روزبه دلاور
به گزارش «اعتماد»، در جريان ديدار تيم فوتبال زنان پرسپوليس و مهرگان يكي از بازيكنان پرسپوليس دچار آسيب ديدگي از ناحيه سر شد و در حالي كه بيهوش روي زمين افتاده بود، مائده جعفري داور اين مسابقه خيلي سريع دست به كار شد و با استفاده از سوت ورزشي خود اجازه نداد دندان‌هاي بازيكن مصدوم به هم قفل شود. با باز شدن راه تنفسي و رسيدن پزشك خوشبختانه خطر رفع شد و اين بازيكن نجات يافت.
بعد از بازي تصاويري از اقدامات اوليه داور مسابقه در فضاي مجازي دست به دست شد و بسياري از مردم از كار انسان‌دوستانه مائده جعفري تمجيد كردند. به همين بهانه با وي تماس گرفتيم تا نظر او را در اين خصوص بپرسيم. با اين حال خانم جعفري حاضر نمي‌شد در اين خصوص صحبت كند چون با فروتني اعتقاد دارد كار خاصي انجام نداده. با وجود اين با اصرار خبرنگار اعتماد در جهت ترويج فرهنگ انسان‌دوستي ايشان حاضر شد براي دقايقي پاسخگوي سوالات ما باشد كه در ادامه مطلب چكيده‌اي از آن را مي‌خوانيد.
داوري در نقش ناجي جان يك بازيكن. حتما احساس خوبي داريد؟
عكس‌العمل هر آدمي در اين شرايط مي‌تواند همين باشد تا تلاش كند اتفاق بدي براي يكي ديگر رخ ندهد. دوست نداشتم كارم بعد رسانه‌اي داشته باشد. خودم خجالت مي‌كشم در اين باره حرف بزنم. اين حركت را چند سال پيش برادر من هم انجام داد و در جريان يك بازي كه دو بازيكن سر به سر شده بودند پرچم كمك داوري‌اش را لاي فك بازيكن گذاشت و بازيكن از مرگ حتمي نجات پيدا كرد و حالا من هم در آن لحظه ياد كاري كه برادرم كرد افتادم كه نكند اين بازيكن هم دندانش قفل كند. براي همين سوت خودم را بين دندان‌هايش گذاشتم. يك مسووليتي هم براي من داشت كه اگر خداي نكرده اين بازيكن برنمي‌گشت و اين اتفاق برعكسش مي‌افتاد، مي‌شدم مسوول اين اتفاق كه چرا به اين بازيكن دست زدم. از اين طرف هم اين مسووليت براي من پيش مي‌آمد كه خدا را شكر اين اتفاق رخ نداد.
در جامعه مي‌بينيم كه در چنين مواقعي مردم كمكي نمي‌كنند يا با گوشي‌هاي خود عكس و فيلم مي‌گيرند ولي شما وارد گود شديد.
اين بحث اجتماعي مي‌شود كه نظر من هم همين است كه خيلي خوب مي‌شود تا سيستم رفتاري جامعه عوض شود. من كار خاصي نكردم كه تا اين حد بزرگ شود اما خب به لحاظ اجتماعي اين موضوع را ديدم كه بسياري در اين‌جور مواقع فيلم مي‌گيرند كه اميدوارم اين رفتار در جامعه تغيير كند. به جاي فيلم گرفتن دست يكديگر را بگيريم، اين خيلي مهم‌تر است.
از لحظه‌اي كه اين اتفاق رخ داد، بگوييد.
قبل از اين اتفاق دو تا بازيكن در برخوردي فوتبالي سر به سر شدند كه آن دو بازيكن همراه با پزشك بيرون رفتند و پزشك هم مشغول معالجه آن دو بازيكن بود كه از ناحيه سر و چشم آسيب ديده بودند كه بعد من متوجه شدم يك بازيكن ديگر در زمين غش كرده. وقتي بالاي سرش رسيدم ديدم سرش در حال لرزش است كه حس كردم دندان‌هايش به هم قفل مي‌شوند و اتفاق بدتري رخ خواهد داد براي همين اين كار را كردم. بعد سي ثانيه تا يك دقيقه دكتر از آن نقطه زمين خودش را به زمين رساند و بازيكن را به بيمارستان منتقل كردند.
