برجام يگانه سند وفاق ملي و بين‌المللي
سندي كه مي‌تواند آهنگ شوق و اشتياق ملي را نيز با گفتمان وفاق به يك‌باره در دل‌هاي مردمان به شور و وجد درآورد. گرچه رافائل گروسي، مديركل آژانس بين‌المللي انرژي در اظهاراتي حيرت‌افزا برجام را سندي براي احيا نمي‌پندارد، اما شوراي امنيت سازمان ملل متحد، به ويژه چين، روسيه، سه كشور اروپايي، نماينده اتحاديه اروپا، تسهيل‌گر اجراي برجام و خصوصا آنتونيو گوترش، دبير كل محترم سازمان ملل متحد، خواهان بازگشت و احياي همين سند وفاق بين‌المللي يعني برجام شده‌اند. برجامي كه در تابستان داغ ۱۳۹۴ به تصويب جامعه بين‌الملل رسيد. سندي كه در آن زمان ماه‌هاي غروبش خيلي دور از انتظار و دست نيافتني مي‌نمود. اما در كمال ناباوري زمان مثل برق و باد گذشت و اكنون فقط و فقط ۸ ماه ديگر به انقضاي همه محدوديت‌هاي آن مانده است. ۱۸ اكتبر ۲۰۲۵ يا ۲۶ مهر ۱۴۰۴ پايان قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل متحد و رفع همه محدوديت‌هاي تحريمي در نظر گرفته شده در آن است.
جاي كمترين ترديدي نيست كه ساختار عاقل و خردمند تصميم‌گير كشور اين فرصت استثنايي و اين موقعيت پيش آمده براي اجراي وفاق و همدلي بين‌المللي را ارج مي‌نهد. در زمستان سردي كه در پيش است، فقط يك خبر مي‌تواند گرماي بي‌حد اميد را بر قلب‌هاي مردمان بتاباند و آن چيزي نيست جز خبرهاي اميدواركننده و مسرت‌بخش در خصوص برجام يا به قول نماينده سوييس در اين نشست، احترام به قطعنامه ۲۲۳۱ و بازگشت به گفت‌وگوي سازنده با همان شخصيت و روحيه سال ۲۰۱۵ يا ۱۳۹۴.
نكته اينجاست كه اروپاييان و جامعه بين‌الملل زبان برجام را مي‌دانند و مي‌فهمند. پس چرا نبايد از اين زبان قابل فهم و مشترك براي گفت‌وگو بهره برد؟! ديپلماسي ايراني معجزه برنده‌اي است كه از اميركبير و ارزروم كه نخستين مذاكره چندجانبه ايران بر سر يك موضوع مشترك بين ايران، عثماني، روسيه و انگلستان بود تا برجام كه واپسين اين گفت‌وگوهاي چندجانبه بين ايران و پنج عضو دايمي شوراي امنيت به علاوه آلمان انجام شد، در تمامي اينها موفق و سربلند بيرون آمد.
آيندگان، امروز ما را به قضاوت خواهند نشست همچنان‌كه ما، امروز، وزير نظام و ارزروم و پايان دادن هوشمندانه به چندين دهه جنگ و درگيري بين ايران و عثماني را ارج مي‌نهيم.