درباره «جايي كه گوزن‌ها آواز مي‌خوانند»
ما هنوز زنده‌ايم!
محمد شريعت‌پناه
نمايش «جايي كه گوزن‌ها آواز مي‌خوانند» به كارگرداني و بازي نادر فلاح و كاري از گروه تئاتر «زا» اين روزها روي صحنه است. براي آغاز يادداشتي بر اين نمايش، از لويد وارنر، جامعه‌شناس امريكايي وام مي‌گيرم كه مي‌گويد «طبقه متوسط نيروي محركه در جامعه است.» پيرامون نقش و جايگاه قشر متوسط جامعه ايراني در خلق تحولات شگرف اجتماعي و سياسي از برهه مشروطه تاكنون آثار متنوع فرهنگي و هنري توليد شده است. همه انديشمندان و صاحب‌نظران اجتماعي بر تاثير‌گذاري قشر متوسط در شكل‌گيري جامعه كنوني و آينده ايران اتفاق‌نظر دارند. نمايش «جايي كه گوزن‌ها آواز مي‌خوانند» به كارگرداني نادر فلاح روايتگر قشر متوسط جامعه ايراني از دهه چهل تاكنون مي‌باشد. نادر فلاح بازيگر نقش‌هاي چند لايه و مرموز تئاتر و سينماي ايران در نمايش «جايي كه گوزن‌ها آواز مي‌خوانند به تنهاي در نقش؛ بي‌بي 80 ساله با لهجه شيرين كرماني، سينمادار ارمني، رفيق بامرام، شبيه‌خوان تعزيه، معشوقه، جوان عاشق سينما و... روي صحنه مي‌رود. فلاح با كوله‌باري از تجارب و دانشي كه پس از سال‌ها ممارست و سختكوشي در سينما و تئاتر ايران به دست آورده در نقش كاراكترهاي مختلف ايفاي نقش مي‌كند و با تهييج احساسات و برانگيختن عواطف و انديشه تماشاگران قابليت‌هاي هنري‌اش را عرضه مي‌كند. نويسنده نمايش جايي كه گوزن‌ها آواز مي‌خوانند مهدي غلامي با دستمايه قرار دادن سينماي ملي مهم‌ترين مقاطع تاريخ چند دهه اخير ايران را مرور مي‌كند و به شايستگي و دراماتيك از ناملايمات، بي‌عدالتي‌ها، آرزوها، حسرت‌ها، اميدها، انتظارات و... مردم ايران‌زمين سخن مي‌گويد.از سينمايي مي‌گويد كه باعث تغيير و تحولات بزرگ اجتماعي شده است، سينمايي كه با وجود همه بي‌مهري‌ها زيست شرافتمندانه و شاد را آوا مي‌كند. نمايش جايي كه گوزن‌ها فرياد مي‌زنند با بهره‌گيري از ديالوگ‌ها، تصاوير و موسيقي فيلم‌هاي ماندگار و نوستالژي سينماي ايران و جهان و با نماد‌سازي از پرده نمايش و صندلي سوخته سينما بر يكه‌تازي و محبوبيت سينما در جامعه تاكيد مي‌كند.