جنبش‌هاي دانشجويي در يك نگاه
پرستو بهرامي‌راد / سال 1322 اتحاديه دانشجويي حزب توده زيرنظر حزب توده شكل گرفت. اين گروه نخستين بار در دانشكده داروسازي دانشگاه تهران شروع به كار كرد و بعد به دانشگاه‌هاي حقوق و فني وادبيات و كشاورزي هم رفت. در مقابل تشكيلات دانشجويي حزب توده گروه‌هاي اسلام‌گرا هم در دانشگاه‌ها شكل گرفتند كه نخستين بار گروه انجمن اسلامي دانشكده پزشكي دانشگاه تهران بود و بعد در دانشكده فني و بقيه دانشگاه‌ها شكل گرفت.
16 آذر 1332: در دانشگاه فني تهران چند تن از دانشجويان به ضرب گلوله كشته شدند. فضاي سياسي كشور به حالت خفقان بود و تنها گروهي كه به مخالفت با حكومت مي‌پرداخت دانشجويان بودند.
ارديبهشت 1333: تظاهرات به هنگام كنسرسيوم
دي 1339: شكل‌گيري ميتينگ‌هاي دانشجويي
بهمن 1339: تظاهرات دانشجويان براي مخالفت با انتخابات دوره بيستم شوراها
اسفند1339: آتش زدن اتومبيل دكتر اقبال رييس وقت دانشگاه تهران و تظاهرات بر ضد سفر ملكه اليزابت به تهران
سال‌هاي بين 1340 تا 1355: شروع مخالفت صريح دانشجويان با حكومت با هدف براندازي حكومت پهلوي
خرداد 1356: نخستين مراسم بزرگداشت 15 خرداد در دانشكده اقتصاد دانشگاه تهران، حاضران به احترام شهداي 15 خرداد دقايقي سكوت كردند.
1357: در شكل‌گيري انقلاب دانشجويان نقش بسيار زيادي داشتند. تظاهرات و فعاليت‌هاي زيادي براي شكل‌گيري انقلاب انجام دادند.
بعد از سال 57 انجمنهاي اسلامي، رهبري جنبش‌هاي دانشجويي را بر عهده گرفتند. بعد از مدتي اتحاديه انجمنهاي اسلامي دانشجويان و سازمان دانشجويان مسلمان با هم ادغام شدند و دفتر تحكيم وحدت شكل گرفت.
13 آبان 1358: دانشجويان با رهبري دفتر تحكيم سفارت امريكا را تسخير كردند.
2 خرداد 1376: انتخابات دوره هفتم رياست‌جمهوري با نقش آفريني پرشور دانشجويان با شكوه برگزار شد و دانشجويان بار ديگر حماسه‌يي را به وجود آوردند.
18 تير 1378: توقيف روزنامه سلام باعث واكنش‌هايي از سوي دانشجويان بود كه بعد از اعتراضات دانشجويان واقعه كوي دانشگاه شكل گرفت.
1384: انتخابات دوره هشتم رياست‌جمهوري و جنبش‌هاي دانشجويي به دنبال يك حرف تازه ويك تفكر نو
13آذر 1386: فصل جديدي از جنبش‌هاي دانشجويي و اعتراضات دانشجويي به طور گسترده در استان‌هاي مختلف
1388: انتخابات دوره نهم رياست‌جمهوري و نقش جنبش‌هاي دانشجويي در اين سال بسيار چشمگير است.
1392: انتخابات دوره نهم رياست‌جمهوري و بعد از مدتي سكوت، جنبش‌هاي دانشجويي باز با اميدي پر از نگراني پا به عرصه گذاشتند.