مبارزه تايسون؛ راهي براي فرار از جنون و غم

وقتي father time فرا مي‌رسد حتي جيك پاول هم مي‌تواند طي يك فرآيند عجيب مايك تايسون را شكست دهد. Father time اصطلاحي است انگليسي كه در فارسي مي‌توان آن را به «وقتي پيري از راه رسيد» تعبير كرد. 
جيك پاول، 27 ساله يك اينفلوئنسر در شبكه‌هاي اجتماعي، بامداد شنبه به وقت ايران پيرمردي 58 ساله با سابقه طولاني مشكلات جسمي و روحي را در رينگ بوكس مورد ضرب و شتم قرار داد. اين واقعيت كه مايك تايسون به ‌طور كامل در امتيازدهي شكست خورد، به اين معني بود كه ظاهري از اصالت را پيروزي به پاول در اين بيزينس مربوط به بوكس بدهد، اما در نهايت معناي زيادي نداشت.
تايسون قهرمان سابق جهان است. او بين اواسط تا اواخر دهه 1980، در حالي كه سكوهاي سنگين وزن را از آن خود مي‌كرد، هيبت و وحشت را گسترش مي‌داد. اما، در يكي از روزهاي سال 2024، تايسون پس از مصرف بيش از حد مواد مخدر و نوشيدن بيش از حد مشروبات الكلي، و همچنين حين درگيري با مشكلات نگران‌كننده‌اي مثل زخم معده و سياتيك حاد، سعي كرد بر سال‌ها سوء مصرف خود غلبه كند. دو سال پيش تايسون چنان دردي داشت كه اطرافيانش مجبور شدند او را روي ويلچر هل دهند و در ماه مه، او خون‌ريزي زيادي در يك مسافرت پروازي داشت به شكلي كه جيك مجبور شد مبارزه را به 6 ماه بعد موكول كند. بامداد شنبه به نظر مي‌رسيد كه زانوي راستش نيز شرايط بدي دارد. 
اين شمايل حريف پاول در يك مبارزه غم‌انگيز و مفتضح بود. مبارزه به هشت راند كاهش يافته بود كه هر راند فقط دو دقيقه طول مي‌كشيد، و اين مختصر بودن نسبي كمي آرامش را به همراه داشت. پاول با دو برد با امتيازات 79-73 و 80-72 حكم پيروزي را به اتفاق آرا به دست آورد. 
جمعيت سرشار كه تمام بليت‌هاي مسابقه را خريده بودند در استاديوم AT&T در آرلينگتون، تگزاس بابت حمايت اوليه خود از تايسون به‌ شدت نااميد بودند. نود دقيقه قبل از رقص دو بوكسور روي رينگ، فيلم ورود پاول با زمزمه خاموش جمعيت مورداستقبال قرار گرفت، اما ما تايسون را ديديم كه به آرامي به سمت رختكن خود مي‌رفت. ژاكت او با نام مستعار قديمي‌اش در بوكس يعني: 
«Iron Mike» مزين شده بود. در اين لحظه غرش عظيم و مستمر جمعيت به گوش رسيد.
جيك پاول و برادرش لوگان به جاي قدم زدن تا رينگ، توسط يك وسيله سواري به رينگ آورده شدند. تايسون اما تلاش داشت خاطرات دوران گذشته‌اش را با نحوه ورود به رينگ زنده كند. اين نقطه اوج يك شب طولاني براي تايسون بود كه زماني بسيار مهيب به نظر مي‌رسيد. اما او در‌حالي كه در وسط رينگ معرفي شد، پير و ناتوان به چشم مي‌آمد.
مبارزه با حملات تايسون آغاز شد و پاول خيلي زود در حالت عقب‌نشيني قرار گرفت. پسر جوان زير چند مشت تاب‌دار فرو رفت، اما ضربه سمت راست پاول روي سر تايسون نشست. از قبل واضح بود كه هر اميد مبهمي به اينكه تايسون بتواند درند‌گي دوراني كه در اوج قرار داشت را به نمايش بگذارد، تنها يك فانتزي حوصله سربر است. راند دو دقيقه‌اي درحالي به پايان رسيد كه تايسون زانوي خود را بسته بود و تلاش مي‌كرد عقب افتادگي‌اش را از پاول جبران كند. 
