اراده براي گفت‌وگو

بايد در مورد موضوع گفت‌وگوي ملي به سه نكته توجه كرد؛ اول، همه ما سوار بر يك كشتي هستيم و همه در يك خانه زندگي مي‌كنيم. لازمه زندگي دسته‌جمعي رابطه با يكديگر است كه از طريق جمله گفت‌وگو و مذاكره برقرار مي‌شود. دوم، نتيجه جدايي و فاصله و بي‌اعتنايي به يكديگر ما را به جايي نرسانده است. بالاخره هر طرف اشتباه كرده بايد اعتراف كند و بابت آن عذرخواهي كند تا كدورت برطرف شود و رو به جلو حركت كنيم. اگر يك طرف معتقد است اشتباهي صورت نگرفته دلايلش را بگويد، قرص و محكم پاي حرفش بايستد. سوم، تنها واژه‌اي كه امام راحل بر آن تاكيد داشتند مساله وحدت بود. راه رسيدن به «وحدت و اتحاد» هم جز با گفت‌وگو، مذاكره، يافتن مشتركات و توافق روي آنها نيست.  سال 1388 انتخابات سنگيني را از سر گذرانديم و حواشي متعددي اتفاق افتاد. همان‌طور كه فرزندان يعقوب پيغمبر پس از 40 سال فاصله در آخر به هم رسيدند و حضرت يوسف هم آنها را بخشيد و ماجرا خاتمه پيدا كرد. موضوع مهم اراده است. بايد به واقع اراده كنيم و تصميم به گفت‌وگو بگيريم. پس از آن هم انتخاب نخبگان و فرهيختگاني است كه مي‌توانند به گفت‌وگو بنشينند، راه چاره بينديشند و به نقطه مطلوب برسند. من فتنه 88 را قبول دارم اما آيا تا به حال واقعا به دنبال علل جامع بوده‌ايم يا صرفا به علل موردي پرداخته‌ايم. اين احمدي‌نژاد بود كه در مناظرات به آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني و آقاي ناطق نوري توهين كرد و جوابي نگرفت. احمدي‌نژاد بود كه پس از 22 خرداد 88 در ميدان وليعصر سخنراني جنجالي داشت كه اگر همين الان هم به آن گوش كنيد، متوجه خواهيد شد چه كسي مردم را تحريك كرد؟ چه كسي به بخشي از جامعه توهين كرد؟ چه كسي عده‌اي را خس و خاشاك ناميد؟ يكي از افرادي كه در فتنه نقش مهمي داشت احمدي‌نژاد بود.
عضو جامعه روحانيت مبارز