گفت‌وگوهاي وارهول و كاپوتي روي صحنه مي‌روند
بهار سرلك
اندي وارهول و ترومن كاپوتي يكي از مشهورترين دوستان دنياي هنر به شمار مي‌روند. هنرمند نقاش بارها دوست نويسنده‌اش را در آثارش به تصوير كشيد، اين دو، ساعت‌ها سرگرم صحبت با يكديگر مي‌شدند كه برخي از اين گفت‌وگوها پيش از اين منتشر شده‌اند. حالا بخشي از گفت‌وگوهاي آنها به نام «وارهول كاپوتي»، در قالب نمايشنامه‌اي جديد درآمده كه سپتامبر امسال در American Repertory Theater در كمبريج ماساچوست روي صحنه مي‌رود. ديالوگ‌هاي نمايش برگرفته از مكالمه‌هاي ضبط‌شده اين دو در اواخر دهه 1970 است؛ يعني زماني كه با همديگر قصد خلق نمايشي در برادوي داشتند. نوارهاي كاست اين مكالمه‌ها به تازگي كشف شدند و راب راث مسووليت گزينش آنها را بر عهده گرفت. راث اميدوار بود نمايش را در سال 2015 در برادوي روي صحنه ببرد. اما اين نمايش امسال در American Repertory اجرا مي‌شود كه ميزبان تازه‌ترين توليدات برادوي از جمله «پيشخدمت زن»، «در جست‌وجوي ناكجاآباد» بوده است. مايكل مي‌ير، كارگردان برنده جايزه توني كارگرداني نمايش «وارهول كاپوتي» را برعهده دارد. سال 1949، وقتي وارهول به نيويورك رفت، كاپوتي خود را نويسنده‌اي بزرگ معرفي كرده بود و هنرمند نقاش به ايجاد دوستي با او علاقه‌مند بود. كاپوتي سال 1973 در مصاحبه‌اي با رولينگ استون درباره وارهول گفته بود: «عادت داشت مدام براي من نامه بنويسد. نامه‌هاي تحسين‌برانگيزي بودند. او به نظر خجالتي بود و صورت رنگ‌پريده‌اي داشت، تقريبا شبيه به آنچه حالا هست. فقط كمي خجالتي‌تر. » وقتي وارهول نخستين نمايشگاه انفرادي‌اش را در نيويورك و در سال 1952 برپا كرد، اسم آن را «پانزده نقاشي براساس نوشته‌هاي ترومن كاپوتي» گذاشت. در واقع وارهول كه در نخستين روزهاي ورودش به نيويورك اين نويسنده را مربي و راهنماي خود مي‌ديد، با كشيدن پرتره كاپوتي به عنوان هديه‌اي شخصي موافقت كرد، در عوض كاپوتي هم براي ستوني در مجله وارهول در مدت زمان يك سال هر ماه مطالب كوتاهي مي‌نوشت. نام اين ستون «گفت‌وگوهايي با كاپوتي» بود و ابتدا شامل گفت‌وگوهاي ضبط‌شده بر نوار كاست مي‌شد اما طولي نكشيد كه كاپوتي ضبط‌صوت را كنار گذاشت تا مطالب نيمه‌داستاني «پرتره‌هايي برآمده از گفت‌وگو» را بنويسد. همين مطالب اساس كتاب پرفروش «موسيقي براي دمدمي‌مزاج‌ها» را شكل داد. وارهول و كاپوتي رابطه خود را تا مرگ كاپوتي در سال 1984 ادامه دادند كه بسياري از گفت‌وگوهاي آنها در مجله وارهول به نام Interview منتشر شد. در سال‌هاي بعد، وارهول از گرفتاري‌هايي كه اعتياد به مواد مخدر و مشروبات الكلي براي كاپوتي ايجاد كرده بود، خبر داشت. همين اعتياد منجر به مرگ نويسنده شد. وارهول در سال 1980 نوشت: «حالا او شبيه به انسان ديگري شده است، او خيلي سرد شده است و صميميتي در او نيست.» سال 1989، كلام كاپوتي منبعي براي اقتباس نمايشي در برادوي به نام «ترو» شد كه رابرت مورس شخصيت اصلي آن را ايفا كرد. سال گذشته نيز نمايشي به كارگرداني كالوين لولز درباره رابطه ميان وارهول و ژان- ميشل باسكيت، با عنوان «همكاري: وارهول و باسكيت» در برادوي روي صحنه رفت. بنياد هنرهاي تجسمي اندي وارهول و معتمد ادبي ترومن كاپوتي حاميان نمايشنامه «وارهول كاپوتي» هستند.