پزشك و آمبولانس به‌موقع رسيدند؟
بله. اما گفتم قبل از اين اتفاق دو بازيكن سر به سر شدند و هم پزشك و هم آمبولانس بالاي سر آنها بودند همزمان با سوت شروع مجدد بازي اين اتفاق براي اين خانم افتاد.
پزشك پرسپوليس هم حضور داشت؟
بله داشت و بازيكن هم سريعا به بيمارستان منتقل شد و هيچ وقتي هدر نرفت و هيچ ضعف يا كم‌كاري از فردي صورت نگرفت. حوادث اين بازي خيلي زياد بود كه به خاطر جنگندگي بچه‌ها براي گرفتن نتيجه بود.
گفتيد برادر شما هم قبلا جان يك بازيكن را نجات داده بود. بيشتر توضيح مي‌دهيد؟
چند سال پيش بازي پاراگ بود كه ويديوي آن موجود است و برنامه نود آقاي فردوسي‌پور روي آن كار كرد. بازيكن سر به سر شد و دندان يك بازيكن قفل كرده بود و برادرم چون نجات غريق هم بود و آموزش ديده بود دهان بازيكن را باز كرد با استفاده از پرچمش و باعث نجات بازيكن شد. در حقيقت برادرم بازيكني را نجات داد و من كاري نكردم! آن بازيكن هم بعد از سه روز به آي‌سي‌يو رفت و از مرگ حتمي نجات پيدا كرد. برادرم در لحظات اوليه اجازه نداد تا دهان طرف قفل شود و در ثانيه‌هاي اول امداد را رساند. همان آموزش برادرم يادم بود تا بتوانم كمك كنم.
اگر در كوچه و خيابان هم اين اتفاق رخ دهد بازهم كمك مي‌كنيد؟
نه اين كار بلكه در هر كاري كمكي از دست آدم بر بيايد بايد انجام دهد كه قاعدتا وظيفه انساني است، ضمن اينكه به هر مصدومي اگر اشتباهي دست بزنيد مسوول آن كار اشتباه خواهيد بود. ان‌شاءالله كه خيرخواهي آدم‌ها گريبانگيرشان نشود! مثل كاري كه من انجام دادم و به من گفتند اگر اتفاقي رخ مي‌داد مسوولش من بودم و اين اذيت‌كننده است چون ناخواسته بايد پاسخگوي كاري باشيد كه نيت خوبي داشتيد.
ترتيب سوالات ما به‌هم خورد. كمي هم از تجربيات خود در داوري بگوييد.
من از هفده سالگي با كمك همين برادرم داور فوتبال شدم و الان هم 36 سال سن دارم. خب دوره خوب در زندگي آدم است. وقتي در جامعه داوري زندگي كنيد خيلي چيزها را ياد مي‌گيريد كه هم مربوط به زمين فوتبال است و هم بيرون از زمين. در هر صورت كار برادرم بود!
پشيمان كه نيستيد؟
آدم در زندگي هر كاري انجام مي‌دهد يك جاهايي خوشحال است و يك جاهايي پشيمان مي‌شود. هر كاري همين است قطعا داوري هم همين است كه دو روز خوشحال هستيد و دو روز هم ناراحت و يك جاهايي دلخوش و يك جاهايي ناراحت. من هم امسال تمامش مي‌كنم برود تا نه دلخوشي‌اش باشد و نه ناراحتي!
امسال سال آخر داوري شما است؟
سال پيش مي‌خواستم تمام كنم اما امسال با توجه به سن و سال خودم ترجيح دادم كه خداحافظي كنم. اگر خدا قسمت كند و عمري باشد امسال خداحافظي مي‌كنم البته اگر كميته داوران موافقت كند.
اگر خانمي بخواهد داوري كند با چالش زيادي روبه‌رو مي‌شود؟
هر كاري را بخواهيد شروع كنيد در آن چالش و معضل زياد است و بايد خاك آن را خورد. در هر كاري بايد يكسري كارها را انجام دهيد و مسووليت كاري داريد. آن فرد هم بايد آزار و هم لذت كار را بپذيرد. هر كاري را بايد دوست داشت تا وقتي اذيت شديد آن فشار هم روي‌تان نيايد اما هر چيزي يك روزي شروع و يك روزي تمام مي‌شود.
سختي كار در داوري براي مردان بيشتر است يا زنان؟
قاعدتا براي خانم‌ها در همه چيز سخت‌تر است.