تجمع فرهنگيان كشور در اعتراض به وضعيت معيشتي و آموزشي
صداي ما را بشنويد
اعتماد| علي‌اصغر فاني، در طول دوران وزارتش بر آموزش و پرورش دو سه باري تجمع معلمان را در اعتراض به وضعيت معيشتي و صنفي‌شان تجربه كرد. حالا با رسيدن صندلي وزارت به فخرالدين دانش‌آشتياني، نوبت به وزير دوم آموزش و پرورش دولت روحاني رسيده است تا صداي فرهنگيان را در قالب تجمع در سراسر كشور بشنود. روز پنجشنبه، 19 اسفند معلمان در شهرها و استان‌هاي مختلف با بنرها و شعارهايي دست به تجمع زدند و تلاش كردند تا براي چندمين بار صداي خواسته‌هاي خود را به گوش سياستگذاران و مديران اجرايي آموزش و پرورش و مسوولان ديگر برسانند. تجمع معلمان يك روز پس از صحبت‌هاي دانش‌آشتياني صورت گرفت، يك روز پس از آنكه گفت: «احكام برنامه ششم توسعه، آموزش و پرورش را موظف به تهيه نظام حقوق كرده است، كارگروهي در حال تدوين نظام حقوقي جديد در شأن معلمان است تا دغدغه فرهنگيان در اين زمينه برطرف شود.» رفع دغدغه فرهنگيان موضوعي است كه حالا سال‌ها است كه در دولت‌هاي مختلف و از طرف وزراي مختلف آموزش و پرورش مطرح مي‌شود اما ادامه نارضايتي آنها از شرايط كاري و معيشتي نشان مي‌دهد كه هنوز راه درازي براي به كرسي نشستن اين وعده باقي مانده است. موضوع اين نارضايتي‌هاي دنباله‌دار در تمامي اين سال‌ها كم‌وبيش يكسان بوده اما حالا تاكيد معلمان بر حل مشكلات آموزشي و وضعيت مدارس بيشتر از قبل مورد تاكيد قرار مي‌گيرد. يكي از فعالان صنفي شهر تهران درخصوص تجمع روز پنجشنبه به «اعتماد» مي‌گويد: «اين تجمع اتفاقي نبود كه از سوي كانون‌هاي صنفي يا تشكل خاصي برنامه‌ريزي شده باشد. ابزارهاي موجود و فضاي مجازي فرصتي مهيا كرده‌اند تا معلمان سراسر كشور از طريق گروه‌هاي مختلف با هم در تماس باشند و چنين تجمعاتي را برنامه‌ريزي كنند.» محمدرضا نيك‌نژاد البته چندان موافق چنين تجمعات خودجوشي نيست: «اين اتفاقات كار كانون‌ها و نهادهاي صنفي را تضعيف مي‌كند، وقتي ما با مسوولان ديدار مي‌كنيم، اعتبارمان به اين است كه بدنه فرهنگيان را در پشت خود داشته باشيم، اگر اين بدنه جدا از تشكيلات صنفي به فعاليت بپردازد ممكن است برخي خواسته‌هاي كوتاه‌مدت را برآورده كند اما باعث آسيب به اهداف بلندمدت مي‌شود كه از طرف صنف‌ها قابل پيگيري هستند. اما با وجود نقدي كه به اين جريان دارم بايد بگويم كه از خواسته‌هاي مطرح شده كاملا حمايت مي‌كنم، چون همه خواسته‌ها مشروع هستند.» مشكل حقوق و معيشت معلمان يكي از اصلي‌ترين و پرتكرارترين خواسته‌هاي كساني بود كه در شهرهاي مختلف تجمع كردند اما در كنار آن اعتراض به پولي شدن آموزش و پرورش، تراكم بالاي دانش‌آموزان در كلاس‌هاي درس، وضعيت آموزشي و برخوردهاي امنيتي با فعالان صنفي هم قرار داشت. خواسته‌هايي كه در دوران وزارت فاني بيان مي‌شد و هنوز هم ادامه دارد. نيك‌نژاد در خصوص ارتباط فعالان صنفي با وزراي مختلف آموزش و پرورش مي‌گويد: «با روي كار آمدن دولت آقاي روحاني آن بي‌اعتمادي كه ميان دولت و كانون‌هاي صنفي شكل گرفته بود كمرنگ شد. ديدارهاي ما از زمان وزارت آقاي فاني شروع شد و جلسات مرتب با حضور ايشان يا معاونان‌شان برگزار مي‌شد اما اگر قرار باشد جلسه نتيجه داشته باشد بايد بازتاب آن را در عملكرد وزير و آموزش و پرورش ديد. وقتي مدام جلسه برگزار شود اما تغييري در بودجه و حقوق و وضعيت آموزشي صورت نگيرد فقط تعداد منتقدان بيشتر مي‌شود. در زمان فاني و هنگام تدوين لايحه برنامه ششم توسعه طي جلساتي بندهايي از سوي معلمان پيشنهاد شد كه قرار بود در لايحه لحاظ شود اما وقتي لايحه به مجلس رفت هيچ خبري از آن بندها نبود. تماس ما با آقاي دانش آشتياني هم برقرار است، رابطه‌مان هرگز با وزارتخانه قطع نشده اما اين ارتباط بايد پيامدهاي ملموس داشته باشد.» نيك‌نژاد مي‌گويد وضعيت كمبود بودجه سبب شده تا دست مدارس در دريافت مبالغ مختلف از خانواده‌ها باز باشد: «ما نگرانيم كه اين نبود ضابطه سبب شود تا فساد مالي در مدارس گسترش پيدا كند. حرف بودجه بارها تكرار شده، معلمان هم انتظار معجزه ندارند اما بايد رضايت نسبي را براي‌شان فراهم كرد.»
