنها وزرايي با جو سنگين مخالفت‌ها روبه رو شده‌اند كه ذيل طيف پيروز انتخابات قرار دارند و وزراي اصولگرا اساسا مخالفي در مجلس ندارند. پس يكي از شاخص‌هاي مهم وفاق، آن است كه اين كابينه به صورت كامل راي بياورد.
اگر مجلس راي بدهد، گام دوم وفاق در حوزه‌هاي سياستي و تصميم‌سازي‌ها بايد آغاز شود. گام بعدي بايد اين باشد كه بلافاصله پزشكيان وعده‌هاي انتخاباتي خود را جامه عمل بپوشاند. وعده‌هايي كه حقيقتا وعده نيستند و نيازهاي واقعي اصلاحي در جامعه امروز ايران محسوب مي‌شود. بايد اين نيازها را فهرست كرد و برنامه مشتركي با ساير قوا براي حل آنها تدارك ديد. اين نيازها عبارتند از:
1) تنش زدايي در حوزه سياست خارجي،2) به رسميت شناختن آزادي‌هاي مدني در حوزه عمومي، رفع فيلترينگ، پايان دادن به مداخلاتي كه در قالب طرح نور و گشت ارشاد و...انجام مي‌گيرد. 3) اولويت دادن به اقتصاد مردم‌محور و اقتصادي كه از طريق آن توزيع منابع در راستاي منافع مردم و نه در راستاي منافع قدرتمندان شكل بگيرد. همين امروز كساني كه به پزشكيان فشار وارد مي‌كنند تا يكسري گراني‌ها و افزايش ماليات‌ها را برنامه‌ريزي كند، در حال انداختن پوست خربزه زير پاي او هستند. كاري كه پزشكيان بايد انجام دهد آن است كه بودجه نهادها، دستگاه‌ها و ارگان‌هايي كه در راستاي منفعت عمومي عمل نمي‌كنند را قطع كند يا كاهش دهد. اين كار مهمي است كه پزشكيان بايد انجام دهد.
پزشكيان در گام دوم بايد اقدامات مهمي براي ايجاد وفاق انجام دهد. ايشان بايد به گونه‌اي سياست‌هاي خود را پيش ببرد و وعده‌هاي خود را محقق كند كه باعث خوش‌بيني طرفداران ايشان شود. به نظرم در اين صورت طرفداران ايشان به سرعت نقدهايشان درباره تركيب كابينه را فراموش مي‌كنند، اما اگر زمينه وفاق ملي براي اجراي سياست‌هاي وعده داده شده پزشكيان فراهم نشود، زخم‌هاي كهنه يا به عبارت درست‌تر، نقدهاي كهنه درباره كابينه كه آن را يك عقب‌نشيني يك طرفه مي‌دانستند، دوباره مطرح مي‌شوند.