نمايش «صداي انساني» به روايت كارگردان و بازیگر
ميراث ماندگار «ژان كوكتو»
گروه هنر و ادبيات| نمايش «صداي انساني» به نويسندگي ژان كوكتو، كارگرداني آراز جهانشاهي و بازي معصومه عسگرپور از روز پنجشنبه ۱۶ تا ۱۸ اسفندماه در تماشاخانه سيمرغ روي صحنه مي‌رود. به اين بهانه، كارگردان و بازيگر اين نمايش، يادداشتي در اختيار «اعتماد» قرار داده است.
آراز جهانشاهي
نمايش «صداي انساني» اثري است كه در آن، پيچيدگي‌هاي روح انسان به شكلي منحصر به‌فرد بيان مي‌شود. ژان كوكتو با دقت و ظرافتي بي‌نظير، داستاني از تنهايي، انتظار و درد را به تصوير مي‌كشد. در اين نمايش، ما با يك زن تنها مواجه‌ايم كه در آخرين لحظات مكالمه تلفني با معشوقه‌اش، تمام اميدها، اضطراب‌ها و عواطفش را بيرون مي‌ريزد. اين نمايش به ما يادآوري مي‌كند كه گاهي بيشتر از كلمات، صداي انسان و احساسات نهفته در آن، قادر به بيان حقيقتي عميق‌تر است. در كارگرداني اين اثر تلاش كرده‌ام تا فضاي دروني شخصيت را به گونه‌اي بي‌وقفه و بدون حاشيه‌پردازي‌هاي اضافي به مخاطب منتقل بكنم. در هر لحظه از نمايش، ما درگير تنش‌ها و تضادهاي دروني شخصيت اصلي خواهيم بود. براي من اين نمايش، يك سفر درون‌گرايانه است كه مخاطب را به چالش مي‌كشد تا در پي معناهاي عميق‌تري در زندگي خود باشد. اميدوارم تماشاي اين نمايش، تجربه‌اي خاص براي تماشاگران باشد و لحظات ناخودآگاه و آسيب‌پذيري انسان‌ها را برجسته بكند. به دليل مصادف شدن آخرين شب اجراي اين نمايش با روز جهاني زن، بخشي از درآمد حاصل از بليت‌فروشي اين اجرا از طريق موسسه خيريه «حاميان طاهره رضا» به زنان بي‌سرپرست اهدا خواهد شد. در پايان از تمام عوامل اين نمايش، به‌خصوص خانم «معصومه عسگرپور» كه با بازي كم‌نظيرشان در اين نمايش ايفاي نقش مي‌كنند، تشكر مي‌كنم.
معصومه عسگرپور
بازي در «صداي انساني» براي من تجربه‌اي عميق و پرچالش بوده است. در اين اثر، تنها يك شخصيت وجود دارد كه تمام بار داستان و احساسات پيچيده آن بر دوش اوست. اين زن - كه با تلفن به گفت‌وگو با معشوقه‌اش مي‌پردازد - تجسمي از تنهايي و در عين حال اميد است. هر كلمه، هر سكوت و هر نفس او به شدت حامل بار عاطفي است. اين شرايط به من اين فرصت را داده است كه به تماشاگران تجربه‌اي از نزديك‌ترين و بي‌پرده‌ترين احساسات انساني را منتقل بكنم. دوست داشتم همه را به خلوت پرتلاطم يك زن در فروپاشي رواني ببرم. اين زن در عين استيصال و نااميدي، همچنان قدرتمند است و شكستني نيست. بازي در اين نقش براي من بيشتر از آنكه صرفا نمايش يك شخصيت باشد، چالشي است براي درك عميق‌تر از شكنندگي و قوت انسان. زماني كه يك انسان در برابر درد و اندوه خود تنهاست، او به‌گونه‌اي متفاوت از هر لحظه ديگر از زندگي‌اش به خود و جهان نگاه مي‌كند. اين ترديدها و تناقض‌ها در متن ژان كوكتو به طرز شگفت‌انگيزي تجسم پيدا مي‌كنند. چالش‌هاي اين نقش بسيار زياد و حساس است. كار توليد نمايش با آقاي آراز جهانشاهي (كارگردان) در فضايي امن و سالم و در عين حال صميمي پيش رفت. ايشان پيشنهادهاي خود را مي‌دادند و دست بازيگر را براي رسيدن به نقش باز مي‌گذاشتند. اميدوارم تماشاگران با نگاه دقيق‌تر و حساس‌تري به اين نمايش بنگرند و در ميان كلمات و سكوت‌ها، داستاني از انسانيت و تلاش براي يافتن ارتباط با ديگران را لمس بكنند.