اظهارات حيدريان درباره فيلم‌هاي توقيفي و سينماي كودك
سياست ممنوعيت ديگر جواب نمي‌دهد
الهام نداف
تنها يك ماه زمان، تا مهلت نهايي كميته بررسي فيلم‌هاي توقيفي باقي مانده است. در چنين شرايطي هنوز خبري از تصميم‌گيري‌هاي اين كميته به بيرون درز نكرده و اطلاعاتي هم از اصلاحات تعيين شده در دست نيست. اخبار اين كميته تنها به واسطه محمدمهدي حيدريان، رييس سازمان سينمايي، عنوان مي‌شود؛ كميته‌اي كه رضا صالحي اميري، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي دستور پيگيري آن را صادر كرده و حيدريان هم همچنان در مقابل رسانه‌ها به توضيحات كلي و شرح اهداف اين كميته بسنده مي‌كند. «شايد برخي اهل مطبوعات و رسانه با پيش‌ذهني و تصورات مختلفي با موضوع برخورد كردند كه نتيجه‌گيري، طرح و تبيين‌هاي بعضا غلطي نسبت به موضوع بروز داده شد.» اين‌بار رييس سازمان سينمايي دليل طولاني شدن بررسي كميته آثار توقيفي را متوجه رسانه‌ها دانست. اين در حالي است كه عمده رسانه‌هاي دلسوز سينما، در پيشبرد اين طرح نهايت همكاري را داشتند. بحث اصلي اما بر سر اصلاحيه‌هاست؛ اصلاحيه‌هايي كه پيش از اين صاحبان برخي آثار سينمايي اعمال آن را رد كرده‌اند و انجام آن را به منزله ضربه زدن به اثرشان مي‌دانند. حيدريان در ادامه توضيحات خود به ايسنا، تنها خروجي كميته فيلم‌هاي توقيفي را رفع توقيف فيلم‌ها ندانست. به عقيده او اگر جامعه از يك اثر برداشت اشتباهي داشته باشد يا يك فيلم پيام غلطي را منتقل كند، اجاز نمايش نمي‌گيرد: «در اين بين ممكن است يك كار (مشهورها را مي‌گويم) مجوز نمايش نگيرد يا اينكه اجازه موقتي تا اطلاع ثانوي بگيرد آن هم به اين دليل كه فرهنگ و هنر تابع مستقيمي از وضعيت جامعه هستند. وضعيت جامعه هم يعني اينكه برداشت جامعه از محصولي كه مي‌بيند چه خواهد بود. » با اين همه رييس سازمان سينمايي حساب برخي فيلم‌ها را از مابقي جدا كرد. فيلم‌هايي كه توقيف هستند و هنرمند هم عنادي با چارچوب‌ها ندارد اما پيامي را انتخاب كرده كه در عين اشتباه نبودن، نادر است. حيدريان معتقد است در چنين موقعيتي بايد شرايط انتقال درست پيام به مخاطب فراهم شود. اين حرفهاي حيدريان اما نمي‌تواند روشنگر شيوه كميته فيلم‌هاي توقيفي باشد. به گفته او تا امروز نيمي از فيلم‌ها در اين كميته دوبار ديده شدند و براي هر فيلم پرونده‌اي تشكيل و در آن قيد مي‌شود كه در اين زمان، قضاوت درباره فيلم با حداكثر تغييراتي كه با نظر كارگردان و تهيه‌كننده مي‌تواند اعمال شود، چيست: «يك حالت اين است كه فيلم بدون اينكه تغييري كند و تهيه‌كننده و كارگردان هم مايل به تغيير آن نيستند، ممكن است قابل نمايش باشد اما غالبا اين فيلم‌ها نياز به تغييراتي دارند.» به گفته رييس سازمان سينمايي رويكرد «تغيير براي نمايش» نه به معناي كوتاه آمدن از ارزش‌هاست و نه دست كشيدن از استاندارهاي حرفهاي : «البته اين كار با توافق تهيه‌كننده و كارگردان انجام مي‌شود و پس از جمع‌بندي دوباره فيلم بايد در شوراي بازبيني بررسي شود. اميدوارم بخش قابل توجهي از فيلم‌هاي توقيفي قابليت دريافت پروانه نمايش را پيدا كنند. هرچند مواردي هم هستند كه اين قابليت را ندارند چون فيلمي است كه جوهرش يا موضوع و تصويري كه اشكال داشته آنقدر در كار معلول است كه قابليت نمايش پيدا نمي‌كند.» اين اما تنها اظهارات حيدريان در روزهاي اخير نيست. او با حضور در جشنواره فيلم كودك و نوجوان در نشستي از تاثيرگذاري فرهنگ در سينما گفت: « اگر مرزها و محدوديت‌هاي فرهنگي را حفظ نكنيم بي‌هويت خواهيم بود، سياست ممنوعيت خيلي ديگر جواب نمي‌داد و حالا ديگر به طور مطلق جواب نمي‌دهد. ما بايد با مخاطبان و فيلمسازان صادق باشيم و سرمان را زير برف نكنيم.» او در اين نشست همچنين تشكيل سازماني براي مبادلات اقتصادي در سينما، حمايت از سالن‌هاي آماده نمايش آثار كودك و تامين هزينه جشنواره‌ها به واسطه برگزاري را از جمله برنامه‌هاي در دست پيگيري سازمان سينمايي دانست.