توسلي همچون صديقي
مقصود فراستخواه: توسلي كوشيد فضاهاي اقتضايي دانشگاهي و علم‌ورزي را با فضاهاي رسمي حكومتي هم‌آميز كند و در عين حال تماميت آكادميك را حفظ كند. او خالق لحظه‌هاي مرزي بود. او يك آدم مرزي مثل دكتر غلامحسين صديقي بود. او سبك زندگي علمي را به گروه‌هاي ستاد انقلاب فرهنگي آورد و اين مكان را به تعبير لوفور فضايي كرد. يعني ستاد كه يك مكان حكومتي بود، به فضاي اقتضايي از سبك زندگي دانشمندان بدل شد. اين كار به قدر استطاعت بشري انجام شد. ايشان از فضاي خالي ميان ساختارها و محدوديت‌ها به نفع دانشگاه و علوم اجتماعي و جامعه‌شناسي بهره گرفتند.