در سپاس از ضرغامي و توكلي

روزي با ساعد باقري- حفظه‌الله- دربــاره تقسيم‌بندي‌هاي رايج سياسي گپ مي‌زديم. اينكه اصولگراي حقيقي چه كسي است و اصلاح‌طلب حقيقي كدام است، ساعد باقري عزيز جمله‌اي گفت فراموش‌‌ناشدني: من به اين تقسيم بندي‌ها خيلي قائل نيستم، سياستمدارها از نظر من به دو دسته مرد و نامرد تقسيم مي‌شوند. اينكه در كدام جناح ايستاده باشي مهم نيست مهم اين است كه از جوانمردي بويي برده‌اي يا نه؟ شايد اين تعابير خيلي با منطق سياسي جور درنيايد و زيادي شاعرانه و رمانتيك به نظر برسد اما در بزنگاه‌هاي تاريخي همين تعابير شاعرانه است كه سرنوشت يك ملت را روشن مي‌كند. براي صاحب اين قلم در اين سال‌ها در حوزه سياست فقط يك متر و معيار وجود دارد. آنها كه به دوقطبي‌هاي مضحك و رايج دامن مي‌زنند و سرزمين ما را به سوي آشوب و ويراني پيش مي‌برند و آنها كه دلسوزانه نگران شرحه شرحه شدن اين سرزمينند. و با همين متر و معيار است كه آقايان احمد توكلي و عزت‌الله ضرغامي را به دليل دفاع جانانه‌شان از عضو زرتشتي شوراي شهر يزد به مراتب از حضراتي كه نام اصلاح‌طلب را با خود يدك مي‌كشند اما از ترس ردصلاحيت شدن در دور بعدي انتخابات مجلس لام تا كام نمي‌گويند شريف‌تر مي‌دانم. تعداد دفعاتي را كه يادداشت و مطلب عليه اين دو بزرگوار نوشته‌ام از خاطر برده‌ام. هيچ علاقه‌اي هم به جناحي كه اين آقايان در آن فعاليت مي‌كنند ندارم. اما انصاف حكم مي‌كند شجاعت آنها را در اين مورد خاص تحسين كنم. دعواي سياسي سر جاي خود اما بايد ايراني وجود داشته باشد تا بر سر اصلاح‌طلبي و اصولگرايي دعوا كنيم يا نه. امروز هيچ چيزي به اندازه دوقطبي‌هاي كاذب و مضحكي كه برساخته كاسبان سياسي است اين مملكت را تهديد نمي‌كند. اين دوقطبي‌ها تا وقتي در حد و حدود استقلال و پرسپوليس باقي بماند مايه تفريح خلق‌الله است و سبب رونق بازار مشتي آدم زرنگ كه از هياهوي بسيار براي هيچ كيسه خود را پر مي‌كنند. ايرادي هم ندارد. تا هست چنين باشد و تا بود چنين بود، اما وقتي اين دو قطبي‌ها پا به حوزه عقايد و ارزش‌ها مي‌گذارند جنون و جهل زنجير پاره مي‌كنند و... دريغ است ايران كه ويران شود.