تكمله‌اي بر هتك حرمت ساعدي
ابوالفضل نجيب
توهين زشت و وقيحانه به قبر غلامحسين ساعدي در خارج كشور كه گفته مي‌شود از جانب يكي از هواداران شاهزاده صورت گرفته، واكنش‌هاي وسيعي در داخل و خارج كشور از سوي جريان‌ها و طيف‌هاي مختلف سياسي به همراه داشت. اين واكنش‌ها تماما در محكوميت اين اقدام و همزمان حضور بر مزار ساعدي و تجليل از او همراه شد. در داخل اما رسانه‌هاي چاپي و مجازي با بازخواني كارنامه ادبي و هنري ساعدي و بررسي جايگاه او در تاريخ معاصر و ستودن نقش او به گونه‌اي متفاوت واكنش نشان دادند. درباره كارنامه سياسي ساعدي و بعد از انقلاب قضاوت‌هاي متفاوتي شده و مي‌شود. با اين حال دليل قانع‌كننده‌اي براي برخورد دفعي با كارنامه هنري و ادبي ساعدي وجود ندارد. آنچه بايد به آن پرداخت نكوهش يك رفتار نه تنها غير اخلاقي كه به‌غايت زشت و مغاير با همه شؤونات انساني و ديني و... است. هر چند به گمان من برخي واكنش‌هاي داخلي به اين اقدام بيشتر از آنكه جنبه اخلاقي و انساني داشته باشد به انگيزه دراز كردن حاميان شاهزاده و سياسي بود. اين ادعا ناظر بر محكوم كردن اين اقدام توسط برخي جريان‌هاي داخلي است كه خود به نوعي يا بدعت گذار هتك حرمت به قبر سرمايه‌هاي فرهنگي و ملي امثال شاملو و مخالفان جمهوري اسلامي در ايران بودند، يا با سكوت در قبال اين رفتارهاي ناهنجار همسويي نشان دادند. در اين خصوص مي‌توان به بارها تخريب قبر شاملو و ايضا ده‌ها منتقد و مخالف جمهوري اسلامي و چهره‌هاي سياسي اشاره كرد. اين در حالي است به استناد منابع تاريخي شيعي بدعت گذار تخريب و هتك حرمت به قبر امام سوم شيعيان و... همان قاتلان اين عزيزان بودند. آنچه باعث تاسف است تكرار اين رويه از جانب كساني است كه همواره بخشي از مرثيه خواني‌ها و روضه‌هاي منابر را به مصائب و مصيبت‌ها در باب مظلوميت آنها بعد از مرگ و شهادت اختصاص مي‌دهند. و تاسف‌آورتر اينكه مدعيان اخلاق ديني و رهروان حاكميت علي(ع) در مقام حكمراني تاكنون وقعي به اين زشت كاري‌ها و بي‌اخلاقي‌ها نگذاشتند. ذكر يك نكته تاريخي در خصوص رفتار امام اول در برخورد با كساني كه در جنگ جمل به دست ايشان كشته شدند.
شايد تلنگري باشد براي كساني كه همچنان با ذهنيت اموي با قبور مخالفان عقيدتي و سياسي خود برخورد مي‌كنند. در مجموعه امام علي نوشته عبدالفتاح عبدالمقصود در خصوص رفتار امام با كشته‌هاي لشكر مقابل نقل شده كه امام نه تنها دستور به تدفين با احترام آنها داده كه براي آمرزش آنها دعا كرده‌اند.