انتقاد روي سن تقدير
در ادامه سيروس الوند، ايرج پارسي‌نژاد و تورج منصوري به پاس 45 سال حضور سيروس ابراهيم‌زاده در سينما، روي صحنه آمدند. بازيگري صاحب سبك كه در سال‌هاي اخير گزيده‌كارتر شده است. او به محض قرار گرفتن پشت ميكروفن نتوانست شادي و هيجان خود را از تشويق و تقدير حاضران پنهان كند: «اين شادي‌ها ارزشمند است، چون نسل جواني كه به حوزه هنر مي‌آيند و در حال حاضر حضور دارند، مطمئن مي‌شوند اين راه سخت، بي‌اجر نمي‌ماند. همچنين اين تجليل‌ها فرصتي مي‌دهد تا آدم به گذشته و افت و خيزهاي زندگي‌اش نگاه كند و درس‌هاي واپسين زندگي را فرا بگيرد.» ابراهيم‌زاده گريزي هم به درخشش سينماي ايران در عرصه‌هاي بين‌المللي زد؛ جايي كه نام ايران را بر سر زبان‌ها انداخته است: «در حال حاضر كمتر جشنواره‌اي وجود دارد كه يك ايراني در آن نباشد و تاريخ معاصر از اين جهت وام‌دار سينما است.» در بخش ديگري از اين مراسم، حسين عليزاده براي دريافت تنديس خانه سينما، مورد تشويق حاضران قرار گرفت. او صحبت‌هاي خود را اينطور آغاز كرد: «خوب است وقتي دوستان اين همه لطف دارند از آنها تشكر كنم. انجام فعاليت موسيقايي در ايران سخت است اما من سختي نكشيدم زيرا من عاشقي بودم كه دنبال گمشده خود بودم و هيچكس از هيچ مقامي نمي‌توانست جلوي من را بگيرد. البته من در هيچ شرايطي اميد خود را از دست ندادم و در پيچ و خم‌هاي زياد سينما و موسيقي ايران ياد گرفتم از مسائل مختلف مانند عشق، كمك به همنوع و انسانيت غافل نباشم.»اين موسيقيدان خطاب به همه هنرمنداني كه از مسوولان انتظار همراهي دارند، گفت: «به هيچ‌وجه از مسوولان انتظار نداشته باشيد، چون كساني كه مسوول هنرهايي چون موسيقي شده‌اند، كساني بودند كه از كودكي از آن منع مي‌شدند و چطور ممكن است اين افراد براي موسيقي كاري كنند. به همين دليل به نظرم اين وزارت ارشاد نيست كه بايد ارشاد كند بلكه هنرمند است.» اين بخش از صحبت‌هاي عليزاده اما نقطه عطف مراسم نكوداشت جشن سينماي ايران بود؛ حرف‌هايي كه از دل يكي از شايسته‌ترين نمايندگان موسيقي ايراني برآمده بود و توامان اميد و آزادگي را در دل هنرمندان زنده مي‌كرد. او در واقع صحبت‌هاي سيروس ابراهيم‌زاده و محمدحسن خوشنويس را تكميل كرد؛ آن زمان كه پشت تريبون حاضر شدند و هنر را پرچم‌دار بازشناسي فرهنگ غني ملت‌ها دانستند و گفتند هنرمند به هيچ دولتي نبايد اميدوار باشد: «كدام مدير دولتي در اين جايگاه قرار گرفته كه از يك فرد فرهنگي تجليل كند؟ تعداد اين مديران بسيار اندك بوده است.»