سيگنال‌هاي سرنوشت‌ساز يك توييت، هزار مذاكره
توييتر، ايكس، تروث سوشال، اينستاگرام و ديگر پلتفرم‌ها تنها ابزار ارتباط عمومي نيستند؛ ميدان نبرد نرم‌اند، محل سيگنال دادن‌اند و سكوهايي براي قدرت‌نمايي هوشمندانه. دكتر پزشكيان، به عنوان عالي‌ترين مقام اجرايي كشور، مي‌تواند و بايد از اين فضا استفاده كند. نه به عنوان جايگزين براي ديپلماسي رسمي، بلكه به عنوان مكملي براي رساندن پيام‌هاي هوشمندانه و محاسبه‌شده. امروز جهان به سياستمداراني نياز دارد كه همزمان در ميز مذاكرات رسمي و ميدان افكار عمومي حاضر باشند. ارسال پيام مستقيم و غيرمستقيم به مخاطبان كليدي، از طريق شبكه‌هاي اجتماعي، نه تنها يك تاكتيك مفيد بلكه ضرورتي حياتي است. اين اقدام، ورود به عرصه‌اي است كه ديگران پيش‌تر وارد شده‌اند و منافع خود را از آن بيرون كشيده‌اند. منتقدان ممكن است بترسند، اما هيچ تغيير مهمي در تاريخ با رضايت كامل محافظه‌كاران رخ نداده است. اگر قرار است از مخمصه‌اي كه در آن گرفتار آمده‌ايم رهايي يابيم، بايد به ابزارهاي تازه تن دهيم، بايد سنت‌هاي ناكارآمد را به چالش بكشيم و از ديپلماسي كلاسيك عبور كرده، وارد جهان ديپلماسي مدرن شويم. آنچه امروز از دست مي‌دهيم، فرصت است؛ آنچه فردا به دست خواهيم آورد، امكان ساختن آينده‌اي متفاوت است. كافي است يك نفر، يك جمله، در يك لحظه درست، در جايي درست بنويسد و شايد از همان‌جا، راهي گشوده شود.