در نقد قوانين من‌درآوردي سقف بودجه و سهميه خارجي
پيشرفت نه، لااقل جلوي تحقير تيم‌هاي ايراني مقابل عربستاني را بگيريد!
پرسپوليس در رياض چهار بر يك به الهلال عربستان باخت. نتيجه‌اي كه اگر نخواهيم كلمه بدي براي آن به كار ببريم، مي‌توانيم آن را آبروريزي بدانيم. پيش از اين الهلال، استقلال را هم با اختلاف سه گل شكست داده بود.
به گزارش روزنامه اعتماد، در 24 ساعت گذشته بحث‌هاي عمده‌اي كه بعد از بازي شكل گرفته پيرامون پيشرفت عربستان و درجا زدن ايران در فوتبال بوده است. خيلي‌ها همين نتيجه را در مقياسي بزرگ‌تر به كار مي‌برند و به ساير مسائل سياسي، اقتصادي و اجتماعي و تكنولوژيكي ربط مي‌دهند كه طبيعي هم هست.
برخي هواداران پيروزي پرگل الهلال مقابل پرسپوليس در استاديوم شيك و درجه يك كينگ دام آرنا را نمادي از پيشرفت كشور حاشيه خليج‌فارس مي‌دانند و باخت‌هاي متوالي نمايندگان ايران كه باعث شد سهميه ايران در ليگ نخبگان كاهش پيدا كند را نشان از ضعف مديريتي در كشور در همه سطوح ارزيابي مي‌كنند.
كشور ما مشكلات بسيار زيادي دارد كه از حوصله اين نوشته خارج است. همين ديروز قيمت دلار 85 هزار تومان را رد كرد و سكه شد 66 ميليون. به قول پژمان جمشيدي در كنفرانس خبري جشنواره فيلم فجر در چنين شرايطي اصلا صحبت كردن از هر چيزي بي‌معني است. قطع به يقين برد در يك بازي فوتبال هم نمي‌تواند مشكلات كشور را برطرف كند، اما فوتبال وجهه‌اي دارد كه مي‌تواند برخي مشكلات را كمرنگ كند.
به بيان ساده توسعه مي‌تواند به پيشرفت فوتبال كمك كند، اما پيشرفت فوتبال نمي‌تواند توسعه بياورد ولي مي‌تواند احساس خوب به مردم بدهد تا لااقل شرايط براي توسعه از لحاظ رواني فراهم شود. حالا چرا مقامات از اين فضا استفاده نمي‌كنند؟ چرا اجازه چنين دوپينگي به بخشي از مردم كه دوستدار فوتبال هستند را نمي‌دهند؟
تيم فوتبال پرسپوليس درست عين استقلال جدا از خودباختگي مقابل تيم الهلال از لحاظ مهره هم حرفي براي گفتن نداشت. اين تيم در حال حاضر مجموعه‌اي بازيكن پا به سن گذاشته دارد كه توان رقابت در چنين سطحي را ندارند، اما از آن طرف مي‌بينيم كه فدراسيون فوتبال با تصويب قوانيني مثل سقف بودجه يا سهميه بازيكن خارجي دست اين تيم براي قوي كردن اسكوادش را بسته است. از سمت ديگر مي‌بينيم بازسازي و بعد از آن استفاده از يك استاديوم در تهران چه مكافاتي به همراه داشته است.
بعد از بازي با الهلال بود كه افشين پيرواني، مدير پرسپوليس به خاطر انتقال بازي تيمش برابر گل‌گهر به شهر قدس با عصبانيت مديران فوتبال را مديران «زير لحاف» خواند و آنها را متهم به نفهمي كرد.
وقتي مقامات كشورمان مي‌بينند مردم از فوتبال چنين قياس‌هايي مي‌گيرند چرا با صرف هزينه بسيار اندك‌تر از توسعه همه‌جانبه زيرساخت‌ها كاري نمي‌كنند كه فضا تلطيف شود؟ اين روزها دو باشگاه استقلال و پرسپوليس به دو بخش خصولتي پولدار وصل شدند كه توان هزينه كردن دارند. اگر قوانين من‌درآوردي فدراسيون نباشد اين دو باشگاه نه در سطح الهلال ولي در سطح قابل‌قبولي مي‌توانند بازيكن و مربي به خدمت بگيرند تا در نبردهاي اينچنيني از پيش بازنده نباشند. مي‌توانند در مقابل باشگاه‌هايي مثل سپاهان و تراكتور از ستاره‌هاي خود محافظت كنند. فوتبال همين است. يعني بايد هزينه كرد تا موفقيت به دست بيايد.
فدراسيون فوتبال مي‌گويد اگر سقف بودجه نمي‌گذاشتيم باشگاه‌هاي ما مجوز حرفه‌اي دريافت نمي‌كردند، اما نمي‌گويد پس تيم‌هاي عربستاني با اين همه هزينه چطور مجوز حرفه‌اي مي‌گيرند؟ مساله سر بلد بودن است!
اميدواريم در فصل آينده فدراسيون جديد تمامي قوانين بي‌پشتوانه را ملغي اعلام كند و اجازه دهد نمايندگان آسيايي فوتبال ايران با فراغ بال وارد بازار نقل و انتقالات شوند. قوانيني كه حتي به درستي هم اجرا نمي‌شوند و با فشار دو تا مدير باشگاه و چند تا كانال هواداري تغيير مي‌كنند.
از آن طرف كاري كه بايد انجام شود، نظارت مستمر بر نحوه هزينه‌هاست كه وظيفه‌اش بر دوش نهادهاي نظارتي و بازرسي‌هاي كنسرسيوم بانكي و هلدينگ خليج‌فارس مي‌افتد.
البته از آنجايي كه هم هلدينگ هم مجموع بانك‌ها بايد در فضاي قانون تجارت تنفس كنند اين مساله تاحدودي مرتفع خواهد شد.
در واقع ما از فصل بعد بايد نه سقف بودجه كه نظارت بر هزينه را داشته باشيم، در غير اين صورت فصل بعد هم چهارتايي خواهيم شد و باز دوباره مردم مي‌گويند ببينيد عربستان چطور در حال پيشرفت است و ما درجا مي‌زنيم.
مقامات كشور بايد بدانند مساله باشگاه‌هاي عربستاني در مقابل باشگاه‌هاي ايراني چيزي فراتر از فوتبال است. اگر خردي وجود داشته باشد همه جور اقدامي صورت مي‌گيرد تا باشگاه‌هاي فوتبال كشورمان ديگر زنگ تفريح الهلال و النصر نشوند.