اگر نگاه شما را ملاك قرار دهيم هر روز تعدادي از نمايندگان بايد در راه مجلس و دادستاني باشند

علي مطهري كه از سوي فراكسيون اميد مسوول پيگيري احضار محمود صادقي نماينده تهران به دادسرا شده است به جعفري دولت‌آبادي، دادستان تهران نامه نوشت. در نامه مطهري آمده است: با اهداء سلام، جناب عالي به تبع رييس محترم قوه قضاييه تذكر جناب آقاي دكتر محمود صادقي در جلسه علني مجلس درباره حساب‌هاي بانكي قوه قضاييه را جرم تلقي كرده و آنگاه به بهانه هشت فقره شكايت خصوصي ايشان را احضار و سپس حكم جلب وي را صادر كرده‌ايد، در حالي كه اگر آن شكايت‌هاي خصوصي جدي بود چرا قبلا رسيدگي نشده و بلافاصله بعد از تذكر مذكور به جريان مي‌افتد؟معلوم مي‌شود كه اصل ماجرا همان مساله حساب‌هاي بانكي است. اختلاف نگاه مجلس و قوه‌قضاييه در اين‌گونه موارد ناشي از اختلاف در دو مبناست: از نظر شما انتقاد يا سوال نماينده از قوه قضاييه اگر وارد نباشد، جرم است و دادستاني مي‌تواند او را مستقيما احضار يا جلب كند، در حالي كه از نظر ما انتقاد يا سوال مي‌تواند وارد باشد و مي‌تواند وارد نباشد و به هر حال در اين‌گونه موارد قوه قضاييه بايد به وسيله وزير دادگستري پاسخ بدهد و رفع ابهام كند. مثلا در موضوع مورد بحث مي‌گوييد اينكه آقاي صادقي گفته حساب‌ها شخصي است افترا و تشويش اذهان عمومي است و ايشان مجرم است و بايد احضار شود، در حالي‌كه شما صرفا بايد توضيح دهيد كه اين حساب‌ها شخصي نيست و نحوه هزينه كرد آن نيز اين‌گونه بوده است و مساله اينجا تمام است. اگر نگاه شما را ملاك قرار دهيم هر روز تعدادي از نمايندگان بايد در راه مجلس و دادستاني باشند چون هر روز از رييس‌جمهور و وزرا انتقاد يا سوال مي‌كنند و در برخي موارد بعدا معلوم مي‌شود كه آن طور نبوده است. مشكل اصلي قوه قضاييه اين است كه خود را به هيچ كس پاسخگو نمي‌داند و اساسا شأن خود را اجل از پاسخگويي مي‌داند. در ادامه اين نامه آمده است: « از نظر شما به تبع رييس قوه‌قضاييه قانون نظارت بر رفتار نمايندگان قانون درستي نيست و تشخيص جرم مختص قاضي است و هيات نظارت بر رفتار نمايندگان صلاحيت تشخيص جرم را ندارد، درحالي كه ما مي‌گوييم هر گونه احضار يك نماينده توسط دادستاني بايد با اجازه اين هيات باشد، به اين معني كه اگر اين هيات اتهام او را خارج از حيطه وظايف نمايندگي تشخيص داد دادستاني مجاز به احضار اوست. به هر حال با روشي كه دادستاني در پيش گرفته است مجلس به صورت يك موجود بي‌خاصيت و هميشه نگران از احضار و بازداشت در خواهد آمد و حريت و آزادگي خود را از دست خواهد داد و ‌اي بسا كه به تملق و چاپلوسي روي آورد. اميد است در اين مباني خود تجديد نظر نماييد.