هنوز جاي اميدواري هست
شيراز هم يكي از شهرهايي بود كه معلمانش براي اعتراض به وضعيت معيشتي و آموزشي به خيابان آمدند، برخي از كاربران توييتر نوشتند كه عده‌اي از حاضران در تجمع با پهن كردن سفره خالي، به صورت نمادين به زيرخط فقر بودن حقوق‌شان اعتراض كردند. بيان اين خواسته‌ها از نظر يكي از فعالان صنفي اين شهر «تكرار مكررات» بود. محمدتقي سبزواري به «اعتماد» مي‌گويد: «نمي‌توان گفت كه از زمان روي كار آمدن دولت آقاي روحاني كاري در جهت بهبود وضعيت فرهنگيان صورت نگرفته. مثلا در سال 94 امتياز فوق‌العاده شغل معلمان از 800 به 1300امتياز رسيد، طرح رتبه‌بندي معلمان آغاز شد و انتظار مي‌رود كه در سال 9 مرحله بعدي آن آغاز شود، تغييرات محسوس بوده اما هنوز راضي‌كننده نيست. از سوي ديگر هنوز چند ماهي بيشتر از روي كار آمدن آقاي دانش‌آشتياني نگذشته و براي قضاوت كردن در مورد عملكرد ايشان هنوز زود است. كارگروه‌هايي كه ايشان براي رسيدگي به مشكلات در وزارتخانه تشكيل داده‌اند جاي اميدواري دارد، حالا بايد ديد نتيجه آنها چه مي‌شود.» سبزواري معتقد است جامعه حساسيت خود را نسبت به اعتراض معيشتي فرهنگيان از دست داده است و مي‌گويد پهن‌كردن سفره خالي در خيابان توسط معلمان شيرازي اصلا قابل دفاع نيست: «يكي از مسائل مهم اين است كه به سمت كيفي شدن آموزش و پرورش پيش برويم. بايد اين اراده را در دولت ايجاد كنيم كه آموزش و پرورش را تبديل به يكي از اولويت‌هاي پنج‌گانه خود كند، فقر، تبعيض آموزشي در مدارس، حجيم بودن محتوا و منابع درسي و بسياري از مشكلات ديگر بايد مورد توجه قرار گيرند.» در اين بين برخي از كنشگران و فعالان صنفي اين نگراني را دارند كه تكرار تجمعات معلمان كه چندسالي است صورت مي‌گيرد، سبب شود تا جامعه نسبت به اين خواسته‌ها بي‌تفاوت شود. اما انتشار گسترده عكس‌ها و اخبار مربوط به اين اعتراضات در توييتر نشان داد كه همچنان حرف‌هاي معلمان و دغدغه‌هاي‌شان مورد توجه قرار مي‌گيرد. شايد براي همين بود كه روز گذشته عضو كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس شوراي اسلامي در مصاحبه‌اي عنوان كرد كه مجلس تلاشش را براي بهبود وضعيت فرهنگيان و البته وضعيت آموزش كشور مي‌كند. اسدالله‌عباسي به خبرگزاري فارس گفت: «براساس لايحه دولت مصوباتي را درخصوص بودجه داشتيم و دولت بر اساس موارد هزينه‌اي خود و بر اساس بودجه عملكردي، بودجه‌اي را تنظيم كرد و ما نيز تلاش كرديم آنها را در كمسيون آموزش تصويب كنيم. علاوه بر آن تلاش كرديم در خصوص نوسازي، تجهيز مدارس و سيستم‌هاي گرمايشي و سرمايشي مدارس، مواردي را اضافه كنيم؛ اينكه آموزش و پرورش كسري بودجه مي‌آورد، به اين دليل است كه آنها در تنظيم لايحه بودجه به همه ابعاد نيازها توجه نمي‌كنند و در طول سال دچار كسري بودجه مي‌شوند.» به گفته او آموزش و پرورش قول پرداخت حق‌التدريس، اضافه كار و پاداش پايان خدمت سال 94فرهنگيان را همراه با حقوق اسفند ماه امسال داده است.