واقعيت برجام؛ معامله
همچنان كه در قرارداد الجزاير، موضوع آزادي گروگان‌ها، نيز مجلس درباره اصل آن توافق وارد نشد، فقط به دولت اجازه داد كه به حل‌وفصل اختلافات اقدام كند، ولي آن مصوبه مجلس اول به منزله حمايت و تاييد مجلس بود، بدون آنكه براي دولت بار حقوقي داشته باشد. ولي از لحاظ سياسي هم تصويب مجلس به نفع برجام است. اول از همه اين ذهنيت را از خود دور كنيم كه مجلس ممكن است آن را رد كند، زيرا مفاد اظهارات مقام معظم رهبري نشان مي‌دهد كه در همه مراحل در جريان ماجرا بوده‌اند و اگر در مواردي هم منويات ايشان محقق نشده، طبعا اقتضاي معامله است و در نهايت مخالفت نكرده‌اند. جالب اينكه حتي مخالفان برجام هم هنگام صحبت آن را قطعي فرض مي‌كنند و نسبت به رفتارهاي ايران درباره پس از برجام انذار مي‌دهند. راي آوردن برجام در مجلس با راي بسيار بالا خواهد بود، زيرا هيچ نماينده‌اي نمي‌تواند تبعات رد آن را بپذيرد، به ويژه آنكه مي‌خواهند در انتخابات بعد نيز شركت كنند و مردم از آنها سوال خواهند كرد. از همه مهم‌تر بعد از تاييد آن در امريكا رد شدنش در ايران، تمام مسووليت را بر دوش ايران خواهد انداخت و اين دقيقا خواست تندروهاي امريكايي و اسراييلي است. بنابراين درباره اصل تاييد آن جاي هيچ نگراني نيست. ضمن اينكه برخي تندروهاي دلواپس ديگر نخواهند گفت كه امكان نقد براي ما فراهم نشد. اتفاقا بهتر است كه آنها مخالفت كنند تا مردم با آنان آشنايي بيشتري پيدا كنند. هرچند تاكنون هم همه حرف‌هاي خود را از همه تريبون‌ها زده‌اند و پاسخ‌هاي لازم را نيز دريافت كرده‌اند ولي از آنجا كه برجام يك اتفاق ملي و نه جناحي است و مهم‌تر اينكه اين مشكل به دست تندروهاي دلواپس ايجاد شده بود، بنابراين بهتر است همه نهادهاي ممكن درباره آن اظهارنظر كنند. شيوه تصويب نيز مي‌تواند مثل همان قرارداد 1359 الجزاير باشد. به اين معنا كه به دولت اجازه داده شود اين مشكل را حل‌وفصل كند. چنين شيوه‌اي به احتمال فراوان كارسازتر خواهد بود، هرچند مجلس فعلي نشان داده كه حداقل بخشي از آنان همسو با خواست عمومي مردم به برجام نگاه نمي‌كنند، خواستي كه در موافقت بيش از 80 درصد مردم انعكاس يافته است، ولي در مجلس كساني هستند كه هنوز دنبال پيدا كردن امضا زير برگه‌هاي يادگاري به عنوان امضاهاي تعهدآور هستند.