اعتراض به انتشار خاطرات، چرا؟

حبيبي، دبيركل حزب موتلفه به اجازه انتشار خاطرات دكتر ابراهيم يزدي اعتراض كرده است. به گفته وي «معاون پژوهش موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني(ره) مي‌گويد دكتر يزدي در نقل خاطرات خود در ۱۵ مورد خلاف‌گويي كرده و موارد خلاف وصيت‌نامه امام(ره) را هم گفته‌ايم كه نمي‌توانيم براي انتشار آن مجوز بدهيم». وي مدعي شد: «با آنكه تحريف سخنان امام(ره) در قسمتي از اين خاطرات محرز است ظاهرا دستور رفع مشكل مجوز براي انتشار خاطرات دكتر يزدي صادر شده است. به نظر مي‌رسد اين نوعي عدول از وظايف قانوني موسسه تنظيم و نشر آثار امام(ره) و نوعي تحريف تاريخ آن هم در عصري است كه همه اسناد و مدارك حكايت از اين تحريف دارد.» در اينكه خاطرات، يكي از منابع تاريخي است و افراد سرشناس سياسي حق دارند خاطرات خود را منتشر كنند، ترديدي نيست. اين را هم بايد بپذيريم كه موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني موظفند مطابق قانون درباره آثاري كه به امام مربوط مي‌شود، بررسي و اعلام نظر كنند. در عين حال نبايد اين امر منجر به اين نتيجه غلط شود كه جلوي انتشار خاطرات بزرگان سياسي گرفته شود زيرا هر فرد سياسي و فعال در صحنه مبارزه و مرتبط با امام خميني مي‌تواند خاطرات خود را منتشر كند. در مواردي ممكن است اين خاطرات، انحصاري يك فرد خاص باشد و ديگران در جريان آن نباشند و حيف است كه بيان و منتشر نشوند. البته معناي انتشار آن خاطرات اين نيست كه حتما معتبر هم تلقي شوند زيرا هر خاطره‌اي بر اساس رابطه فرد گوينده با امام خميني(ره)، ميزان تعهد ديني و برخورداري گوينده از صداقت و راستي، ميزان انطباق آن خاطره با واقعيت‌هاي تاريخي، داشتن يا نداشتن خاطرات معارض و... سنجيده مي‌شود و بايد درباره آن اعتبارسنجي تاريخي صورت بگيرد.
در جريان انتشار خاطرات مرحوم دكتر يزدي نيستم اما اگر سخنان جناب حبيبي درست باشد بايد از موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني(ره) و سعه‌صدر حاج‌حسن‌آقا تقدير كرد كه اجازه نشر خاطرات آن مرحوم را صادر كردند. اميدواريم همگان به اين كتاب‌ها دسترسي پيدا كنند و البته خبرگان اين حوزه با نقد احتمالي آن به رشد اطلاعات تاريخي مردم اهتمام بورزند.