«اف‌اي‌تي‌اف» يك ضرورت اجتناب‌ناپذير!
موضوعي كه مي‌تواند روند مبادلات اقتصادي- تجاري رسمي را تسهيل كند. شرايط كنوني آنقدر وخيم است كه حتي بانك مركزي نيز در هيچ كشور ديگري حساب رسمي ندارد و اين موضوع موجب ايجاد ساختار‌هاي فردي كاذب، جهت معاملات و تبادلات اقتصادي شده است. دوم اينكه FATF ديگر صرفا براي همكاري با كشور‌هاي فرامنطقه‌اي (امريكايي-اروپايي) مورد نياز كشورمان نيست، بلكه به يك پيش‌فرض براي امضاي معاهدات و معاملات تجاري بدل شده است تا جايي كه حتي كشور‌هاي دوست و همراه، مانند چين و روسيه كه با كشور عزيزمان، ايران، توافقات بلندمدت همكاري امضا كرده‌اند نيز به مسوولان، پيوستن به اين كارگروه را توصيه كرده‌اند. سومين دليل اجتناب‌ناپذير بودن پيوستن به «كارگروه ويژه اقدام مالي» بهبود روابط منطقه‌اي و كاهش چالش‌هاي تجاري است؛ خيلي از كشور‌هاي منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي، با وجود روابط ديپلماتيك حداكثري و وجود منافع مشترك، به بهانه حضور ايران در ليست سياه FATF، حاضر به تعريف پروژه‌هاي مشترك و گسترش روابط فيمابين نيستند؛ حال آنكه مي‌توان با پيوستن به اين سازمان، اين بهانه يا دليل موجه را به كلي حذف كرد و چالش‌هاي تجاري-اقتصادي را كاهش داد. آخرين مهم در راستاي تاييد گزاره فوق نيز كاهش هزينه تحريم‌ها و جلوگيري از افزايش هزينه تبادلات مالي است؛ وقتي وادي رسمي انتقالات مالي بسته شود، كشور ناگزير به ايجاد و اعتماد به ساختار‌هاي موازي و فسادساز خواهد بود، به نوعي كه مسير‌هاي غيرشفاف و با هزينه‌هاي گزاف، براي اين مبادلات ايجاد خواهد شد. طبيعي است كه ساختار‌هاي ذكر شده، موجب ايجاد ابربدهكاراني خواهد شد كه محاكمه و رسيدگي ديرهنگام به اعمال آنان، براي كشور هزينه‌هاي جبران‌ناپذيري ايجاد خواهد كرد. به همه اين موارد، اين موضوع را اضافه كنيم كه جز ايران، تنها دو كشور ديگر (كره شمالي و ميانمار) در ليست سياه حاضرند و بقيه كشور‌ها، عضو اين كارگروه بين‌المللي هستند. به‌طور كلي، پذيرفتن و پيوستن به FATF، با مزيت‌هاي بسيار و معايب اندكش، يكي از مهم‌ترين راه‌هاي برون‌رفت از بن‌بست اقتصادي كنوني است كه مي‌تواند ظرفيت‌هاي بسياري را براي كشور به ارمغان بياورد، لذا اين مهم اجتناب‌ناپذير بوده و اميدواريم هر چه سريع‌تر، در بستر عقلانيت و مصلحت‌انديشي، بررسي و رهگيري شود.
روزنامه‌نگار