دور دوم بسيار كسل‌كننده شد. به نظر مي‌رسيد تايسون هيچ قصد واقعي براي مبارزه نداشته باشد درحالي كه پاول چند مشت مناسب به رقيب زد. قهرمان سابق جهان خيلي زود زير فشار اين حملات دچار مشكل شد. ده‌ها سال پيش، تايسون براي چنين مجموعه‌اي از ضربات بسيار سريع و گريزان بود. او از زير آنها مي‌لغزيد و اگر رقيبش يك تازه‌كار بوكس بود او را به خاطر جسارتش تنبيه مي‌كرد. اما بامداد شنبه همه فهميدند سرعت تايسون و هوش او درون رينگ مدتي است كه از بين رفته است.
پاول راندهاي باقيمانده را پشت سر گذاشت و با كمي تلاش آنها را برد. مي‌توان گفت اگر او واقعا 40 ميليون دلار (32 ميليون پوند) بابت اين پيروزي به دست آورده باشد، اين مبلغ را مطمئنا راحت‌تر از برخي از شيرين‌كاري‌هاي نوجوانانه‌اش در يوتيوب كسب كرده است.
بعد از مبارزه جوي خاموش و تقريبا نااميدكننده در اطراف استاديوم مستقر شد. اين در تضاد كامل با مبارزه عميقي بود كه جمعيت در جريان مبارزه باشكوهي كه كيتي تيلور و آماندا سرانو داشتند مشاهده كرده بودند. اين دو زن معناي بوكس واقعي را نشان دادند در حالي كه پاول و تايسون در يك نمايش خسته‌كننده حضور داشتند.
سروصدا و هو كردن در دو راند آخر طنين‌انداز شد، انگار كه جمعيت بالاخره اين حقيقت تلخ را پذيرفت كه اين هرگز يك مبارزه واقعي نبوده است. مردم حتي قبل از خواندن كارت‌هاي امتيازي كه قابل پيش‌بيني هم بودند به سمت خروجي‌ها حركت كردند.
تايسون قبلا نتيجه و چنين هياهوي طولاني و مضحكي پيرامون اين سيرك را براي مخاطبان پيشگويي كرده بود. 
او در مصاحبه‌اي با Jazlyn Guerra، يك اينفلوئنسر ۱۴ ساله در شبكه‌هاي اجتماعي كه خود را با عنوان Jazzy’s World TV   نامگذاري مي‌كند، صحبت كرد.
گوئرا، كه به نظر مي‌رسد يك نوجوان كارآمد باشد، در ابتدا پس از وزن‌كشي در پنجشنبه شب، شور و شوق خود را براي مسابقه ابراز كرد. 
او گفت كه «اين فرصتي بي‌نظير براي بچه‌هاي 
هم سن من فراهم مي‌كند تا مايك تايسون افسانه‌اي را براي اولين‌بار در رينگ ببينيم.» 
او سپس از تايسون پرسيد: «بنابراين، پس از چنين پيشينه موفقي، دوست داري وقتي همه‌ چيز گفته شد و به پايان رسيد تو را با چه نوع ميراثي به خاطر بسپاريم؟»
تايسون مكث كرد. اين سوال وحشتناكي نبود، اما او مي‌خواست حقيقتي تلخ را بيان كند. تايسون گفت: «خب، من به كلمه ميراث اعتقادي ندارم. من فكر مي‌كنم اين فقط كلمه ديگري براي «اگو» است. ميراث براي من هيچ معنايي ندارد. من فقط دارم مي‌گذرم. من مي‌ميرم و تمام مي‌شود. پس از آن چه كسي به ميراث اهميت مي‌دهد؟ ما هيچي نيستيم. ما مرده‌ايم ما خاك هستيم.»
گوئرا گفت: «خب، از شما براي به اشتراك‌گذاري آن بسيار سپاسگزارم. اين چيزي است كه من قبلا نشنيده بودم.»
اما صحبت تايسون تمام نشده بود: «آيا واقعا تصور مي‌كنيد كه كسي بگويد من مي‌خواهم ميراثم اين‌طور يا آن‌طور باشد؟» او با صراحت ادامه داد؛ «تو مرده‌اي! اين چه جسارتي است كه بخواهم وقتي من رفتم مردم به من فكر كنند؟ لعنتي چه كسي وقتي مردم به من اهميت مي‌دهد؟»
با اين طرز فكر او به سختي مي‌توانست به چيزي در رابطه با اين نمايش مسخره اهميت بدهد. جداي از يك اميد صادقانه كه تايسون از ضربات وارده آسيب زيادي نبيند. به نظر مي‌رسيد براي تايسون اتفاقات رخ داده در شب سياه تگزاس، بدون در نظر گرفتن بيزينسي كه در اين نمايش ساختگي وجود داشت، تنها يك احساس آزادي براي فرار از جنون و غم بود.